21 เมษายน 2557 13:16 น.
ชากร
ใจเอ๋ยใจ อยากลืม รักหนก่อน
อยากลืมตอน ชื่นหวาน กาลครั้นเก่า
อยากลืมรส สัมผัส ปัดซึมเซา
อยากลืมเจ้า ทำไม ใจฝังจำ
อยากลืมมือ นิ่มน้อง ทั้งสองข้าง
จำไม่จาง ไออุ่นเสมอ ครวญเพ้อพร่ำ
หวนระลึก ถึงตอน ป้อนถ้อยคำ
หัวใจช้ำ จะลืมได้ อย่างไรกัน
เธอช่วยบอก วิธี หน่อยได้ไหม
อยากตัดใจ ลืมนาง อย่างเคยฝัน
อยากลืมรัก อับปาง ล่มกลางครัน
อยากลืมวัน เวลา ใบหน้าเธอ
เพียงเห็นคน คล้ายๆ หัวใจหวั่น
อยากลืมกัน ยากนัก เพราะรักเสมอ
แค่เพียงเห็น คนคล้ายๆ ใจละเมอ
หัวใจเพ้อ ครวญถึง คนึงนาง
อยากคิดตัด เยื่อใย ตัดไม่ขาด
ตัดสวาท หมางเมิน เดินเหินห่าง
อยากคิดลืม ใจสิ ไม่มีจาง
จึงอยู่อย่าง ผู้พ่าย บนฝายน้ำตา
ฝายน้ำตา ทิวากร
18 เมษายน 2557 15:58 น.
ชากร
ผู้เดินทาง ไล่ล่า ตามหาฝัน
ถึงเส้นชัย เท่านั้น จุดมุ่งหมาย
อุปสรรค กลางวิถี มีมากมาย
ระยะทาง ตลอดสาย ใช่สวยงาม
ผู้เดินทาง แรมรอน ค่อนชีวิต
ขาดเข็มทิศ พบเจือ คือขวากหนาม
ความอ่อนแอ เสมือนเงา เฝ้าติดตาม
หัวใจยาม ท้อแท้ หนทางไป
กี่หยาดหยด น้ำตาริน ไร้เสียงสะอื้น
กี่วันคืน ความระทม คอยตามไล่
กี่เจ็บปวด ซ่อนเจ็บ กักเก็บไว้
ฤ ตนใฝ่ สูงเกิน นักเดินทาง
ตามไล่ล่า หาฝัน ถึงวันนี้
ครึ่งชีวิต ทางวิถี เดินก้าวย่าง
สู่เส้นชัย ดูเหมือน ภาพเลือนราง
สีจางจาง ห่างไกล ความเป็นจริง
ไล่ล่าตามหาฝัน ทิวากร
9 กรกฎาคม 2556 17:15 น.
ชากร
จำสัมผัส งดงาม ความอบอุ่น
จากมือคุณ สองเรา ตอนอยู่ใกล้
กุมมือแนบ ถ่ายทอด ความในใจ
กลิ่นอุ่นไอ รักเคล้า เริ่มถักทอ
จำดวงตา สดใส รับใบหน้า
จากแววตา คู่นั้น รักเกิดก่อ
หน้าต่างใจ ดวงน้อย เฝ้าคอยรอ
เปิดรับต่อ นงเยาว์ เข้าครอบครอง
จำสองแก้ม เนียนขาว ราวผิวไข่
บริสุทธ์ สดใส นัยน์ตาจ้อง
ห้วงภวังค์ คล้อยเคลิ้ม ทอดตามอง
แก้มทั้งสอง จดจำ จิตยากลืม
ทุกๆความ ทรงจำ จดบันทึก
ทุกๆความ รู้สึก หัวใจปลื้ม
ทุกๆครั้ง คิดถึง จึงยากลืม
ทุกๆครั้ง ด่ำดื่ม ในห้วงภวังค์
แม้วันนี้ไม่มีเธอ/ทิวากร
9/7/56
9 พฤศจิกายน 2554 08:36 น.
ชากร
แก้วเมื่อร้าวคงยากหากประสาน
อีกไม่นานคงแตกแหลกเป็นผง
เหมือนใจเธอที่ให้ไม่ชื่อตรง
ไม่นานคงยากทางระหว่างเรา
ฉันเป็นแค่หิ่งห้อยค่าน้อยแสง
สติปัญญาที่แสดงแฝงโง่เขลา
สิ่งที่เห็นมองอยู่ไม่หูเบา
เห็นว่าเจ้าเปลี่ยนผันมันเรื่องจริง
หิ่งห้อยไม่เลิศหรูอยู่ตามป่า
นงพะงาสูงศักดิ์นักยอดหญิง
เมื่อเธอเจอสิ่งดีกว่าให้พักพิง
คนถูกทิ้งปวดร้าวเจ้าหมางเมิน
เตือนหัวใจหลายหนอย่าเผยอ
เพราะว่าเธอสูงค่าน่าสรรเสริญ
จงดีใจกับทางที่เขาเดิน
ก็สุขเกินมองเจ้าก้าวจากไป
แก้วเมื่อร้าวคงยากหากประสาน
ขอให้เธอชื่นบานกับรักใหม่
หิ่งห้อยอย่างตัวฉันคู่เคียงไพร
จะไม่ขอรักใครเพราะใจกลัว
14 ตุลาคม 2554 13:47 น.
ชากร
เธอคนหนึ่งแสนดีเป็นที่สุด
มิอาจหยุดรักเธอสิ้นลงได้
ความอ่อนหวานน่ารักปักตรึงใจ
แม้อยู่ไกลโทรหาทุกวันคืน
อีกคนหนึ่งอยู่ในที่ทำงาน
เธอร้าวรานจากรักจึงขมขื่น
มีชีวิตชอกช้ำสุดกล้ำกลืน
รักครั้งแรกเป็นอื่นสะอื้นทรวง
ทำให้เธอกับฉันมาใกล้ชิด
อยู่ออฟฟิตเดียวกันแสนเป็นห่วง
สงสารเธอด้วยใจไม่หรอกลวง
อยากยื่นช่วงดีๆมอบให้เธอ
ตอนนี้ใจของฉันมันสับสน
รักสองคนพร้อมกันจึงพร่ำเพ้อ
แสนสงสารคนใหม่ที่ได้เจอ
หัวใจเผลอรักไปไม่รู้ตัว
ความอยู่ใกล้ใจฉันเริ่มไหวหวั่น
ความผูกพันงดงามตามมายั่ว
ความใกล้ชิดทำให้ใจเริ่มกลัว
จิตสำนึกดีชั่วหลงลืมไป
ฝากขอโทษคนไกลให้เธอทราบ
อยากก้มกราบผิดนี้เกินแก้ไข
อยากขอโทษโปรดอย่าให้อภัย
กับผู้ชายหลายใจไม่แน่นอน
14/10/2554
หน้าส่วนตัว
1751
