2 กุมภาพันธ์ 2547 06:30 น.
ชัยชนะ
พระรามเพลิน เดินดง ชมพงป่า
เคียงสีดา ดื่มด่ำ ความสุขสันต์
พลัดหลงทาง กลางป่า พนาวัลย์
ของสำคัญ เข็มทิศ ลืมติดตัว
ฝ่ายสีดา จะด่ากราด จำเก็บกด
ด้วยสวมบท มาดนางเอก เก็กยิ้มหัว
พบร่มเงา เงียบงาม ความเงียงัว
นอนพันพัว พำนัก แนบตักราม
ยอดพธู ดูละคร นอนดึกดื่น
ตาไม่มืน รื่นรมย์ ใต้ร่มขาม
โบราณบอก ใบใหญ่โต โอ้คนงาม
ย่ำเย็นยาม พักฟื้น คืนเรี่ยวแรง
ราตรีค่อน นอนเล่น เห็นไม่ลุก
รามจะปลุก สะกิด กลัวฤทธิ์แผลง
นอนหลับยาว เข่าชา เมื่อยขาแข้ง
คิดพลิกแพลง โอมอาคม จ่มเวทย์มนตร์
แผลงลูกศร ศิวะ กายสิทธิ์
อิทธิฤทธิ์ ลั่นฟ้า โกลาหล
ก่อเมฆฝน บนไหว ในบัดดล
รินร่วงหล่น ตกใส่ ใบขามพรุน
เม็ดฝนลอด รดสีดา สะดุ้งตื่น
ใบขามยืน เคยใหญ่ หายสาบสูญ
เป็นใบเล็ก เรื่อยมา นะแม่คุณ
อย่าเคืองขุ่น หนุนตักพี่ ฟังนิทาน
นอนนอนอน นอนนอน นอนนอนนอน
เอื้ออาทร พักผ่อน นอนฝันหวาน
อรุณรุ่ง เรี่ยวแรง ลุกทำงาน
รักษาการณ์ คุ้มครอง ปกป้องนาง
มือลูบผม โลมเล้า เจ้าหลับใหล
อิงอุ่นไอ หลับตา จวนฟ้าสาง
อย่านอนเพลิน เกินเพลา นะเอวบาง
จุมพิตปราง สร่างฟื้น ตื่นนิทรา