30 มีนาคม 2548 00:45 น.
ชมอักษร
ตะวันเลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยข้ามหัว
นัดรวมตัวพบกันเมื่อวันก่อน
บ่ายโมงตรงตกลงไว้ไม่เกี่ยงงอน
ห้าสมรเจอหน้าคงฮาเฮ
สาวที่หนึ่งถึงก่อนร้อนในอก
แสนตระหนกจริงหนอรอหน้าเบ้
เลยเวลานัดไว้ไยรวนเร
มัวร่อนเร่เตร่ไปที่ไหนกัน
ครั้นสาวสองตามมาหน้าระรื่น
ยิ้มสดชื่นจากหงอยค่อยคลายหวั่น
สาวสามสี่ก็มาถึงเร็วพลัน
อีกหนึ่งนั้นถึงล่าช้าเกินใคร
เมื่อรวมตัวกันได้บ่ายโมงกว่า
เห็นพ้องว่าท้องกิ่วหิวแสบไส้
ก๋วยเตี๋ยวเรืออนุสาวรีย์ชัย ฯ
น้ำลายไหลเพียงเอ่ยเคยได้ชิม
ไม่พูดพร่ำทำช้าสั่งมาด่วน
เล็กชิ้นล้วน .. หมี่หมูตก .. ยกมาลิ้ม
สิบห้าชามสั่งไปไม่พออิ่ม
หน้ากรุ้มกริ่มมองคนขาย .. อายเขาจัง
แต่ความอยากมีมากกว่าว่ามิได้
ต่างรู้ใจสั่งเสริมเพิ่มชุดหลัง
เอาเหมือนเดิมอีกสิบชามตามที่สั่ง
อ้วนเป็นถัง .. ไม่สน .. คนจะกิน !!
หนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน
ชามวางซ้อนจนสูงพุงก็ปลิ้น
ก๋วยเตี๋ยวเรือชามน้อยอร่อยลิ้น
รีบเช็คบิลเถิดหนาอย่านั่งนาน ( อิ่มแล้วเริ่มอายอ่ะ .. อิอิ )
มีคำถามให้ได้ยิน .. กินหรือปล้น ?!?
หญิงห้าคนใครหนากล้าริอ่าน
เอาไปเลี้ยงหุงหาให้รับประทาน
จึงร้องผ่านบ้านกลอนไทย .. มีไหมเอย ??
......................................
แบ๊ะ ๆๆๆ ...
สาวที่หนึ่ง - สาวอารมณ์ขันแห่งเมืองพระปรางค์สามยอด ..
สาวที่สอง - สาวเมืองน้ำดำ .. นามปากกาเครื่องดนตรีไทยใช้ปาก ..
สาวที่สาม - สาวหวานดุ .. หลานย่าโม ..
สาวที่สี่ - สาวผู้มากับความคล้ำ .. จอมคร่ำครวญ .. งุงิ ๆ
สาวที่ห้า - ( ขอสงวนข้อมูล )
ภาพและคำ โดย .. ซ้อเก้า .. เศร้าจายยยย .. เอิ๊กกกก
24 มีนาคม 2548 20:26 น.
ชมอักษร
แม้ตัวไกลใจชิดสนิทแนบ
คล้ายอิงแอบอุ่นละไมในวันหนาว
สองเราร้างห่างตัวเพียงชั่วคราว
รักไม่ร้าวจนสลายกลายเป็นจุณ
หนาวกว่านี้กี่หนยังทนได้
แค่หัวใจคิดถึงกันมันเกินอุ่น
มีความรักความศรัทธามาเพิ่มทุน
เป็นแรงหนุนมิให้คว้างกลางนิทรา
จากเหน็บหนาวก็คลายจนหายสั่น
เคยเคียงกันทั้งคืนใต้ผืนผ้า
แม้ตอนนี้นานมากที่จากมา
ยังคงตราประทับไว้ให้อาวรณ์
ในอ้อมกอดกันและกันอันเคยคุ้น
เอนกายหนุนท่อนแขนเปรียบแทนหมอน
พร้อมถ้อยคำย้ำว่าแสนอาทร
ดั่งไอร้อนผ่อนหนาวคราวห่างกัน
ขอเพียงรักมีให้ไม่จางหาย
แม้ห่างกายเพียงไหนใจเชื่อมั่น
หากแน่วแน่เหมือนคำพร่ำยืนยัน
จะรอวันเคียงข้างอย่างที่เคย
.....................................
3 มีนาคม 2548 07:14 น.
ชมอักษร
ใจสะทกอกสะท้านร้าวรานนัก
เมื่อความรักเลือนลางแทบจางหาย
คนที่เคยพร่ำพรอดกอดเกี่ยวกาย
วันนี้คล้ายหลบหน้าลืมมาเจอ
วันเลยเลื่อนเดือนผ่านพาลขมขื่น
มิอาจฝืนน้ำจากใจที่ไหลเอ่อ
โหมทะลักท่วมตาจนพร่าเบลอ
เพราะรอเก้อซ้ำซ้ำแสนลำเค็ญ
หยาดน้ำตารินรดกี่หยดแล้ว
หมดวี่แววคนของใจมาให้เห็น
ก่อนได้พบเช้าสายจนบ่ายเย็น
ตอนนี้เป็นเช่นไรจึงไม่มา
คงเป็นลางเตือนไว้รักใกล้ล่ม
เคยร่วมบ่มไม่ทันไรก็ไร้ค่า
น้ำที่ล้นปริ่มนองทั้งสองตา
สื่อวาจาแทนคำ .. ช้ำเหลือเกิน ..
.....................................
ปล. กำลังอินกับเพลงนี้อ่ะ .. เศร้า .. T T
http://imusicbug.com/detail.asp?pid=101
ชื่อเพลง : ดอกราตรี
ศิลปิน : Endorphin
อัลบั้ม : พริก
.:: เนื้อเพลง ::.
ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี
ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา
ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา
จากบนนภา...กลายเป็นดอกไม้ราตรี
กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล
ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน
ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น
ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา
* ดึกดื่นคืนนี้...ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ...
ก็เธออยู่แห่งหนไหน...ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ...
อีกกี่คืนไม่รู้...ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ...
ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้...
** ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน
ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้
แม้ราตรีโรย...ร่วงลับลาชีวี...แต่รักที่มี
ไม่เคยจะเลือนล้างไป...
(ซ้ำ*,**)
16 กุมภาพันธ์ 2548 06:29 น.
ชมอักษร
ฟังคำหวานที่หว่านใส่ใจหวิวหวั่น
วาดความฝันและความหวังเกินรั้งเหนี่ยว
ในดวงจิตคิดว่าหายจากดายเดียว
ด้วยเศษเสี้ยวคารมร้ายที่ได้ฟัง
เฝ้าละเมอหลงเพ้อพกตกบ่วงรัก
หล่นลงปลักจนลอยเลื่อนเหมือนคนคลั่ง
คล้ายหูหนวกซ้ำตาบอดรุมประดัง
ด่วนมอบทั้งสี่ห้องใจไม่รอรี
รักหรือหลงมิสงสัยชั่งใจคิด
ครอบงำจิตด้วยถ้อยคำช้ำไหมนี่
น้ำคำเขาเปรียบไม่ผิดพิษอย่างดี
ดับชีวีเพราะเขาพร่ำล้วนคำลวง
..................................
เพลง : หลงกล
ศิลปิน : หินเหล็กไฟ
คำที่เธอบอก .. คำที่เธอหลอก ..
แยกไม่ออกจะเชื่อคำไหน
ใครก็เตือนอยู่ว่าดูเธอให้แน่ใจ ..
แต่หูตามันลายแทบไม่รู้ตัว
เธอใช้เพียงคำพุดไม่กี่คำ ..
เธอทำให้คนใจง่ายต้องตายใจ ..
หลงกลเธอแล้วทำไงได้ ..
จะถอนตัวแต่ใจมันไม่ยอมห่าง ..
หลงกลเธอแล้วคงต้องยอมเธอทุกอย่าง ..
ลองดูอีกที .. เจ็บนี้ไม่ถึงตาย ..
แม้จะเคยเจ็บ .. แม้จะเคยผ่าน ..
ใช่จะอ่านเธอได้เข้าใจ
เธอยังยืนยันอย่ามองเธอในแง่ร้าย ..
เธอไม่ใช่ใครที่น่าหวั่นกลัว ..
14 กุมภาพันธ์ 2548 01:04 น.
ชมอักษร
ไม่มี ดอกไม้ มอบให้
มีเพียง หัวใจ ดวงหนึ่ง
ส่งไป พร้อมความ คำนึง
ซาบซึ้ง ตรึงใจ ศรัทธา ..
ไม่มี ข้าวของ กองให้
เปล่าไร้ ซึ่งสิ่ง มีค่า
แค่รัก จากหญิง ธรรมดา
หวังว่า เธอมอง เห็นกัน
ไม่มี คำหรู เรียงร้อย
ถอดถ้อย พาใจ ไหวหวั่น
ยืดยาว ดุจพร่ำ รำพัน
จำนรร ให้ฟัง เข้าที
ไม่มี ภาษา ชาติอื่น
ฟังรื่น หทัย ล้นปรี่
คำไทย..รักเธอ..คนดี
คำนี้ ที่อยาก ให้ฟัง
ไม่มี ระเบียบ ข้อไหน
กฎหมาย ชาติใด เขียนสั่ง
บอกรัก ได้ปี ละครั้ง
หยุดยั้ง การแจ้ง แถลงกัน
ไม่คิด พูดแค่ วันนี้
หัวใจ ที่มี ของฉัน
รู้ไหม บอกรัก ทุกวัน
เธอนั้น เคยไหม ?? ได้ยิน ..
..........................
หน้าส่วนตัว
1844
