17 มิถุนายน 2552 16:17 น.

++คนึงนาง++

รักนางสุดทรวงคลั่ง คลอเคล้า นางเฮย
สองปรางนางดูเศร้า เกินเฉลย
อย่าว่าพี่วอนเว้า กวนใจ เจ้าเลย
เพียงแค่อยากพร่ำเผย ปลอบเจ้าให้คลาย

๐รักเจ้าจนเกินแล้ว ขับไก่แก้วแว่วเสียงขัน
เวลาผ่านวัยวัน หันหาเจ้ามิเวันวาย
๐ ปรางเจ้าไยเศร้านัก สุดที่รักมิเคยคลาย
ใจเจ้าเศร้ามิวาย ยามพี่ได้มายลยิน
๐ รักเจ้าปานใดหนา จนน้ำตาไหลบ่าริน
ฤๅเจ็บในดวงจินต์ ผินหน้ามาจะเช็ดให้
๐ อย่าว่าพี่วอนเว้า ให้ใจเจ้าพะวงใจ
ที่ทำเพราะเต็มใจ ฤทัยนี้ที่รักนาง
๐ จึงอยากพร่ำคำเผย เฉลยใจให้ทุกอย่าง
ใจนี้นะนวลนาง มิเคยห่างที่ห่วงนวล

๐ จดหมายน้อยร้อยรักพี่จักสร้าง
เอามาวางเรียงร้อยเป็นรอยสรวล
อาบด้วยทิพย์เพ็ญใยของใจนวล
อบกระบวนงามแข่งขับแสงแวว
๐ พี่รักนางคร่ำครวญหวนถวิล
อยากถักจินต์ถวิลหวังงามดั่งแก้ว
เป็นสไบผ้าใสผ่องมาส่องแวว
เพื่อห่มแพรวพราวห้องใจให้ใบนวล

.......

คือมา.. ฝึกฝน..นะครับ