12 กรกฎาคม 2545 00:14 น.
ชาวหาดวาดกวี
คืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ผองเพื่อนพากันไปหลายคู่
ชมละครเช็คสเปียร์ต้นฤดู
โรงละครหรูอยู่ซันเซ็ทโร้ด
ก่อนเวลาละครออกโรง
เกือบชั่วโมงเราได้ชมสวนโปรด
รอบๆลานบ้านอีววิงสถานที่เราทำโน้ต
เพื่อประโยชน์ในการทำรายงาน
ก่อนสองทุ่มสักสิบนาที
จรลีไปรอเช่นคนอื่นเต็มลาน
ทุกคนมีสีหน้าแสนเบิกบาน
ความสนานสนุกปลุกใจให้ยินดี
เจ้าหน้าที่แจกเบาะรองนั่ง
ได้ที่ฝั่งขวาแถวอักษรดี
หมายเลขสี่และสองเรียงที่
จากเวทีสิบเมตรสายตา
ฝันกลางฤดูร้อนเริ่มบรรเลง
ด้วยเพลงคึกคักทักทายมา
คนรุ่นใหม่ชอบใจได้เห็นท่า
ยึกยักพาโยกเยกตามตัวแสดง
โรงละครใต้ดวงดาวพราวฟ้า
ไร้หลังคามาปิดติดไฟเทียมแสง
ย้อนอดีตโรงละครเมื่อเล่นกลางแปลง
นักแสดงเสียงดังคือพลังลีลา
ฟ้าโปร่งเปิดโล่งให้ลมไหล
สบายใจได้นั่งชมสมอุรา
ละครเลิกเบิกบานในแววตา
ก่อนจากลากลับเวทีที่ตนแสดง.
11 กรกฎาคม 2545 13:24 น.
ชาวหาดวาดกวี
Once upon a great time,
she danced many songs
with him,
keeping him
safe
from those watching eyes.
And one
invisible line
finally separated them.
He let go
her hand
and cried, cried, cried...
Only when
she looked
into his eyes,
she found
in him
one great time.
11 กรกฎาคม 2545 13:05 น.
ชาวหาดวาดกวี
ไกลตัวมัวมุการเรียน เก่งนักรักเพี้ยน
ใจเปลี่ยนอาจหล่นทะเล
ไกลไปใจใครรวนเร ห่างพลันหันเห
ใจเร่หลงชื่นคลื่นลม
ไกลห่างกลางใจใครตรม ดึกดื่นขื่นขม
ใจล้มลงนอนสิ้นแรง
ไกลดินสิ้นแล้วลำแสง ดวงฟ้าทาแล้ง
ใจแกร่งมองหาดวงไฟ
ไกลบ้านสถานอาศัย แหล่งพึ่งพักใจ
ใจได้แต่อิงดารา
ไกลน้องต้องรอเวลา ร้องเรียกเพรียกหา
ใจล้าแล่นเรือทางไกล
10 กรกฎาคม 2545 22:14 น.
ชาวหาดวาดกวี
People giggled when I said
Id never ever tried Dr. Pepper.
The name, or the content,
Scares me. The form, sophisticatedly displayed,
outsmarts me. Dr. Peppers wholeness
can sell itself everywhere,
and I, alone, rot by its popularity.
I am decaying as I shrink my thought
To squeeze in Dr. Peppers shape.
Like a fluid brain for sale, I thrive
For no form could hold
my whole being,
A transformable content. I like it, though,
Being a Dr. Pepper. What else
could I be with this self
ruled by thoughts? So,
I could be something I wish.
People will see me a prospective Pepper,
A Dr. to be. But, I still hesitate to earn
This peppery title
cause its form causes forms,
And my content can never transform into
This fluidity.
10 กรกฎาคม 2545 11:39 น.
ชาวหาดวาดกวี
ในสายลมร้อน
อากาศนอนซึมเซา
วางจันทร์ให้เงียบเหงา
แขวนร่างเศร้าเดียวดาย
ในสายลมหนาว
ละอองดาวทอดกาย
ฝุ่นดินฝุ่นทราย
รวมมลายสู่พื้นดิน
ในสายลมรัก
ทายทักเมื่อแรกถวิล
ดั่งสองธารซ่านไหลริน
ลมห่มกลิ่นรักจรุง.
หน้าส่วนตัว
786
