29 สิงหาคม 2547 08:19 น.
ชมอักษร
ความห่วงหา .. อาทร .. ที่ซ่อนไว้
เต็มข้างใน .. หัวใจ .. อันไหวอ่อน
ได้แต่บอก .. ออกไป .. ผ่านบทกลอน
ใช้อักษร .. วอนเขา .. ให้เข้าใจ
อยากไปอยู่ .. ดูแล .. อย่างใกล้ชิด
แต่ก็ติด .. ความห่าง .. ที่ขวางไว้
เขาจะรู้ .. ดูออก .. สักเพียงใด
ความห่วงใย .. เขียนไว้ .. คงไม่พอ
อยู่คนเดียว .. เปลี่ยวเหงา .. เศร้าบ้างไหม
กินอย่างไร .. ใครหุง .. ปรุงให้หนอ
ยามเจ็บไข้ .. ใครหนา .. มาพะนอ
จะร้องขอ .. รอให้ .. ใครป้อนยา
ตื่นตอนเช้า .. ใครเล่า .. เฝ้าถนอม
ใครดมดอม .. หอมแก้ม .. แต้มใบหน้า
ให้เขามี .. รอยยิ้ม .. อิ่มอุรา
เมื่อกลับมา .. รอท่า .. หน้าประตู
อีกบ้านช่อง .. ห้องด้วย .. ใครช่วยกวาด
ความสะอาด .. ขาดไป .. ใครช่วยถู
ยามปวดเมื่อย .. เหนื่อยล้า .. ใครมาดู
มาคอยอยู่ .. บีบนวด .. ปวดบรรเทา
ยามเข้านอน .. อ้อนใคร .. ให้ห่มผ้า
ก่อนหลับตา .. หาใคร .. ไว้หยอกเย้า
หน้าผากนั้น .. ใครกัน .. จูบแผ่วเบา
จนถึงเช้า .. เขานั้น .. คงฝันดี
แต่จะบอก .. ออกไป .. อย่างไรหนอ
ได้แต่ขอ .. พ้อจันทร์ .. อย่าหันหนี
ให้จันทร์รู้ .. ดูแล .. เขาให้ที
ใจที่มี .. ดวงนี้ .. ฝากส่งไป
เป็นห่วงจัง .. หวังให้ .. เขาได้อ่าน
อาจไม่หวาน .. ปานหยด .. มดเมินใส่
แต่ฉันเขียน .. ทุกสิ่ง .. ล้วนจริงใจ
โปรดรู้ไว้ .. ไม่ว้าง .. อย่างที่เป็น
...........................................
ปล. ภาพนี้ .. น่ารักดีค่ะ .. ชอบมาก อยากแบ่งปันให้คนอื่นได้เห็นค่ะ ^__^
ยังไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของอย่างเป็นทางการเลย ..แต่เคยบอกเอาไว้ว่าไม่หวง ..
( อยากทำแบบในภาพบ้าง อิอิ คิดแล้วเขินนนน .. )
25 สิงหาคม 2547 06:12 น.
ชมอักษร
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
โปรดมองลงมา .. ฟังคำภาวนาของหนูหน่อย
อ้อนขอต่อจันทร์เจ้า .. หนูไม่เอาเพชรพลอย
แก้วแหวนสายสร้อย .. แม้เพียงน้อยไม่ต้องการ
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
หนูไม่ขอข้าวปลา .. ไม่ปรารถนาอาหาร
ไม่ขอขี่ช้างม้า .. นั่งพาหนะยวดยาน
ไม่พึงทรัพย์ศฤงคาร .. มาดลบันดาลสิ่งใด
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
พรต่างต่างนานา .. หากจะเสกสรรค์มาให้
แม้จันทร์นั้นเอ็นดู .. หนูก็ไม่ขอรับไว้
แต่ขอส่งต่อให้ใครใคร .. ที่อยู่ในใจของหนูเอง
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
ขอพ่อแม่น้าอา .. ภัยพาลใดอย่ามาข่มเหง
ครอบครัวอย่ามีทุกข์ .. มารความสุขยำเกรง
เย็นย่ำครื้นเครง .. ค่ำให้มีเพลงกล่อมนิทรา
จันทร์เอ๋ย .. โอ้จันทร์เจ้า ..
มีอีกคนคือเขา .. ที่ใจหนูเฝ้าห่วงหา
หนูจะไม่หวังสิ่งใด .. ขอเพียงคุ้มภัยคนไกลตา
เพราะอยู่ห่างเกินครึ่งฟ้า .. จันทร์เจ้าขาเมตตาที
จันทร์เอ๋ย .. จันทร์เจ้าขา ..
หนูขอปวารณา .. ณ ใต้ฟ้า ค่ำคืนนี้
นะคะจันทร์ได้โปรด .. แล้วหนูจะทำประโยชน์ไม่รอรี
ทุกคนในชีวิตที่หนูมี .. ขอจันทร์ใจดีช่วยคุ้มครอง
........................................................
ปล. ว๊าาา .. คือว่าไม่มีรูปพระจันทร์สวย ๆ เลยค่ะ .. ภาพนี้ดูเศร้าจัง ..
21 สิงหาคม 2547 17:02 น.
ชมอักษร
สะเทือนลั่น สนั่นฟ้า มหานที
หลบหลีกหนี สู่ป่า พนาสณฑ์
ออกให้ห่าง ร้างไกล จากผู้คน
ไปดั้นด้น ค้นหา ค่าหัวใจ
พเนจร ร่อนไป ในไพรกว้าง
ระยะทาง ข้างหน้า ทายท้าให้
ความเป็นคน รนสู้ รู้กันไป
หนีแรมไกล ใฝ่หา ค่าของเรา
กอบหัวใจ ดวงนี้ ที่ไร้ค่า
ไปตามหา ความสงบ ลบความเศร้า
ซานโซเซ เพื่อลืม กลืนรักเก่า
เอาความเหงา เดียวดาย คลายอารมณ์
เก็บความคิด สะกิดย้อน ความตอนเก่า
รอยความเศร้า เอาทิ้งไป ไม่สะสม
อยากจะหนี ลี้จาก ความตรอมตรม
จึงซานซม ไม่สมรัก หักใจมา
ยามค่ำคืน มองนภา น้ำตาไหล
หนาวหัวใจ คนเคยข้าง ห่างล้างลา
สั่นสะท้าน ถึงเดือน ดวงดารา
หวิวเหว่ว้า คราเห็น เพ็ญดับเงา
เสียงเรไร หวีดร้อง ก้องในอก
ทิวไม้โยก โบกแกล้ง แสร้งรุมเร้า
ให้สะเทิ้น สะท้อนจิต คิดซึมเซา
แสนเปลี่ยวเหงา เจ่าจับ คับอกตรม
เก็บไว้นาน มาแล้ว แก้วที่ร้าว
เรื่องราวเศร้า กดชีวิต จิตทับถม
อกจะแยก แตกปริ สิ้นภิรมย์
ได้แต่บ่ม ข่มใจ ไว้กับตัว
อยู่ดายเดียว เปลี่ยวใจ ให้ชินเข้า
ยึดแสงเงา จันทรา ฟ้าสลัว
ปลีกวิเวก เฉกชน คนขลาดกลัว
แล้วล้อมรั้ว หลีกร้าง ห่างผู้คน
....................................
21 สิงหาคม 2547 12:15 น.
ชมอักษร
เหม่อมองท้องฟ้า .. ภาวนากับเมฆขาว
คืนค่ำพร่ำกับดาว .. บอกกล่าวสายลมอุ่น
เอ่ยปากฝากพระจันทร์ .. สื่อความรู้สึกของฉันถึงคุณ
วอนไอแดดอ่อนละมุน .. ช่วยการุณหนุนส่งไป
แย้มยิ้มให้ทิวเขา .. หยอกเย้ากับต้นหญ้า
ตะวันส่องทายทักมา .. เอ่ยวาจากับดอกไม้
หัวเราะกับหมู่แมลง .. ใบไม้แกว่งเหมือนเข้าใจ
ว่าฉันกำลังคิดถึงใคร .. ที่อยู่ไกลสุดสายตา
บ่นเพ้อกับก้อนหิน .. แล้วคุณจะได้ยินไหม
สุดแสนจะห่วงใย .. ห่วงคนไกลอีกฝั่งฟ้า
วานละอองเกสรดอกไม้ .. คอยใส่ใจทุกเวลา
โปรดเถอะคนไกลตา .. รับรู้ไว้ว่า .. ฉันคิดถึง ..
มากมายแค่ไหน .. เกินห้องใจจะเก็บอยู่
อยากเปิดให้คุณดู .. ให้คุณรู้ใจดวงหนึ่ง
คิดถึงไม่เคยหาย .. ไม่เคยคลายความคำนึง
เห็นอะไรก็รำพึง .. เป็นคำซึ้ง..ซึ้ง .. คิดถึงคุณ ..
..................................................
20 สิงหาคม 2547 06:57 น.
ชมอักษร
เหมือนหัวใจ .. ถูกกรีดออกไปเป็นชิ้นชิ้น
เพียงเพราะได้ยิน .. เรื่องความหลังที่ฝังติด
คนของวันเก่า .. ที่เคยเป็นดั่งเงาในชีวิต
ตีค่ารักของฉันเพียงน้อยนิด .. ไม่ผิดเถ้าธุลี
ทั้งที่ฉันเฝ้ามอบความรักและความผูกพัน
แถมดวงใจที่ให้กันยังคงมั่นไม่หน่ายหนี
แต่สุดท้ายก็ได้ความช้ำใจมาเต็มฤดี
เพียงเพราะรักที่มีเธอไม่ใยดีและผูกพัน
เพราะเธอไม่เห็นค่า .. ต่างต่างนานาจึงยกอ้าง
ความจริงคืออยากจะแยกทาง .. จึงเมินหมางรักของฉัน
เรื่องแก้ตัวฉันไม่มีสิทธิ์ .. เธอโยนความผิดมาให้กัน
กลบกลืนความสัมพันธ์ .. ที่ฉันปักใจมั่นตลอดมา
ทางที่โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบและดอกรัก
ที่ฉันเคยปักหลักสร้างรักและความห่วงหา
จึงได้แต่เพียงรอยร้าวและเรื่องราวที่มีแต่น้ำตา
จบลงด้วยการร้างลาเพียงเพราะว่าเธอไม่มีใจ
มาวันนี้ .. เรื่องอดีตย้อนมาให้ใจเจ็บ
ฉันหนาวเหน็บ .. เก็บกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้
ภาพการจากลาของเรา .. วกมาสะกิดแผลเก่าที่ภายใน
แผลของความทรงจำก็เจ็บใหม่ .. ส่งผลให้หัวใจร้าวรอน
เจ็บปวดจนเกินจะรับได้ไหว
แต่ทั้งหัวใจไม่อาจจะเก็บไว้เป็นอนุสรณ์
พอกันทีที่รักฉันจะคิดตระหนักว่าเป็นแค่บทละคร
ที่มันแค่จบตอนไม่มีวันจะย้อนกลับมา
หากย้อนเวลากลับไปได้ใหม่ .. อีกครั้ง
จะตั้งแง่ชิงชัง .. จะเปลี่ยนความหลัง ..ไม่คบหา
จะไม่ยอมเสียหัวใจ .. ไม่ทุ่มเทลงไปให้เปลืองเวลา
เมื่อรักของฉันมันไร้ค่า .. เธอก็แค่เศษผงที่ค้างคา .. ให้รกใจ ..
..........................................................
หน้าส่วนตัว
1123
