17 กุมภาพันธ์ 2549 16:05 น.
ชายเหงา
คิดถึงเธอหัวใจใกล้จะขาด
สายน้ำหยาดน้ำตามารินไหล
คิดถึงเขาเมื่อตอนสัมพันธ์ใกล้
แม้นมิได้ครอบครองแค่มองเธอ
สายลมอ่อนหายใจติดขัดขัด
วู้บว้าบรัดแน่นอกหลุดปากเพ้อ
ใจคิดถึงเหมือนจะขาดไปหาเธอ
แม้นไม่เจอยาใดรักษาที
สายลมแรงสลับอ่อนเหมือนจะดับ
ข่มให่หลับน้ำตากลับรินรี่
แม้นกลางวันสุขนั้นจำได้ดี
กลางคืนนี้คิดถึงเขาร้าวรานใจ
รอยยิ้มหวามกับแววตาตราในอก
เรานั้นตกหลุมรักหลงลวงไหม
เดินตกหลุมเสน์หากลลวงใจ
โดนยึดไปเรียกหาฆ่าตัวเอง
ใจจะขาดรอนรอนแล้วตอนนี้
รู้ฤทธิ์ดีเจ็บเหมือนถูกข่มเหง
ยิ่งเรียกหาคิดถึงก็เจ็บเอง
ขอบรรเลงกลอนบทเศร้ายามเหงาใจ
14 กุมภาพันธ์ 2549 18:11 น.
ชายเหงา
ใจดวงนี้แอบรักเธอรู้ไหม
อยากให้เธอเข้าใจได้รับรู้
นักศึกษาคนนี้แอบรักครู
คอยเฝ้าดูหน้าห้องเป็นประจำ
อยากจะเรียนนานนานจะได้ไหม
เก็บเอาไว้ความสุขที่ชุ่มช่ำ
เก็บเอาไว้ความสุขจะจดจำ
ขอผมจำสุขนี้แทนห่างไกล
จะไม่ขอดึงเธอมาแนบชิด
จะไม่คิดโทษฟ้าเทวาไหน
แม้จะรู้ถึงจะรั้งเธอเป็นใคร
สิทธิ์ของใจมิอาจห้ามความคะนึง
ฉันเจียมจิตเจียมใจไว้เสมอ
พร่ำถึงเธอคิดถึงวันละหนึ่ง
แต่หัวใจพร่ำเธอเพ้อรำพึง
นับละหนึ่งนับหนึ่งไปกี่พัน
ใจเริ่มเต้นอ่อนอ่อนตอนท้ายคาบ
ฤทธิ์เจ็บทราบมองก่อนลาเก็บไปฝัน
เป็นยาใจแรงใจไว้ผลักดัน
รอคอยวันติดปีกสง่าเทียมฟ้างาม
หน้าส่วนตัว
1155
