25 กรกฎาคม 2548 13:55 น.
ชลกานต์
หลังฝนหมดเมฆาดาราฉาย
ทอประกายพรายดาววาวหยาดฝน
จากละอองฟองฟ้ามาบันดล
พำนักบนใบพฤกษ์ยามดึกนี้
มาเอื้อนอ้อนช่อฉ่ำพรำดอกไม้
ให้หลับไหลในฝันอันหลากสี
พรุ่งนี้ตื่นชื่นบานลมผ่านวี
จะยังมีผีเสื้อมาเอื้อรัก
กล่อมขวัญมวลหมู่ไม้ให้ผลิยอด
ต่อฝันทีละทอดราวรุ้งถัก
เพียงแสงส่องต้องไม้ได้ร่มพัก
เป็นตำหนักคนจรผู้อ่อนแรง
ให้มวลหมู่นกกาได้อาศัย
กิ่งก้านใบหน่อแทรกแตกแขนง
ดินยังอ่อนโยนพอให้หญ้าแทง
ยอดขึ้นแซงกันรับซับแสงวัน
มาแบ่งบันชีวิตทีละน้อย
ทดทยอยฝอยฝนหล่นความฝัน
งดงามดั่งอาภาดาราจันทร์
เป็นกำนัลจากฟ้ามาอาทร
จดบันทึกหยาดฝนหยดที่เห็น
เรไรเล่นเพลงไพรอย่างไหวอ่อน
ธรรมชาติกรุณามาทุกตอน
งามสะท้อนชีวิตทุกเวลา
แม้นพายุกระหน่ำซ้ำโศกเศร้า
ย่อมตัวเราเรียนรู้จากคุณค่า
หยาดฝนเม็ดสุดท้ายหลังฝนซา
เราย่อมเหมือนต้นกล้าที่เติบโต...
1 กรกฎาคม 2548 20:03 น.
ชลกานต์
เจ้าสาวดอกไม้ ใส่กระโปรงบาน
ร้องเพลงขับขาน ลักยิ้มแก้มใส
ถือถุงน้ำหวาน ขับขานเพลงไป
ลมโยนไหวไหว กระโปรงไหมฟ่องฟู
เด็กน้อยเดินมา หน้าตาหดหู่
ดอกไม้ช่อชู ยื่นน้ำหวานให้
เด็กน้อยยิ้มแย้ม หอมแก้มขอบใจ
พรุ่งนี้วันใหม่ รอดอกไม้บาน
เช้าชื่นแดดใส นกน้อยน้อยเสียงหวาน
รุ้งทอดสะพาน เด็กน้อยเดินไป
มองหาเจ้าสาว ชุดขาวดอกไม้
ก้านกิ่งและใบ ใครหักย่ำยี
โลกพลันเศร้าหม่น ใครคนเปลี่ยนสี
ดอกไม้-ความดี ทำร้ายทำไม..
หน้าส่วนตัว
1701
