29 มกราคม 2547 18:13 น.
ชายน้อย
อาจดูเหมือนเป็นคนหลายใจ
จะรักชอบใครก็มากมาย น่าสับสน
แต่ใจฉันให้ใครทีละคน
ไม่เคยเอามาปะปนจนวุ่นวาย
แต่ตอนนี้หัวใจให้เธอนะ
ไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจไหม ในความหมาย
ว่าทั้งรัก ทั้งหวง เธอมากมาย
ห่วงแทน ห่วงใย ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
(yui : aleeya@i-kool.com)
เค้าบอกว่า ..การบินไทยรักคุณเท่าฟ้า
แต่เรารักนายมากกว่า..การบินไทย..รู้ไหม
คอยเป็นห่วงและแคร์นายยิ่งกว่า...การบินไทย
อยากได้อะไรจะทำให้ ไม่ใช่แค่ขนมกับชงชา
ที่สำคัญ..การบินไทย...ไม่ได้อวยพรให้นายหลับฝันดี
และยิ่งไปกว่านั้น..การบินไทย..ไม่ได้เตือนให้นายห่มผ้า
เวลาไม่สบายการ..บินไทย..ไม่ได้ดูแลให้นายกินยา
สรุปว่า..การบินไทยรักคุณเท่าฟ้า
.........แต่เรารักนายมากกว่าการบินไทย หลายเท่าเลย
ฉันอาจไม่เคยบอกว่ารักเธอ
เพราะไม่ใช่คนที่พร่ำเพ้ออะไรแบบนั้น
และคิดว่าเธอคงรู้ดี--จากสิ่งที่มีให้กัน
ลองมองดูสิ่งเหล่านั้น เธอจะรู้ว่าฉันคิดอย่างไร
ถึงจะไม่เคยบอกเลย ว่ารักเธอ
แต่เธอก็รู้อยู่แก่ใจ ดีเสมอ--ใช่ไหม ?
ความรู้สึกของคนเรา ไม่ยากเกินจะเข้าใจ
รักเธอมากแค่ไหน ดูกันที่ใจ-ดีกว่าคำ คำเดียว
ข้อความดีๆ ในการ์ดสีหวาน
เก็บไว้มานานเอาไว้อ่าน..ยามเหงา
มองฟ้าสีอ่อนแล้ว..นึกถึงเรา
ภาพดีๆ วันใสๆ ในวันเก่าก็..ย้อนมา
แค่หนึ่งข้อความของเธอ ว่า..ห่วงใย
อ่านกี่ครั้งก็ยิ้มได้..อย่างเริ่งร่า
อบอุ่นหัวใจจนระบายสี..ในแววตา
คิดถึงเธอทีไรก็รู้สึกได้ว่าฉันรักเธอ
24 มกราคม 2547 05:52 น.
ชายน้อย
อุปสรรคแค่ไหน ก็ไม่หวั่น
คืนและวันจะโหดร้าย สักเพียงไหน
ร้อยและพัน ปัญหาจะฝ่าไป
เพียงมีเธอ ยิ้มให้ ที่ปลายทาง
ขอดาวที่เธอพิง
เอาไว้อิงอุ่นไอ
ขอฝันที่เธอใฝ่
เอาไว้เคียงข้างฝัน
ขอรักที่เธอกอด
เอาไว้เกี่ยวเมื่อไกลกัน
ขอใจที่เธอหวั่น
เอาให้ฉันรักษาใจ
บทพิสูจน์ความแกร่ง แห่งเพชรแท้
ความแน่วแน่ที่จะไป...ให้ถึงฝัน
จะย่อท้อหวั่นไหว ทำไมกัน
หวังและวันแห่งเส้นชัย...ไม่ไกลเกิน
ลมหายใจมีไว้ให้ความหวัง
สร้างพลังดวงจิตอย่าคิดถอย
อย่าอยู่อย่างชีวิตที่เลื่อนลอย
โหยละห้อยเสียกาลและเวลา
อุปสรรคเข้าเผชิญจงเดินสู้
ยอมรับรู้ด้วยใจที่อาจหาญ
ตรึงและตรองแก้ไขอย่านิ่งนาน
รีบประสานเข้มแข็งด้วยแรงใจ
ไม่รู้จะเอาอะไรมาฝาก
ที่มีค่ามากกว่า..รักได้
นอกจากกำลังใจ
กับความห่วงใยไม่จืดจาง
ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า
แดดจะเผาผิวผ่อง เธอหมองไหม้
ที่ตรงนั้นมีหุบเหว มีเปลวไฟ
ถ้าอ่อนแอจะฝ่าไป อย่างไรกัน
วันทีเหนื่อยหน่ายอ่อนล้า
ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครคนไหน
ลองนึกย้อนถึงความอาทรห่วงใย
กับความสนุกสดใสที่ผ่านมา
ขอชีวิตงดงามตามที่ฝัน
ขอทุกวันเป็นวันอันสดใส
ขอทุกก้าวคือก้าวที่มั่นใจ
ขอวันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม
ถ้าล้มจงลุกอย่าทุกท้อ
จงสานต่อความฝันอันยิ่งใหญ่
แม้วันนี้ไม่มีสิทธ์พิชิตชัย
ก็ยังมีวันใหม่ให้ท้าทาย
อนาคตยังอีกไกล
ฝันไว้อย่างไรขอให้ไปให้ถึง
ในยามท้อยังมีเราอีกคนหนึ่ง
เราคนนี้ซึ่งคอยให้กำลังใจ
แต่ละคนต่างก็มีฝัน
จะต่างกันก็ตรงที่จุดหมาย
สิ่งที่ฝันใช่ว่าจะไปถึงได้ง่ายดาย
ยังต้องการกำลังใจจากหลายคน
จากบ้านนอก คอกนา มาเมืองหลวง
เด็กท้องทุ่ง หน้าใสก่วงมีความหวัง
สู้ชีวิต ไปพลาง ๆ ตามลำพัง
พรุ่งนี้มั๊ง ตัวข้า...จะคว้าดาว
เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน
อนาคตสดใสในภายหน้า
กำลังมาตามเวลา อย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน
อนาคตเป็นอย่างไร ใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้ทีไกลเธอ
ถึงเวลาแล้วคนดี
ที่ต่างคนต่างมีทางต้องไกล
อย่าเสียดายเวลารักษาจิตใจ
ให้เข้มแข็งกับสิ่งใหม่ที่ต้องเผชิญ
เมื่อเราสอบก็ต้องอ่านหนังสือ
เพราะมันคือหนทางที่สดใส
ยิ่งอ่านมากเข้าใจมากคงไม่ไกล
ที่จะได้เกรดที่ฝันใฝ่มาครอบครอง
กับทุกบททุกตอนที่อ่อนล้า
ก็ต้องฟันฝ่าอย่างเต็มที่
มีเหงาบ้างท้อบ้างในบางที
แต่กำลังใจที่ดีเพราะมีเธอ
หากว่าเธอท้อแท้
หรืออ่อนแอในวันไหน
ฉันคนนี้จะขอเป็นกำลังใจ
ให้เธอตลอดไปนานเท่านาน
ด้วยสองมือสองเท้าที่ก้าวมั่น
จะสร้างฝันด้วยแรงอันแข็งขืน
จะคว้าจันทร์งาม ยามค่ำคืน
จะหยัดยืนปีนไปให้ถึงดาว
ไม่มีสิ่งใดจะมอบให้
นอกจาก....ความจริงใจที่เต็มปรี่
เริ่มต้นผูกพันกันวันนี้
เพื่อมิตรไมตรีที่ดี..ตลอดไป
เราต่างก็...มีไฟฝัน
พร้อมจะสร้างสรรค์..เพื่อวันใหม่
ขอให้เรา....ต่างเป็นกำลังใจ
เพื่อไปสู่จุดหมายที่...ยังรอ
สุดเส้นสายปลายทางแห่งความเหงา
ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน
ไม่เหลือใครร่วมทางแม้สักคน
สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ยามท้อแท้เหนื่อยใจ หมดสิ้นหวัง
หมดกำลังต่อสู้หมดทุกสิ่ง
หมดเรี่ยวแรงหัวใจที่พักพิง
ก็มีเธอหนึ่งสิ่งพิงพักใจ
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
บนทางเดินที่ไม่มีใครห่วงหา
ฉันล้มลงจนไม่อยากจะลุกขึ้นมา
หนทางความฝัน ข้างหน้า ช่างห่างไกล
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ฉันยิ่งเดินยิ่งพยายาม มากเท่าไหร่
ก็เหมือนหลงอยู่บนหนทาง ที่เดินไป
ฉันไม่มีเรี่ยวแรงความหวังใด ๆ จะก้าวเดิน
ฟ้าหลังฝนในวันหน้า.....
รู้ไหมว่างดงามแค่ไหน
ยอมช้ำวันนี้แล้ววันหน้าคงภูมิใจ
เมื่อหันหลับมามองใหม่
พบเพียงเศษความหวั่นไหวของวันวาน
ทุกนาทีที่ยังหายใจ
มีคนคอยห่วงหาอาลัยอยู่ข้างๆ
เป็นตะเกียงให้เมื่อเธอหลงทาง
ยามอ้างว้างคอยอยู่เคียงข้างใจ
แม้ระยะทางยาวถึงราวฝัน
รอคืนวันเพื่อบุกบั่นถึงจุดหมาย
กำลังใจจุดหมายเสริมใจกาย
ไม่มลายหมดหวังที่ยังรอ .
เธอบอกต้องการกำลังใจ
ในวันที่หัวใจเธออ่อนล้า
อยากบอกให้เธอลองหลับตา
แล้วนึกถึงเวลาเราคู่กัน
ฉันจะอยู่ข้างๆเสมอ
ทุกเวลาที่เธอนึกถึงฉัน
และตราบใดที่เธอไม่ลืมกัน
ก็จะเจอฉันเมื่อเธอนั้น ลืมตา
เธออาจลื่น ล้มลงอีกหลายครั้ง
แต่สิ่งที่เธอหวัง ต้องทำให้ได้
ฉันคนนี้ มีให้เพียง กำลังใจ
ยามเธอไม่มีใครฉันยังมี
เปลี่ยนน้ำตาที่รินไหล
เป็นคำอวยพรจากใจ ไม่ดีกว่าเหรอ
อย่างเช่น ขอให้ครั้งต่อไปที่เราพบเจอ
เราจะเอาความสำเร็จของฉันและเธอ
..มาแลกกัน
ฝันเถอะ..ฝันให้ไกล
ใครจะพูดอย่างไร..ช่างเขา
ให้เธอยึดมั่น...กับฝันวันเก่า
แล้วก้าวตามไปให้ทัน
อย่าท้อ...อย่าท้อถอย
เพราะอย่างน้อยเธอยังมีฉัน
ฝันที่ใครมองว่าไม่มีวัน
เราจะช่วยกันสร้างฝันให้เป็นจริง
(Naja :GuntumNaja@chaiyo.com)
ทุกข้อความที่ส่งไป
แอบส่งกำลังใจไปด้วยเสมอ
ทุกข้อความที่อ่านเจอ
อยากบอกเธอว่าห่วงใย
(แป๋ว : Gromwong@chaiyo.com)
อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว
หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น
ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน
ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย
อยากบอกว่า ขอบคุณ
สำหรับความอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้
ขอบคุณสำหรับ..ความอาทรห่วงใย
ขอบคุณจากหัวใจ..จากใจจริง
ก็รักเธอหมดทั้งใจ
อยากเดินเคียงข้างตามทางฝัน
อยากเผชิญหน้ากับปัญหาด้วยกัน
อยากให้เธอจูงมือฉันและก้าวไป
ก่อนที่ดวงตะวันจะลับขอบฟ้า
ก่อนที่วันเวลาจะพาเธอไปจากฉัน
ก่อนที่ความมืดมิดจะทำให้เราต้องจากกัน
ก่อนที่คืนและวันจะทำให้เราต้องห่างไกล
อยากจะให้เธอยิ้มให้ฉันอีกสักครั้ง
และเก็บภาพแห่งความหลังอันนี้ไว้
อย่าลืมนะถ้าเธอรู้สึกว่าไม่มีใคร
ฉันพร้อมที่จะเป็นกำลังใจและอยู่..ข้างๆเธอ
อย่าเพิ่งยอมแพ้ นะคนดี
ที่ตรงนั้น วันนี้ อาจไม่มีฉัน
แต่เธอรับรู้ใช่ไหมถึงความผูกพัน
ฉันซ่อนตัว อยู่ในนั้นทุกคืนวันที่ท้อใจ
เธอไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อฉัน
แต่จงฝ่าฟัน เพื่อฝันที่วาดไว้
ต่อจากนี้ อีกแสนนาน หรือแสนไกล
ฉันจะเป็น หนึ่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ สำหรับเธอ
ยามที่เธออ่อนล้า..
รับรู้ได้ จากแววตา ที่หวั่นไหว
ไม่มีใคร คอยเคียงข้างช่วยปลอบใจ
ขอเป็นฉันได้ไหม...ดูแลเธอ
จะคอยเป็น กำลังใจ อยู่ข้างหลัง
รับรู้และรับฟัง เรื่องราวของเธอเสมอ
ความห่างไกล..ก็ไม่อาจกางกั้นความผูกพัน ที่ให้เธอ
ขอเพียงรู้ไว้เสมอ กำลังใจจากฉัน มีให้เธอ...ทุกนาที
จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ
อย่าดูถูกตัวเองเด็ดขาด
เมื่อเธอยังไม่พลาดหรือผิดตรงไหน
ลองทำก่อนให้รู้ว่าเป็นอย่างไร
จะยอมแพ้ตั้งแต่เริ่มได้ไง
เดี๋ยวคนให้กำลังใจเหนื่อยฟรี
หากชีวิตคือการเดินทาง
ที่บางครั้งต้องสัมผัสกับไอแดดฝุ่นผง
และบางครั้งต้องสัมผัสกับไฟฝันที่ลดลง
เราต้องสะพายหัวใจที่มั่นคงออกเดินทาง
24 มกราคม 2547 05:47 น.
ชายน้อย
เธอคนนี้คนเดียวที่ฉันรัก
ให้ประจักษ์หน้าไหนใครรู้ไว้
ใครมองเธอนิดเดียวหัวบรรลัย
ให้รู้ไว้ใครรักเธอจะเจอดี
หากจะจีบคิดให้ดีก่อนจะสาย
ไฟจะไหม้บ้านมึงให้ถึงที่
ทั้งปู่ย่าตายายไม่เหลือดี
พ่อแม่พี่น้องมึงจะถึงตาย
ใครแซวเธอมันจะเจอระเบิด
ได้ไปเกิดชาติหน้าเถอะน้องเอ๋ย
คิดดีแล้วถ้าอยากลองหรืออยากเคย
ก็ได้เลยจะได้ลองก่อนใคร ๆ
ใครแตะเธอร่างมันจะขาดสอง
ไส้ในท้องจะทะลักออกมาสิ้น
หัวจะขาดลงมาสู่พื้นดิน
หน้าจะสิ้นไร้ดั้งไร้ลูกตา
แขนขาขาดลงมากองกับพื้น
กระดูกกลิ่นสิ้นลงแหลกสลาย
เอาวางไว้ให้เกลื่อนกระจัดกระจาย
แร้งตัวไหนหมายเอาไปตามใจมัน
ให้รู้ไว้ถ้าหากใครคิดจะรัก
อยากรู้จักทำความสนิทสนม
คิดให้ดีก่อนมึงจะตรอมตรม
เพราะกระผมยังอยู่คู่กับเธอ
24 มกราคม 2547 05:02 น.
ชายน้อย
อันความรักที่มีร้อยความหมาย
ความรักไหนจะสู่ความรักแท้
อันความรักที่มีจะให้เธอ
สุดแต่ฟ้าจะให้เรานั้นรักกัน
แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้
เพราะว่าฟ้าไม่ได้กำหนดเรา
ด้วยใจจริงที่ฉันนั้นรักเธอ
ขอให้รู้ว่าฉันรักเธอตลอดไป
24 มกราคม 2547 03:27 น.
ชายน้อย
อยากจะมืรักแท้สักครั้งหนึ่ง อยากจะรักคนที่เขาจริงใจ
แม้รักนั้นต้องแลกด้วยน้ำ รักที่ได้จะค่ายิ่งใหญ่
แต่ถ้ารักที่ได้มาง่าย รักที่ได้นั้นจะไม่มีค่าเลย
ความรักนั้นจะได้มา มีค่ากว่าสิ่งใด
หน้าส่วนตัว
740
