25 กุมภาพันธ์ 2545 20:09 น.
ชวาลา
เมื่อลมหนาวพัดโบกวิโยคถวิล
ใจโผบินล่องลอยคอยปรารถนา
เมื่อครั้งก่อนห่างหายกายวาจา
หนาวอุราแทบสูญสิ้นปิ่นหัวใจ
เมื่อลมหนาวพัดมา ณ ครานี้
ดวงฤดีในรักแท้มิแปรไหว
กับรักหมายชายคนหนึ่งซึ้งฤทัย
ที่มีให้ต่อหญิงรักประจักษ์นาน
จะโอบอุ้มอุ่นไอใจดวงน้อย
เมื่อเศร้าสร้อยจะคอยปลอบมอบประสาน
จะดูแลสุดที่รักทุกวันวาน
เพราะดวงมาลย์ดวงหนึ่งนี้มีแต่เธอ
หมื่นคำหวานสานคำรักยังคงมั่น
หมื่นแสนวันคืนที่ผ่านนานเสมอ
หมื่นท้องฟ้าหมื่นดาวนั้นที่ฝันเจอ
หมื่นคำเพ้อคะนึงหาปากกาหัวใจ
ฝากสายลมแว่วผ่านความหวานซึ้ง
ฝากคิดถึงน้องน้อยหน่อยได้ไหม
บอกเธอว่าพี่รักมากจากดวงใจ
โปรดอย่าให้รอเก้อละเมอทรวง
ผ่านร้อนฝนลมหนาวเมื่อคราวก่อน
จึงขอพรวอนชั้นสวรรค์สรวง
เก็บรักแท้แม้หัวใจให้ทุกดวง
บอกความห่วงมิผันแปรมอบแด่เธอ
21 กุมภาพันธ์ 2545 12:28 น.
ชวาลา
ยามฝนพรำพร่ำเรียกเสียงเพรียกหา
คะนึงนานิตย์สมภิรมย์หมาย
สายฝนรินหลั่งรดรันทดกาย
แสนเสียดายลับคล้อยคนคอยรอ
เมื่อไรหนอฝนสลายจะหายกลับ
ส่องแสงรับอุษาสางสรรสร้างต่อ
หยาดน้ำฟ้าลาหลั่งพร้อมพรั่งพอ
งามละหนองามเจ้าดอกไม้งาม
เก็บเถิดเก็บดอกหอมกรุ่นพิรุณช่อง
มาไว้ห้องห้วงใจได้ไถ่ถาม
ดอกรักบานขานรู้สู่โมงยาม
แม้ขีดข้ามยังหวงห่วงดวงฤทัย
ถึงย่ำค่ำพร่ำร้องกู่ก้องหา
เมื่อไรหนออรุณฟ้าจะสดใส
สุดแสนเหงาเศร้าวังเวงจากเพลงใจ
สั่นระทึกร้างไร้ฤทัยคอย
วันนี้ฟ้าสวยงามอร่ามฟ้า
สักวันหนึ่งคงถึงคราไม่กล้าถอย
จะเสกสรรปั้นแต่งด้วยแรงรอย
พร้อมจะสอยดาวคว้างมาวางเคียง
นัยนาขานรับสดับสร้อย
เจ้าใจกลอยคอยรับสดับเสียง
แม้นสิ้นฟ้าลาลับขับสำเนียง
จะขอเพียงใกล้ชิดสนิทนาน
ฤดูทิ้งจึงร้างราพาเคลื่อนย้าย
แลประกายวายวุ่นใจครุ่นขาน
หนาวร้อนฝนทนอยู่ฤดูกาล
พอพ้นผ่านคงสบพักตร์ประจักษ์เจอ
ยามฝนพรำพร่ำเรียกเสียงเพรียกหา
ดวงดาราครานี้มิพลั้งเผลอ
คงเคียงคู่อยู่สมภิรมย์เธอ
เป็นเสมอศรรักปักอุรา
21 กุมภาพันธ์ 2545 12:14 น.
ชวาลา
ลมพัดผ่านกาลเวลามานานเนิ่น
ยังขาดเขินอิงแอบหลังแนบฝา
ใบไม้พลิ้วหวิวไหวแกว่งไปมา
จำนัลจาเงียบเหงาเศร้าวังเวง
กับคืนหนึ่งวันเล่าที่เราผ่าน
เป็นตำนานขานขับกระฉับกระเฉง
มีจักจั่นส่งเสียงสำเนียงเพลง
แต่วันนี้เสียงครื้นเครงกับหายไป
แม้อาทิตย์ส่องแสงแรงเมฆกั้น
คืนพระจันทร์ส่องแสงหมดแรงไหว
ฟ้าหนอฟ้าเจ้าแกล้งข้าหรือไร
หันหลังให้ชอกช้ำระกำคอย
คงวันหนึ่งเสียงเพลงบรรเลงขึ้น
พระจันทร์ชื่นอาทิตย์ส่องดาวคล้องสอย
คงวันหนึ่งตำนานเสียงคู่เคียงดอย
ประดับสร้อยสายธารประสานสำเนียง
เมื่อล้มพลาดพลั้งผิดอย่าคิดท้อ
ยังมีผู้ช่วยก่อเติมต่อเสียง
มีพลิกผันเปลี่ยนแปรรายแลเรียง
ขอเราเพียงยึดสิ่งดีในชีวัน
เมื่อรู้ทางก้าวย่างระหว่างชีวิต
มีถูกผิดตรงข้ามยามพลิกผัน
ประสบการณ์สั่งสมเริ่มครบครัน
คงมีวันจะสรรสร้างในทางดี
ลมพัดผ่านกาลเวลามานานเนิ่น
สุดทางเดินชีวิตลิขิตหนี
ฝากตำนานฝากเสียงสำเนียงนี้
ไว้คู่เคียงปฐพีที่วกวน
21 กุมภาพันธ์ 2545 12:14 น.
ชวาลา
แม้สุดเอื้อมเลื่อมล้ำเพียงต่ำนิด
ยังพินิจรูปโฉมประโลมหวัง
คือความงามอร่ามฟ้าปะการัง
สุดจะหยั่งลงซึ้งถึงหัวใจ
ความรักใดในโลกมีโศกเศร้า
หรือสุขเล่าเพียงวับกลับผลักใส
หากแม้นว่ารักนั้นไม่ปันใจ
คงเหลือไว้ให้รักนั้นพลันสมบูรณ์
ยามเมื่อจากพรากไปลับไกลถิ่น
จิตถวิลยลยินแทบสิ้นสูญ
เจ็บรันทดห่างเหินเกินอาดูร
คงเกื้อกูลในชาติก่อนจึงร้อนรน
นี่นะหรือคือมนุษย์สุดประเสริฐ
อาจเลอเลิศดีงามยามละหน
หรืออาจชั่วเลวทรามยามวกวน
จะกี่คนมีดีชั่วทุกตัวไป
เกิดแก่ตายกี่หนกี่คนรู้
ไม่อาจผลักรักอยู่ดูหวั่นไหว
ใจดื้อด้านจะสานรักอยู่ร่ำไป
สุดฤทัยจะหักหานเจ็บปานตาย
จะหักรักหักร้างแม้อย่างยาก
จะกี่พรากอยากพบสบโฉมฉาย
แม้หนทางจะมืดมิดจิตมิคลาย
ไม่เสียดายเท่าเสียใจยามไกลตา
อยากเหน็บรักพักจิตแล้วคิดใหม่
อยากให้ไกลรักฝืนขมขื่นหา
อยากอยู่ด้วยความดีที่ทำมา
อยากสบหน้าอีกครั้งยังคงเดิม
ไปเถิดรักหนีไปให้ไกลห่าง
ปลดปล่อยวางรักยุ่งไม่ปรุงเสริม
จะหวนคืนความจริงทุกสิ่งเริ่ม
จะคอยเติมเพิ่มประสบยามพบเจอ
18 กุมภาพันธ์ 2545 12:00 น.
ชวาลา
..ขุนเขาสลับซับซ้อนเป็นทิวแถว
ท้องฟ้าแจ่มจรัสรัศมี
ต้นไม้งามอร่ามดงพงพี
วิหคบินสู่เสรีทุกถิ่นที่จะไป
..แม้แสงแดดสาแสงยังแกร่งกล้า
แม้สายลมโปรยปรายมิบุบสลาย
แม้ลมหนาวพัดหวิวไหวใจยังมั่นคง
คนจริงย่อมนิ่งดั่งภูผา
..สาดแสงลงมาเถิดตะวัน
โปรยฝันลงมาเถิดสายฝน
พัดโบกลอยมาเถิดสายลม
คนจริงรออยู่..รอพิสูจน์..หัวใจที่กล้าแกร่ง
หน้าส่วนตัว
1067
