เตรียมต้นกล้วยตัดก้าน กลีบตอง มือพับอย่างช่ำชอง ช่อซ้อน หั่นกล้วยก่อฐานรอง เป็นแว่น มิเร่งรีบใจร้อน เพื่อใช้บูชา สืบสานแบบเบื้องเก่า ประเพณี นัมมะทานที ฝั่งน้ำ พุทธบาทเกิดมี ปรากฏ เห็นนิมิตโชคล้ำ เชื่อด้วยจิตใจ บรรจงปักดอกไม้ ธูปเทียน ดึงหทัยแนบเนียน ชิดใกล้ มโนเพื่อพากเพียร สานต่อ อนุรักษ์เอาไว้ ถิ่นฟ้าเมืองไทย ขอขมานอบน้อม คงคา ลูกดื่มเลี้ยงชีวา แต่ต้น ใช้ล้างอาบกายา เย็นชื่น มีพระคุณเลิศล้น คู่บ้านครัวเรือน นำเหรียญวางหย่อนก้น กระทง ขอมั่งคั่งมั่นคง หมื่นล้าน ประสพสุขดำรง ราบรื่น ทุกทุกคนในบ้าน ปลอดเชื้อความจน ผมเล็บตัดทิ้งใส่ ส่งไป เคราะห์เสนียดจัญไร หลีกเว้น ความร้ายล่องลอยไกล ลาร่าง พยาธิโรคโตนเต้น ห่างเนื้อพ่ายหนี ยกกระทงตั้งจิต อธิษฐาน ขอเทพไท้ประทาน คู่สร้าง พระพายพัดบันดาล ดลคู่ ว้าเหว่เปลี่ยวอ้างว้าง สั่นเนื้อหนาวลม
สุภาษิตคำพังเพยเคยกล่าวขาน แต่โบราณนักปราชญ์ฉลาดสอน เขียนให้คล้องจองคำคล้ายบทกลอน อุทาหรณ์หากใช้โชคอำนวย ว่าหนาวลมห่มฟ้าหาไฟผิง หนาวผู้หญิงอิงผู้ใหญ่ใช้ตัวช่วย ประกบแจพ่อแม่สาวเขางงงวย หมูในอวย ลูกไก่ในกำมือ คิดชิงสุกก่อนห่ามหาควรไม่ อดเปรี้ยวไว้กินหวานมั่นยึดถือ เป็นไก่อ่อนสอนขันค่อยฝึกปรือ ส่วนแม่สื่อแม่ชักเชียร์หญิงชาย คู่กันแล้วไม่แคล้วกันแต่งงานใช่ เด็ดดอกไม้ร่วมต้นชาติก่อนหมาย ปลูกเรือนผิดคิดจนเรือนทลาย แม่สายบัวแต่งตัวค้างนัดร้างลา คิดริรักดักลอบต้องหมั่นกู้ ริเจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยวเที่ยวเสาะหา บอกด้านได้อายอดซดน้ำตา กระดังงาลนไฟหลายเหลี่ยมคู สามวันจากนารีเป็นอื่นรัก ชอบเลือกนักมักได้แร่แย่กว่าหมู่ เป็นมดแดงแฝงมะม่วงแค่มองดู มีร้อยชู้ก็ไม่สู้เนื้อเมียตน ใจโลเลรักพี่เสียดายน้อง จับปลาสองมือไว้ใจสับสน อีกเหยียบเรือสองแคมเข้าทุกคน นกสองหัวเข้าหวังผลโจรตำรวจ ส่วนไก่แก่แม่ปลาช่อนเหลี่ยมชั้นจัด พอไปวัดไปวาได้ร่างกายอวด โอ้พ่อพวงมาลัยคู่กายชวด ถ่านไฟเก่าเฝ้าตรวจเชื้อติดมี เสาะหาคู่ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่เลือกแม่ศรี ใช้เสน่ห์ปลายจวักปากอิ่มพี เหนื่อยวจีสีซอให้ควายฟัง สวยแต่รูปจูบไม่หอมเห็นผิดพลาด เถรส่องบาตรไม่รู้เรื่องเล่นตามหลัง คิดตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง หนูตกถังข้าวสารแต่งสาวรวย เป็นกิ่งทองใบหยกยกเหมาะสม หวานเป็นลมขมเป็นยาคราหยิบฉวย พวกปากหวานก้นเปรี้ยวอย่าเอออวย เรื่องปลอกกล้วยเข้าปากไม่ยากเลย การแต่งงานคนในนั้นอยากออก คนนอกอยากเข้าซุกเป็นลูกเขย คลุมถุงชนพ่อแม่ดูคู่ชิดเชย คนเคยขาม้าเคยขี่มีสัมพันธ์ วัวแก่เคี้ยวหญ้าอ่อนเฒ่าเอาสาว ล่มปากอ่าวคราวร่วมเพศเสร็จก่อนสั่น นกกระจอกไม่ทันกินน้ำกัน ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์แรกแต่งงาน เข้าตามตรอกออกตามประตูช่อง มีเมียสองต้องห้ามเรือนเหมือนศาล ท่องร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำทำเชี่ยวชาญ ช้าเป็นการนานเป็นคุณค่อยหนุนไป บอกช้าช้าได้พร้าสองเล่มงาม ยิ่งมากหมอมากความยามกล่าวไข เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อท้อแท้ทำ อันน้ำตาลใกล้มดใครอดได้ ความชิดใกล้หญิงชายใจถลำ เป็นกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ น้ำสั่งฟ้าปลาสั่งหนองต้องสั่งลา น้ำขึ้นให้รับตักชักช้าหมด ราชรถมาเกยลาภลอยหา หญิงดอกไม้ริมทางง่ายเกี้ยวพา เสน่ห์ยาแฝดใส่ให้คนรัก เด็กดอกไม่ไว้ขั้วตัดขาดไล่ ตัดบัวให้ไว้ไยไมตรีถัก อันข้าวใหม่ปลามันหอมหวานนัก น้ำต้มผักของโปรดซดหมดชาม ตามกาลดูช้างให้ดูหน้าหนาว ดูสาวให้ดูหน้าร้อนฤดูสาม เฒ่าหัวงูอายุแก่แส่กลกาม หนามยอกเอาหนามบ่ง เกลือจิ้มเกลือ ตกกระไดพลอยโจนจำใจเกี่ยว น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรืออำนาจเหลือ นอนเกลื่อนกลาดกินยาเบื่อตายเป็นเบือ ลวงให้เชื่อเขียนเสือให้วัวกลัว เจ้ากระต่ายหมายจันทร์จีบดอกฟ้า มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนเกินยวนยั่ว ทำความผิดปิดช้างตายทั้งตัว เอาใบบัวมาปิดไม่มิดตา แตงเถาตายหญิงม่ายอายุมาก น้ำท่วมปากปิดไว้ภัยผวา ไม่คุ้มค่าฆ่าช้างจะเอางา ขิงก็ราข่าก็แรงเหลี่ยมพอกัน
สามที่ปรึกษาตกที่นั่งลำบาก นั่งล้อมวงตรงนี้พี่น้องหลาน ฟังนิทานอีสปสักเรื่องไหม ที่ปรึกษาราชสีห์สามตัวไง ท้าพิสูจน์ลมหายใจให้เจ้านาย ลา หมาป่า หมาจิ้งจอกจนแต้มแน่ คำตอบแก้ยากโกงตรงเป้าหมาย เส้นด้ายแขวนแทนอยู่คู่ความตาย ใบ้คำทายเท็จหรือจริงจึงพ้นเวร ลาพูดจริงชิงดำมิอำไว้ ลมหายใจของท่านเข้าขั้นเหม็น เจ้าสิงโตตะปบกัดด้วยจัดเจน ลากระเด็นเลือดกระจายวายชีวา ปากแยกเขี้ยวคำรามหฤโหด ต้องลงโทษที่ปากโป้งบ่งมุสา ช่างพูดพล่ามสามหาวกล่าววาจา ผิดต้องฆ่าเชือดลาให้หมาดู เจ้าหมาป่าชะตากรรมทำลาม้วย รีบฉกฉวยโอกาสกล่าวสวยหรู กลิ่นหอมหวนยวนยั่วทั่วอณู ใครรับรู้พิศวาสบาดอารมณ์ สีสันใส่ไม่กระดากทำปากหวาน ราชสีห์สังหารพาลด่าขรม กล้าปั้นน้ำเป็นตัวมั่วนิ่มชม พวกโกหกพกลมสมควรกัด หมาจิ้งจอกบอกไปด้วยบ่ายเบี่ยง วจีเลี่ยงบังเอิญอาการหวัด ด้วยปวดหัวตัวร้อนจมูกคัด ไม่ชี้ชัดกลิ่นปากยากตอบตรง รอดปากเหยี่ยวปากกามาหวุดหวิด เกือบโดนปลิดชีวีเรื่องขี้ผง มีอำนาจบาตรใหญ่ใช้ทัณฑ์ลง ชีพอยู่คงเพราะปัญญาพาปลอดภัย อันความจริงสิ่งไม่ตายในการทูต แต่คนพูดจริงวายไม่สงสัย นิ่งไว้ก่อนตำลึงทองต้องได้ชัย ถ้าอาศัยสองไพเบี้ยพูดเสียแรง นิทานกลอนสอนไว้ให้รู้ว่า มีปัญญาดุจอาทิตย์ประสิทธิ์แสง แม้ตกอับอันตรายป้ายทิ่มแทง หนทางแจ้งแสวงต่อไม่ท้อเจอ
๑)นิราศล่องลดเลี้ยวท่องเที่ยวเขา- พระวิหารกันดารถิ่นฐานเรา เสียให้เขาครั้งสิบสี่สุดพอเพียง ๒)ฝรั่งเศสชักใยอยู่เบื้องหลัง รับคำสั่งศาลโลกตกลงเสียง เก้าต่อสามถูกหามออกน็อกคาเตียง แพ้พี่เลี้ยงน้ำท่วมปากยากต้านทาน ๓)สองพันห้าร้อยห้าตีตราไว้ อธิปไตยไทยสละ “เขาพระวิหาร” เรื่องเล่าบอกตอกย้ำเป็นตำนาน รุ่นลูกหลานจารจดเป็นบทเรียน ๔)ขวานทองไทยพสุธาเหลือเท่านี้ ใครอัปรีย์ยุแหย่แยกแปรเปลี่ยน ตาต่อตาฆ่าริปูผู้เบียดเบียน ไม่อยากเขียน......ขอรวบรัดตัดขึ้นภู ๕)เดินกินลมชมวิวดูทิวทัศน์ อัตคัดคนเคียงใกล้ใจอดสู เกิดหินตำคะมำล้มใครก้มดู ไร้โฉมตรูอยู่ข้างว้างกมล ๖)หนึ่งจุดห้ากิโลโอ้นานเนิ่น ต่อเท้าเดินจ้ำอ้าวเข้าถนน แดดร้อนอาบอบอ้าวก้าวขึ้นบน นิดเดียวพ้นลาดยาง...เหยียบลูกรัง ๗)ขึ้นกลุ่มแรกนำร่องไม่ต้องห่วง ไปตามดวง...คนกล้า..ช้าตามหลัง ฟิตกันหน่อยชมของนอกออกกำลัง ซากหักพังหวังยืนหยัดทัศนา ๘)เสียค่าด่านสามครั้งเขาร้องขอ ไทยสองต่อเพื่อดูแลและรักษา ที่เขมรขึ้นเขาค่าสายตา เบิกเงินตราเหมากลุ่มจ่ายท้ายขบวน ๙)เข้าเขมรมิรู้สึก...นึกสยาม กั้นเขตคามคลองน้ำนั้นผันผวน ยาวแค่วาสะพานข้าม เขต...ไม่ควร แผนที่ส่วนแบ่งขาดชาติเผ่าพงศ์ ๑๐)เห็นข้าวของทองหยองกองกลาดเกลื่อน กระซิบเตือนของย้อม ปลอม...อย่าหลง สร้อยทองคำกำไลน่าใส่องค์ อยากเงินปลงไร้คนฝากออกปากคราง ๑๑)เขาเดินปาดตัดหน้ามาเป็นคู่ เรามองดูไต่ตรองยิ่งหมองหมาง เทพอุ้มสมงมอยู่ไหนหนอทิศทาง นอนอ้างว้างทานแห้วท้อลิ้นคอพอง ๑๒) นิราศชมซากปราสาทเสื่อมสลาย ไม่ทักทายถึงคนรักจักเสียของ เสพสุราไร้กลับแกล้มจืดชืดลอง ครวญถึงน้องข้องขัดใจอย่าไอจาม ๑๓) เดินขึ้นเขาพระวิหารมีด่านตรวจ ไม่เข้มงวดปล่อยสบายมิไถ่ถาม อยากจะผ่านด่านตรวจใจทรามวัยงาม คงเกินสามสี่คูยุพาพิน ๑๔) บันไดชั้นขั้นก้าวลืมกล่าวนับ ขาแทบพับพยุงไต่บันไดหิน เดินเซซ้ายป่ายขวาไม่เคยชิน ชั่วโมงบินมีน้อยค่อยโคลงเคลง ๑๕) ถ้ามีน้องคล้องแขนชายคงหายเหนื่อย ไม่มีเฉื่อยแข้งขากระฉับกระเฉง เพื่อนร่วมกว้านชวนชื่นเสียงครื้นเครง พี่วังเวงขาดน้องสาวเหงาน่าดู ๑๖) เข้ากลุ่มใหญ่ถ่ายรูปที่ระลึก ค่อยรู้สึกคึกคักคลายอดสู ด้วยหล่อดีที่หนึ่งในตองอู ยืนยิ้มอยู่โดดเด่นเห็นไรฟัน ๑๗) พญานาคหรืองูดูเคร่งขรึม ใจคึกครึ้มของดีที่สร้างสรรค์ ดูเก่าจริงสิงหราชอัศจรรย์ ช่างเสกปั้นโอฬารตระการตา ๑๘)แค่บันไดด่านแรกรู้สึกหอบ แหม!ช่างกรอบเกือบหมดแรงเหยียดแข้งขา พักซักหน่อยนั่งกินลมพร้อมดมยา ถือภาษิตช้าช้าพร้าเล่มงาม ๑๙) เพื่อนโห่ฮาตะโกนไล่รีบไปต่อ มิย่อท้อแท้ใจในขวากหนาม โคปุระหลายชั้นกั้นเขตคาม ขืนรอยามสิทธิโชคตกรถเอย
๒๐) รวมกำลังเต็มถังท่อต่อก๊อกสอง ตาแลมองโดดเด่นเห็นเปิดเผย ดูธงชาติกัมพูชาไม่เสบย โอ้อกเอ๋ยเอ่ยลาฟ้าเมืองพุทธ ๒๑)พลัดถิ่นฐานบ้านช่องไร้น้องนาง เดินตามทางว้างกมลไร้คนฉุด แรงตกบ๊วยล้าหลังรีบเร่งรุด เข้าสู่จุดแรกโชว์ โคปุระ ๒๒) นับจากในไปนอกบอกชั้นห้า ประทับตราเกาะแกร์ศิลปะ เป็นเอกอุบูชาพระศิวะ เรียก “ศิขเรศวร”ไศวะนิกาย ๒๓)ศตวรรษที่เก้าเริ่มก่อสร้าง เลียนแบบอย่างเขาสุเมรุเน้นจุดขาย วัสดุอยู่ถิ่นแผ่นหินทราย แสนเสียดายปัจจุบันนั้นทรุดโทรม ๒๔)ถ้าพบรักสมัครใจให้ลุ่มหลง ขอยืนยงคงกระพันมั่นฉายโฉม ถ้าเหมือนซากเทวาลัยใจระทม คงเป็นลมล้มทั้งยืนยากฟื้นจิต ๒๕) ชีวิตเอื่อยเรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง ไร้คู่เคียงคนงามคอยตามติด วอนเทวาศิวะว่ามีฤทธิ์ บ่งบอกทิศเนื้อคู่อยู่คุ้มใด ๒๖) ชาวเขมรจับกลุ่มซุ่มอยู่บน หลายหลากคนสนเท่ห์ทำเคลื่อนไหว ประกบติดตัวเราเริ่มแปลกใจ ถึงบางอ้อเป็นไก๊ด์ฝ่ายต้อนรับ ๒๗) มัคคุเทศก์สาวรุ่นวุ่นวายอยู่ ไยโฉมตรูไม่ดูชายผ่านฉับฉับ ถ้ายุพามากับชายให้ล้มทับ เจ้าหายวับปานนินจาไม่เจอเงา ๒๙) มัคคุเทศก์หนุ่มเหน้าเข้าเชื้อเชิญ บอกว่าเดินคนละแห่งแหล่งขึ้นเขา กัมพูชาชันตั้งกว่าทางเรา ช่องทางเข้าสำคัญ“บันไดหัก” ๓๐) อุทานชื่อ คุณพระช่วย!ด้วยหวาดเสียว ใครยึดเหนี่ยวปีนป่ายชายเสียหลัก อยากโละทิ้งทำสร้างสะพานรัก เพื่อโยงชักเชื่อมใจส่งให้นวล ๓๑)เครื่องแต่งกายหลายชุดฉูดฉาดสี ดูไม่มีเอกลักษณ์หลักผันผวน ขาดคนรู้ดูแลแนะสิ่งควร ประทับใจลดหลายส่วนไม่สมบูรณ์ ๓๒) ทัศนียภาพข้างทางเดิน เพิ่มมาเกินหลายสิ่งยิ่งเสียศูนย์ ไร้คนสุมเศษขยะปฏิกูล ถมให้มูลมรดกดูปอนปอน ๓๓) ถนนแนวเหนือใต้ไต่เนินขึ้น วัดดูกึ๋นคนกล้าท้าสิงขร เห็นศาลาอยู่ข้างทางสัญจร ขอพักผ่อนดูดน้ำให้ฉ่ำทรวง ๓๔) ออกปากทักมัคคุเทศก์เขตปุจฉา บอก“ศาลาวัดใจ”ไม่ห้ามหวง หยุดชั่งใจไปหรือถอยที่วัดดวง ด้วยเป็นช่วงทางเริ่มชันขึ้นบรรพต ๓๕) เห็นคนรักพักจู๋จี๋มีหลายคู่ ตาพี่ดูหงอยเหงาเศร้าสลด อยากวัดผลการรักเพิ่มหรือลด แต่ต้องอดไร้ครูสอนทอดถอนใจ ๓๖) ตะวันออกศาลาเป็นสระสรง ชำระองค์พิธีกรรมทำผ่องใส ตามราศีสิบสองชั้นขั้นบันได เดี๋ยวนี้น้ำคล้ำไปให้ขุ่นคลั่ก ๓๗) ขอเนื้อเย็นเช่นน้ำอโนดาต ใสสะอาดน่าลอยคอขอสมัคร ถ้าใจดำดุจน้ำสระชอกช้ำนัก อาณาจักรแห่งความเหงาเข้าครอบงำ ๓๘) หนึ่งสองสามนับไม่เกินเดินด่วนจี๋ โคปุระชั้นสี่ดีคมขำ เป็นศาลาจัตุรมุขพิธีกรรม ตั้งปะรำเหลือหลุมไว้ให้ย้อนรอย ๓๙)ภาพเลือนรางแต่ปางบรรพ์นั้นผุดโผล่ เขาฟ้อนโชว์ลานถนนคนใช้สอย ขบวนแห่ร่ายรำหรูเลิศลอย เสพแดนดอยแว่วหวานละลานตา ๔๐)ภาพกลับตัดปัจจุบันฉันฝันเพ้อ มองไม่เจออัปสรซ่อนภูผา ถามพฤกษ์พรรณสั่นใบไม่นำพา เล่นซ่อนหาแห่งไหนหนอขอพานพบ ๔๑)เข้าด้านหน้าทางเดินอ้อมมิยอมผ่าน ตรงหน้าด่านโชว์สาวเราเจนจบ ลูกผู้ชายอกสามศอกเคยออกรบ ปั้นหน้ากลบเกลื่อนโสภีที่ชุมนุม ๔๒)น้องแขมร์มองมานัยน์ตายิ้ม เกือบหัวทิ่มตาสบตาขาตกหลุม เข่าอ่อนล้าจังหวะดีที่ควบคุม เกือบเสียชื่อชายหนุ่มคุ้มบัวงาม ๔๓)ไปกันต่อไม่ง้อใครชายคิขุ ฝ่าทะลุโคปุระแหล่งที่สาม เรียก“ปราสาท”มหึมาฉายานาม สวยอร่ามงามขลังนั่งเล็งพิศ ๔๔)กำแพงแก้วก่อรอบขอบเวียงวัง ซากหักพังยังคุณค่าสิ่งประดิษฐ์ การปกครองเปลี่ยนไปไร้บพิตร คำสั่งปิดซากโบราณไร้เหลียวแล ๔๕)มองถี่ถ้วนหวนรำพึงคิดถึงฉัน อกเดียวกันถูกเขาเขี่ยนอนเลียแผล ข่าวเร็วนี้บูรณะเขาเปลี่ยนแปร พี่ย่ำแย่ขาดคนซ่อมตรอมซ้ำฟก ๔๖)พิศหลายส่วนสมบูรณ์บุญได้เห็น ใจร่มเย็นเห็นฟ้าเมฆาปก มีหลายหลากมากเผชิญเกินหยิบยก ชื่นฉ่ำอกโชคใหญ่ใกล้เคลียคลอ
๔๗)โคปุระชั้นสองสอดส่องทั่ว เห็นที่ตัวปราสาทเสื่อมสึกหรอ เหลือรอยซากสู่สายตาคุ้มค่าพอ กำแพงก่อก่นทลายไปตามกาล ๔๘)อยากรู้แจ้งกำแพงใจในนงนุช หวังพังทรุดแง้มช่องรูประตูหวาน ถ้าแข็งแกร่งเกินภูผามาต้านทาน เกินปีนผ่านฉันคงเก้อเป๋อเงอะงะ ๔๙)เดินหลบเลี่ยงเบี่ยงซ้ายชมด้านข้าง โด่เด่วางโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกะ เดินมองเมียงเลียบเคียงรู้ที่อยู่พระ วิปัสสนาจำพรรษาเป็นอาราม
๕๐)เห็นปืนใหญ่ปลายกระบอกปลอกกระสุน ไฉนหมุนศูนย์ยิงเล็งสยาม พี่ใจแป้วปาดเหงื่อน้องเนื้องาม จึงบุ่มบ่ามไม่ทักก่อนซ่อนยิงชาย ๕๑)พี่หนุ่มดงองอาจชาตินักรบ เคยซ้อมหลบลูกปืนในป้อมค่าย ล้วนแคล้วคลาดไม่หวาดหวั่นอันตราย แต่พี่พ่ายกระสุนแบงก์ไร้แรงยิง ๕๒)โคปุระชั้นหนึ่งบึ่งเข้าหา เป็นจุดท้าทายใคร สวมใจสิงห์ ได้เหยียบเขาพระวิหารนั้นแท้จริง เพราะชมแทบทุกสิ่งสิ้นกระบวน
๕๓)บรรณาลัยใส่คัมภีร์ที่ว่างเปล่า สาบสูญเงาหนังสือหายไม่คืนหวน คิดถึงสี่ห้องใจใฝ่ทบทวน ไร้หุ้นส่วนครอบครองมาจองจับ ๕๔)แว่วเสียงพิณไพเราะเสนาะกรรณ เหมือนคนธรรพ์ชาวเทพมาเสพขับ บรรยากาศเข้าทีพี่ยอมรับ ตาต้องจับวณิพกในอุโมงค์ ๕๕)มัคคุเทศก์บอกชัดประวัติศาสตร์ ความสามารถจดจำเนื้อความหลง โปรยสตางค์วางพานทำทานลง ช่วยเสริมส่งให้ทำมาหาเลี้ยงชีพ ๕๖)แต่เด็กน้อยตาดำดำตามขอเหรียญ ทำหน้าเนียนอุเบกขาเข้ามาบีบ อย่าแบมือมองหางานอย่านั่งงีบ ต้องปากกัดตีนถีบถึงได้เงิน ๕๗)มาด้านนอกออกชมวิวดูทิวทัศน์ ไก๊ด์รีบจัดของขายน้ำลายเกริ่น จับรูปถ่ายที่ระลึกเล่าเชื้อเชิญ หากแกล้งเมินคงใจดำทำลงคอ ๕๘)ชุดละร้อยลดราคาว่าเจ็ดสิบ ตาปริบปริบเปิดเป๋าตางค์ตามคำขอ เหมาสองชุดจับจ่ายไม่หน้างอ เดินกันต่อชะง่อนผา “เป้ยตาดี” ๕๙)มองข้างล่างเรียกเป็นเขมรต่ำ คิดถึงคำต่ำต้อยเช่นตัวพี่ ถึงหุ่นสูงวาสนาน้อยชีวี ตกต่ำที่ไร้สตรีสบตาแล ๖๐)ยืนขาสั่นหันซ้ายขวาสามประเทศ จุดต่อเขตเชื่อมสัมพันธ์กันเผื่อแผ่ เหมือนอยู่ใกล้ไทยลาวและแขมร์ อยากช่วยแก้กำแพงแบ่งชนชาติ ๖๑)น้องเขมรเล่นอาคมนิยมนัก ช่างน่ารักน้องสยามงามผุดผาด สาวเวียงจันทร์จับปลากล้าสามารถ มิเอื้อมอาจไปเกี่ยวดองทองแผ่นเดียว ๖๒)คิดฟุ้งซ่านเสียงตะโกนกลับตีนเขา หัวอกเหงาเศร้าหมองต้องโดดเดี่ยว ขึ้นเขาแล้วมีลงตรงแน่เชี่ยว รักพี่เหี่ยวมีแต่ลอยห้อยขึ้นคาน
น้องคนดีที่หนึ่งเนื้อนวลแน่น พี่จำแม่นคนคุ้นเคยอี๋อ๋อ ไร้เหรียญปั๊มจตุคามแขวนคล้องคอ สาวบินปร๋อหลบลี้หนีหน้าชาย น้องคนดีช่างตัดรอนหลบซ่อนเร้น โชว์เบอร์เข้าเช้าเย็นไม่รับสาย ก่อนติดรับปุ๊บปั๊บมากลับกลาย ทำห่างหายกันได้ใจแสนดำ อยากเจอน้องคนดีพี่ตามหา ถึงคูหาห้องสาวรรอเช้าค่ำ พี่ต้องฟาล์วกลับมือเปล่าปกเงื่อนงำ คล้ายแกล้งอำพรางซ่อนลูกสาวเดียว หรือเธอมีกิ๊กใหม่จึงไม่ว่าง หรือน้องนางเปลี่ยนไปใจเฉลียว หรืองานทำท่วมหัวตัวเป็นเกลียว ไยลดเลี้ยวเบี้ยวสัญญาทำหน้าเมิน ค่ำคืนนั้นสองต่อสองน้องลืมง่าย ขอพบชายข้อสำคัญคุยขวยเขิน ปากช่างหวานปานน้ำผึ้งพูดยืมเงิน ไยห่างเหินกำหนดจ่ายไร้แม้เงา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟชัยชนะ
Lovings
ชัยชนะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2497
