7 ธันวาคม 2547 19:48 น.
ชาติกานต์
รำคาญตัวเองชะมัด
ทำไมฮึดฮัดอ่อนแออยู่ได้
จะเป็นอะไรนักหนา แค่เขามาจากไป
จะร้องไห้ทำไม ไม่เห็นมีใครตาย
ไม่เห็นเคยเป็นอย่างนี้
คบมาแค่ 3 ปี ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย
ผู้ชายงี่เง่าทำไมต้องเสียดาย
เลิกแล้วก็ไม่เห็นต้องทำท่าเหมือนจะตาย
น่ารำคาญ
27 มิถุนายน 2547 17:21 น.
ชาติกานต์
ผิดไหมที่โกรธเพราะหึง
ผิดไหมที่ดื้อดึงเพราะห่วงหา
ผิดไหมที่งี่เง่าเพราะเธอไกลตา
ผิดไหมที่มีน้ำตาเมื่อเสียใจ
ผิดไหมที่แคร์เธออยู่อย่างนี้
ผิดไหมคนดีที่วันนี้ฉันเอาใจใส่
ผิดไหมที่ชอบอ้อนเพราะอยากให้เธอเอาใจ
ผิดไหมที่น้อยใจ เพราะอยากให้เธอแคร์มากกว่าใคร
เพราะรักเธอ
23 มิถุนายน 2547 23:57 น.
ชาติกานต์
ฉันคงไม่ดีพอเท่าใครที่เธอใฝ่ฝัน
มีแต่ใจให้เท่านั้นเธอต้องการไหม
ไม่ใช่คนในฝัน แต่เป็นคนที่เจอได้ทั่วไป
ไม่มีอะไรมากกว่าใคร นอกจากใจที่มีเธอ
แล้วที่เป็นแบบนี้เธอรับได้ไหม
แสนงอน ชอบน้อยใจ แต่รักเธอเสมอ
ไม่ใช่แบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ
แต่เป็นคนที่รักเธอ แค่นี้ จริงจริง
16 มิถุนายน 2547 16:54 น.
ชาติกานต์
รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย
สายลมเอื่อยพัดพลิ้วไหว
รอรักร้างห่างไกล
แล้ววันใดจึงหวนมา
ร่อแร่แลรักร้อน
ร้อง ร้อง ก้องร้องเพรียกหา
ร่ำร่ำ จะร่ำลา
สุดเหว่ว้าอยู่ภายใน
รักนี้ที่ห่างหาย
รัก ร้าย ร้าย ร้อนใจฉัน
รักนี้ ฤๅ รักกัน
รักหรือนั่นจึงร้างลา
11 มิถุนายน 2547 13:54 น.
ชาติกานต์
ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร
ว่าเธอ คือ ความห่วงใย ห่วงหา
เป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา
และเธอทำให้ฉันรู้ว่า ฉัน มีค่าสำหรับใคร
ฉันเป็นแค่ สิ่งสำคัญ สำหรับเธอ
แต่สิ่งที่ฉันได้รับเสมอคืออะไรรู้ไหม
เธอไม่ใช่อากาศ ไม่ใช่ลมหายใจ
เพียงแต่เป็นอะไรอะไร
ที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้เช่นกัน
............................................................
หน้าส่วนตัว
1368
