24 กรกฎาคม 2552 09:55 น.
ชลธี
.............
รักน้ำค้างพร่างพรมห่มสายหมอก
รักดอกดวงม่วงร้อยดุจสร้อยขวัญ
รักลมพรายร่ายไหลในตาวัน
รักเพ็ญจันทร์กระจ่างฟ้ามานมนาน
รักเพิ่มพูนกูลเกื้อเพื่อธรรมชาติ
รักน้ำสาดสายสวยห้วยละหาน
รักร่องรินรวมเย็นเป็นลำธาร
รักถิ่นฐานเมืองแมนในแดนดิน
รักโตรกเซาะเกาะแก่งแห่งท้องน้ำ
รักฟ้าคล้ำงามค่าถ้ำผาหิน
รักทรัพย์สวยสุดสง่าอยู่อาจินต์
รักธรณินทร์นามแคว้นแดนขวานทอง
รักกาพย์กานท์งานกวีที่สรรค์สร้าง
รักงามพร่างอย่างที่ไม่มีสอง
รักอารยธรรมกำนัลตามครรลอง
รักพี่น้องผองเพื่อนคอยเตือนกัน
รักทุกอย่างบางใครควรได้รัก
รักทอถักรักได้ใช้เสกสรรค์
รักต้องการแรงรักมาผลักดัน
รักคงมั่นเพราะคนดีมีใจ......รัก
.
...............
23 กรกฎาคม 2552 11:40 น.
ชลธี
คนบางคนรู้เพียงนิดคิดว่าแน่
นิสสัยแย่อวดอ้างตามทางฝัน
เปรียบคนเป็นเช่นหมาน่าเกลียดครัน
แล้วตัวนั้นเทวดาหรือว่าไร
เทพเทวาอย่ามาอ้างอย่างมั่วมั่ว
เห็นอวดตัวทรนงชักสงสัย
เลยลองว่าสักตั้งยั้งทำใม
คนจัญไรพูดดีด้วยก็ป่วยการ
หากอยากรบเข้ามาจะท้ารบ
ข้าฯก็ครบกระบวนกล้าแบบทหาร
หากอยากรบเชิญมาช้าเสียการ
ใครคนพาลเชิญมา...ข้าท้าเอ็ง....
""""""""""""""
ขออภัยที่จะไม่ตอบ ผู้เขียน ที่ไม่ได้ ล็อกอิน บางราย
และในบางรายอาจจะขออนุญาติลบคอมเมนท์
ที่ไม่ได้ล็อกอิน
แต่หากล็อกอินเข้ามา จะตอบทุกรายครับผม
17 มิถุนายน 2552 16:17 น.
ชลธี
รักนางสุดทรวงคลั่ง คลอเคล้า นางเฮย
สองปรางนางดูเศร้า เกินเฉลย
อย่าว่าพี่วอนเว้า กวนใจ เจ้าเลย
เพียงแค่อยากพร่ำเผย ปลอบเจ้าให้คลาย
๐รักเจ้าจนเกินแล้ว ขับไก่แก้วแว่วเสียงขัน
เวลาผ่านวัยวัน หันหาเจ้ามิเวันวาย
๐ ปรางเจ้าไยเศร้านัก สุดที่รักมิเคยคลาย
ใจเจ้าเศร้ามิวาย ยามพี่ได้มายลยิน
๐ รักเจ้าปานใดหนา จนน้ำตาไหลบ่าริน
ฤๅเจ็บในดวงจินต์ ผินหน้ามาจะเช็ดให้
๐ อย่าว่าพี่วอนเว้า ให้ใจเจ้าพะวงใจ
ที่ทำเพราะเต็มใจ ฤทัยนี้ที่รักนาง
๐ จึงอยากพร่ำคำเผย เฉลยใจให้ทุกอย่าง
ใจนี้นะนวลนาง มิเคยห่างที่ห่วงนวล
๐ จดหมายน้อยร้อยรักพี่จักสร้าง
เอามาวางเรียงร้อยเป็นรอยสรวล
อาบด้วยทิพย์เพ็ญใยของใจนวล
อบกระบวนงามแข่งขับแสงแวว
๐ พี่รักนางคร่ำครวญหวนถวิล
อยากถักจินต์ถวิลหวังงามดั่งแก้ว
เป็นสไบผ้าใสผ่องมาส่องแวว
เพื่อห่มแพรวพราวห้องใจให้ใบนวล
.......
คือมา.. ฝึกฝน..นะครับ
3 มิถุนายน 2552 19:59 น.
ชลธี
มาจากฝั่งห้วงน้ำข้ามฟ้าฟาก
ข้างป่าจากริมคลองนองน้ำไหล
คุ้งคดเคี้ยวเลี้ยววนล้นล่องไป
จากแดนไกลนครศรีฯที่เกิดกาย
มาฝากตัวฝากใจฝากไฟฝัน
เพื่อสร้างสรรค์งานกวีวจีหมาย
กอบเก็จแก้วแพรวจันทร์พรรณราย
ถักทอสายคำขวัญกลั่นห้วงใจ
มาเป็นเพื่อนคนดีและพี่น้อง
พาเที่ยวท่องชลธีหรือที่ไหน
ท่องภูผาป่าเขาเงารำไร
ท่ามม่านใจทอรุ้งสายมอบให้เธอ
คงไม่มีสิ่งใดจากใจฝัน
นอกจากถ้อยรำพันมาเสนอ
อย่าให้ฝันหลงใจในละเมอ
ให้ผมเพ้อเพียงดายเดียวเปลี่ยวดวงใจ
คงหวังให้เพื่อนมิตรได้ชิดชื่น
ได้รับรื่นรสร่ำที่พร่ำไข
จากคำร้อยถ้อยถวิลรินภายใน
เป็นมาลัยมากำนัลวันฝากตัว
หน้าส่วนตัว
947
