12 กุมภาพันธ์ 2551 08:54 น.
ชมพูภูคา J.
.......เธอรู้...หรือเปล่า
......ยามที่ความเงียบเหงาเข้ามาใกล้
......ยามที่ฉันเหนื่อยล้าแทบขาดใจ
......ยามที่ฉันสิ้นไร้ความอดทน
......มีเธอ...เพียงผู้เดียว...เท่านั้น
.......ซึ่งคอยอยู่...เคียงข้างฉัน...ทุกแห่งหน
......ทอดสายตาจากฟากฟ้าเบื้องบน
.......ปลอบฉันอย่ากังวลสิ้นหนทาง
.......เธอฉุดรั้ง...ฉันขึ้นมา...อย่าสิ้นหวัง
......อย่าคุมขังหัวใจให้อ้างว้าง
......ละลายความหมองหม่นจนจืดจาง
......สะสางหมอกบางบางที่ห่มใจ
......หากจะร้องร้องไห้แต่ใจสู้
......เตือนให้รู้ต้องยิ้มสู้อยู่ให้ได้
......วันนี้ล้มแค่ล้มไม่เป็นไร
......ที่หวั่นไหว...จารจด...แค่บทเรียน
หน้าส่วนตัว
2291
