29 มิถุนายน 2545 10:00 น.
ชาวหาดวาดกวี
คิดถึงพี่คนดีที่ปากช่อง
ใจหมายปองครองใจไม่ให้หลุด
ใจหมายมั่นหมั้นหมายจนโทรมทรุด
หมายบุรุษหยุดใจไว้เช่นกัน
แดดก็ร้อนพักผ่อนอย่าโหมแรง
แม้แข็งแกร่งแข่งเวลาเหนื่อยไม่หวั่น
แต่น้องรู้พี่สู้แดดแรงทุกวัน
ใจน้องหวั่นพี่โรยโหยเพลียกาย
ฝนก็ตกยกแม่น้ำมาท่วมสวน
พี่ต้องง่วนงมถอนตอนหญ้าขยาย
มือคงชาหน้ากังวลทนเจ้านาย
ลูกน้องหายไม่ถึงห้าล้าสองเท่า
แดดอ่อนๆตอนบ่ายคลายความเครียด
เชิญนั่งเบียดใต้ร่มชมกันเกรา
พฤกษามาลาไหวเย้าๆ
เหมือนสองเราเคล้าคลอรอเริ่มงาน
ฝนพรำๆย้ำเตือนสม่ำเสมอ
แม้นไม่เจอเอ่อคำพรำๆขาน
พรมเบาๆกันเกราเจ้าชื่นบาน
ฝากคำหวานกานท์กล่อมหอมหัวใจ.
28 มิถุนายน 2545 13:23 น.
ชาวหาดวาดกวี
คำถามควรค่าเวลาทอง
อย่าติดข้องหมองจิตคิดพูดไป
อย่าขุ่นข้องหมองมิตรคิดสงสัย
ถามเถอะใจไยกลั้นฉันถามคุณ
คำถามขอรอท่าเวลานี้
อย่าหลีกลี้หนีไปให้ว้าวุ่น
อย่าหลีกหนีลี้ไปใจฉันขุ่น
อยากรู้คุณคิดอะไรบอกไวไว
คำถามย้ำยามนี้ที่ควรบอก
อย่าเย้าหยอกยั่วฉันมันหวั่นไหว
อย่าหยอกยั่วกลัวใจไม่ตอบใจ
ยามหวั่นไหวในจิตคิดจนตรอม
28 มิถุนายน 2545 13:05 น.
ชาวหาดวาดกวี
ส่องดวงตา...ดวงดาว
กะพริบพราว...ยั่วฟ้า
แข่งจันทรา...ลวงเมฆ
พันดวงตา...ดวงดาว
สุกสกาว...เกี่ยวฟ้า
บดจันทรา...บังเมฆ
เก็บดวงดาว...ดวงตา
วาดแววฟ้า...ดวงตา
เฝ้าจันทรา...ดวงตา
ดวงตาล้าเกี่ยวเก็บแสงดาว
แสงคมพราววาวดาบวาบวูบไหว
แสงดวงดาวพราวเล่นเช่นชู้ใจ
แสบทรวงในไหวหวั่นพรั่นพรึงดาว
ดวงตากล้าเก็บเพียงพระจันทร์
ลออพรรณผุดผ่องส่องขับหนาว
ละอองจันทร์วันเพ็ญเด่นกว่าพราว
ละอองดาวดับเด่นเพ็ญโพยม
27 มิถุนายน 2545 11:35 น.
ชาวหาดวาดกวี
Let me in
some very pleasant surprises,
My own hermit inside,
so that I
Will not feel
falling when falling,
Losing
when withdrawing.
Another today has followed
the wrecked old days.
I looked at them and saw
a life depending on
some dead
yesterdays.
Today,
the life sign blinks.
Lead me to
some good
Words not to cite,
My own Hermit inside,
so that I will not try
to remember
some verses
just to sing.
26 มิถุนายน 2545 22:54 น.
ชาวหาดวาดกวี
นกพิราบไร้ปีก
หลีกฟ้ามาจรจาริกดิน
ถิ่นแรก...แทรกรอยอารย
ก้าวสองชะรอยเปรียบ
เย็นเยียบเหยียบฝั่งอาร์กติกา
ก้าวกล้า...ไม่ล้าแรง
ย่างสามข้ามสู่แดน
แร้นแค้นแสนล้านอดโซขอ
ทดท้อ...รอความหวัง
ลงเรือบรรทุกไฟ
หวั่นไหวในทะเลโทโส
โพล้เพล้...ขึ้นฝั่งมังค่า
เมืองห้าโอ่อ่างาม
เขตคามยามราตรีโหดเหิ้ยม
เจียมเท้า...เจ้าระวัง
พิราบลังเลจร
อาวรณ์ก่อนลาจากทุกถิ่น
ดินยังร้อน...เรืองภัย
ดินที่เจ็ดเพชรใหม่
หวั่นไหวเตรียมใจหวนเคหะ
อิสระ...ลิบใจ
พิราบเดินกลับฟ้า
ทิ้งพาราแผ่นดินคนด้อย
ทิ้งรอย...สันติภาพ
หน้าส่วนตัว
973
