26 พฤศจิกายน 2548 16:54 น.
ชลกานต์
ใช่.. ฉันนี่แหละคือผู้พเนจร
ไปบนความร้าวรอนและอ่อนไหว
เก็บละอองน้ำตามาห่วงใย
กอดอุ่นไอแสงดาวคืนหนาวทรวง
ใช่..ฉันนี่แหละคือผู้พเนจร
ไปบนความอาวรณ์ความห่วงหวง
คอยเด็ดดอมดอกดาวที่พราวดวง
ไปพร้อมท่วงทำนองของชีวา
ใช่..ฉันนี่แหละคือผู้พเนจร
ไปตามพรแสงจันทร์ปรารถนา
หวังฝันใฝ่อันใดในโชคชะตา
เฝ้าฟันฝ่าต่อไปในฝันนั้น
ใช่..ฉันนี่แหละคือผู้พเนจร
จากสิงขรสู่ทะเลว้าเหว่หวั่น
กับเงาเปลี่ยวเดียวดายใต้ตะวัน
เพื่อเสียงเพรียกเรียกฉันฟังคลื่นลม
เถอะมาเป็นคนรักนักพเนจร
มามอบความอาทรยามขื่นขม
มาเข้าใจในก้าวร้าวระบม
มาชื่นชมน้ำค้างกลางดอกไม้
มาดื่มด่ำระบำฝนยามหล่นริน
มาวักกินสายธารละหานใส
เดินด้วยกันฉันเธอเสมอไป
มาเสพซึ้งพึงในความลึกซึ้ง..
หน้าส่วนตัว
1946
