10 กรกฎาคม 2545 11:15 น.
ชาวหาดวาดกวี
ฝันถึงฝั่งชีวีสุขสันต์
ฝันฝากกับมิ่งไม้รอวันผลิบาน
ฝันฝากกับฟ้าให้รักษา
เพียงแค่ชั่วลมพา
ฝั่งฟ้าลับฝัน.
10 กรกฎาคม 2545 10:47 น.
ชาวหาดวาดกวี
ถ้าเขียนได้
เธอจะเขียนอะไร
เมื่อความสดใสไม่เยี่ยมในจินตนาการ
ถ้าเขียนได้
เธอจะเขียนเพื่ออะไร
เมื่อจิตใจมีแต่ความเงียบเหงา
ถ้าเขียนได้
เธอจะเขียนถึงใคร
เมื่อวันผ่านไปไม่อาจพบเจอ.
8 กรกฎาคม 2545 12:49 น.
ชาวหาดวาดกวี
With my short-sighted eyes,
I see only a sharp horizon,
lining me here, hiding you there.
ใต้ทรงกลมท้องฟ้า
ที่นี่และที่นั่น
บังเกิดมุมเมื่อมอง
เส้นรอบขอบฟ้าไกลแสน...ไกลนั้น
มีสายตาเพ่งมองไปยังจันทร์
และที่นี่ก็เช่นกัน
สายตาฉันก็มองตะวันยามค่ำคืน.
8 กรกฎาคม 2545 12:31 น.
ชาวหาดวาดกวี
จันทร์เจ้าเอย
หันเสี้ยวเศร้ามาทางนี้ทำไม
รู้ใช่ไหมว่าฉันใจดี
จึงทำเด่นขอความเห็นใจ
พรุ่งนี้
ตะวันจะกลับมา
ในไม่ช้าจะมีอรุณ
แต่ใจฉันยามนี้ก็อุ่น
หลงละมุนของเจ้าจันทร์
จันทร์แจ่ม
แต่ไม่เจิดจ้า
จันทร์เจ้าขาอย่าเร่งลับไป
ขับแสงให้ฉันหลงไหล
ให้หัวใจฉันอาบแสงงาม
ตะวันเอ๋ย
ฟ้าใหม่เอย
คลี่ม่านเช้ามารอใจ
ปลุกฉันจากฝันทำไม
ทิ้งจันทร์ไว้ในจินตนาการ.
8 กรกฎาคม 2545 03:48 น.
ชาวหาดวาดกวี
นะโฮมีโลกใบเดียวกับฉัน
แต่ไม่อาจได้ปันฝันแสนสวย
เด็กน้อย ใครเอยยอมยื่นมือช่วย
แบ่งความร่ำรวยแบ่งความจริงใจ
เด็กน้อยอย่าร้องไห้เลย
ถ้าใครเขาละเลยเฉยไป
หมอกฝันจะแบ่งที่ให้โลกใส
จินตนาตามไปสมวัยน้อยๆ
วัยเยาว์คนเขลาจึงว่าเราขลาด
แท้จริงสะอาดกว่าชนปัญญาด้อย
ความรักในความรู้เจ้าสูงลอย
จงอย่าปล่อยคอยฝันเมื่อวันเจริญ.
หน้าส่วนตัว
721
