23 สิงหาคม 2545 18:42 น.
ชินจัง
ตอนนี้ยังไม่อยากจะรักใคร
ก็จะขอดูใจกันไปก่อน
เผื่อสักวันอาจรู้แน่นอน
ว่าคนที่สอนให้รู้จักรักนั้นคือใคร
มีหัวใจอยู่ดวงหนึ่ง
ไม่รู้จะเอาไปซึ้งกับใครที่ไหน
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอใคร
ที่แบบว่าถูกใจ๊..ถูกใจ สักที
ก็เลยมีหัวใจที่วาดไว้
ไม่เคยปล่อยใจให้ใครมาแทนที่
คงเก็บไว้รอใครสักคนที่ดี-ดี
และที่สำคัญต้องมีความจริงใจ
23 สิงหาคม 2545 18:34 น.
ชินจัง
เลิกงอนนะคนดี
ต่อจากนี้จะปรับปรุงตัวเองใหม่
จะเลิกส่งยิ้มให้กับใครๆ
จะไม่ทำให้เธอไม่พอใจนะคนดี
เพราะรู้ว่ามีเธออยู่ใกล้ๆ
ถึงได้อบอุ่นใจอย่างนี้
จะทำสิ่งใดแต่ละที
ก็รู้ว่ายังมีคนคอยห่วงใย
อยากมอบความรู้สึกดี-ดี
ให้เธอคนดีของฉันจะได้ไหม
เพราะยังไม่เคยมีใครห่วงใย
เลยมอบใจดวงนี้ให้ดูแล
23 สิงหาคม 2545 18:26 น.
ชินจัง
ให้ความรักห่อหุ้มหัวใจ
ได้แอบอิงอุ่นไอในคืนหนาว
บรรจงซับน้ำตาที่พร่าพราว
บรรจงสานรอยร้าวในหัวใจ
ไกลกันมากอย่างนี้
แต่คนดีคงรับความรู้สึกได้
แค่หลับตาเธอก็รู้..อยู่แก่ใจ
ว่าฉันรักและห่วงใยตลอดเวลา
23 สิงหาคม 2545 18:16 น.
ชินจัง
จะขอเก็บใจนี้ไว้ให้เธอ
ขอความมั่นใจให้กับฉัน
ขอคำมั่นว่ารักเธอ
ขอคำรักจากใจของเธอ
ขอคำคิดถึงเสมอยามเธอไกล
คำว่ารักไม่มีตัวตน
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเหตุผลของคนไหน
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลาและคำสัญญาของใคร
หากแต่คนๆนั้นจะสัมผัสได้ด้วย
ความจริงใจของตัวเอง
23 สิงหาคม 2545 18:02 น.
ชินจัง
สายสาน..สานสายใยอดีต
ราวคมมีดกดกรีดปวดปร่า
เหลียวหลังมองทางที่ผ่านมา
รอยฝันทาบทาเป็นรอยทาง
ทอดท้าวก้าวย่างบนทางเปลี่ยว
ลดเลี้ยวมุ่งหน้าสู่ฟ้ากว้าง
ก่อนแสงตะวันวาดจะวายวาง
ก็ยังหวังว่าจะได้เห็นแสงดาว
บนผืนฟ้ายามค่ำดาวระยับ
แสงริบหรี่..วิบวับชวนเหน็บหนาว
แต่อย่างน้อยรอยฝันยังพร่างพราว
เก็บเอาไว้..เพื่อกล้าก้าวในแดนไกล