25 มกราคม 2546 00:23 น.
ชาวหาดวาดกวี
อยู่อย่างร่วมสมัยกันมันน่าคิด
อาจหลงผิดติดภาพพจน์หมดสง่า
สาวหนุ่มกลุ่มกล้าลองต้องพิจารณา
สวยงามกว่าแต่คุณค่ามีเท่าไร
อยากอยู่ร่วมสมัยในขอบเขต
อย่างประเทศมีความศิวิไลซ์
เสพสิ่งมากมายยิ่งอย่างคลั่งไคล้
เงินบาทไหลแต่คนไทยไม่ครณา
21 มกราคม 2546 23:41 น.
ชาวหาดวาดกวี
ในสวนนั้นมีฝันหรือเปล่า
วานให้เล่าสู่กันวันเธอว่าง
ในสวนนั้นมีฉันหรือมีกวาง
ใกล้หรือห่างระหว่างฉันกับเธอ
ในสวนฉันมีฝันล้นเหลือ
ตระการเมื่อเจือฝันยามฉันเพ้อ
ในสวนฉันปลูกต้นเพ้อเจ้อ
ผลิใบเธอดอกนั้นเป็นผลเรา
ในสวนนั้นมีฝันหรือใฝ่
ฝันถึงใครก่อนตื่นนอนตอนเช้า
ขับรถอดนอนไปใช่หรือเปล่า
มะม่วงหาวมะนาวโห่โอ้...ใจถวิล
ถ้าสวนนั้นยังไร้ฝันแลคนใฝ่
จะแบ่งใจให้เธอปลูกคลุมดิน
แล้วชอนรากฝากรักไว้ให้รวยริน
หอมไม่สิ้นกลิ่นฝันวันสวนงาม.
21 มกราคม 2546 23:20 น.
ชาวหาดวาดกวี
แสงดาวคือพราวเงินงวยฝัน
รวีวันพลอยพรั่นหวั่นแรงดล
พร้อยพริบระยิบใจชวนให้ชน
มานะทนท่องทั่วฟ้าหาดารา
รอยทางที่หว่านไว้เป็นผืนฝัน
ละอองนั้นโปรยปรายระบายฟ้า
ร่องกล้าเติบดารานั้นต้องนัยนา
เอื้อมมือคว้าต้นเรียวเกี่ยวเก็บรวง
ดวงดาวคือเม็ดฝันอันประเสริฐ
งามบรรเจิดเมื่อเกิดผลดลใจดวง
รอนแรมหวังเก็บดาวพราวในสรวง
เพียงหล่นร่วงแรใจให้พริบพราว.
หน้าส่วนตัว
4497
