::: ห่างหนึ่งก้าว..รักเราเท่าเดิม :::

ชมอักษร

สองเรารักแน่วแน่ไม่แปรผัน
แต่เป็นเพราะไกลกันฉันจึงเหงา
บ่อยครั้งที่ใจน้อยคอยรบเร้า
ทำงี่เง่าเอาแต่ใจให้ระอา

กลัวความห่างทำเธอเผลอลืมหลง
เฝ้าพะวงแหนหวงเกินห่วงหา
คิดระแวงแคลงใจอยู่เรื่อยมา
ทุ่มเวลาตามติดใกล้ชิดเธอ

หลงลืมว่าสิ่งเหล่านั้นมันทำร้าย
เคียงข้างกายตลอดนั้นมันเพ้อเจ้อ
ที่ผ่านมาตัวฉันฝันละเมอ
เกือบพลั้งเผลอให้รักต้องร้างรา

เราคบกันใช่แต่เพียงแค่ รัก
ต้องรู้จัก เข้าใจ ให้มากกว่า
โลกส่วนตัว อิสระ และ เวลา
สิ่งมีค่าที่ล้วนควรให้กัน

ตัวเราไกลแต่ใจยังใกล้ชิด
ห่างเพียงนิดให้คำนึงคิดถึงฉัน
กลัวอะไรหากเรายังผูกพัน
จะกี่วันผันผ่านนานเพียงใด

สิ่งที่ฉันเข้าใจในตอนนี้
รักควรมี ที่ว่าง เพื่อเติบใหญ่
รักต้องการอากาศเพื่อหายใจ
ถอยห่างไปหนึ่งก้าว รักเท่าเดิม

..................................






ห่างหนึ่งก้าว..รักเราเท่าเดิม  
โดย .. พึงเนตร  อติแพทย์

ในความเป็นไปของชีวิต
คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด
เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเอง
อย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้
เขาเหล่านั้นมักคิดว่า เมื่อความรักเริ่มต้น ชีวิตผจญภัยก็พังทลาย
เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต โลกส่วนตัวของพวกเขาก็จะล่มสลาย
ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า?
ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?

แต่เราไม่คิดอย่างนั้น... 
คนเราทุกคนมีโลกกลม ๆ คนละใบ กว้างบ้าง เล็กบ้างตามความพอใจ 
ในโลกกลม ๆ ใบนั้นเราต่างบรรจุวิถีชีวิต ความรัก ความคิด
ความเป็นตัวเองไว้อย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อความรักปรากฏตัว 
โลกกลม ๆ ของคนอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเรา
ไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่ ..
แล้วไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกจากโลกของเขา
มาอยู่ในโลกของเราด้วย ..

วิธีง่าย ๆ ที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน
โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิมก็คือ "การยูเนี่ยน" (UNION)
โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน มันเป็นวิธีง่าย ๆ
ตามหลักคณิตศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน 
เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้  ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น 
เราเรียกว่า"อินเตอร์เซ็คชั่น" (INTERSECTION) ซึ่งข้อดีของมันก็คือ
ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อน ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน ในขณะที่ส่วนอื่น ๆ
ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคชั่นนั้น ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป
และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิม ..
ที่บรรจุความเป็นตัวของตัวเองไว้อย่างครบถ้วน ..

เหมือนความรัก.... โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้นั่นแหละ
คือโลกที่ความรักสร้างขึ้น .. 
คือโลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา ..
และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน .. ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน .. ดูหนังด้วยกัน .. 
ฟังเพลงด้วยกัน .. ห่มผ้าผืนเดียวกัน.. 
มันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา ..

แต่ถ้ารู้สึกว่า .. อยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย
ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่อินเตอร์เซคชั่นไว้ ..
ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้า
ในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน ..
เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา ..

เพราะฉะนั้น .. ฉันจึงเชื่อว่าความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก
นอกเสียจากว่าคนสองคนเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเอง ..
จนซ้อนกันมากขึ้น ๆ และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุด ..
ที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่า ..
...ความรักจะลดน้อยลงไปได้เลย...


.............................




ชื่อเพลง/Title : ที่ว่าง
อัลบัม/Album : Push Me Again
ศิลปิน/Artist : Pause

วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น
เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา
ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์

* ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด เติบโตจึงได้รู้ความจริง

** หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ

เรียนรู้รักอย่าง รู้คุณค่า ฝันไม่ไกล
บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ
ไม่มีฉุดรั้ง ไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ
รักยังแสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน

(*,**)

ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่าน ระหว่างเรา 
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ตามหาฝัน 
วันเวลาที่เราห่างไกล ความเข้าใจจะทำให้เราใกล้กัน
กลับกลายเปลี่ยนเป็นพลัง 

(**)

ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา

(**)

ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน