ตะวันพลบหลบเร้นเส้นขอบฟ้า เงาภูผากลืนหายคล้ายหม่นหมอง เมฆทะมึนคืบคลานเข้าครอบครอง ตามครรลองของทิวาและราตรี ดุจเส้นทางแห่งชะตาพาชีวิต พรหมลิขิตขีดไว้ตามวิถี ผ่านคืนวันขื่นขมเศร้าทวี บ้างเปรมปรีด์มีสุขทุกข์คละไป หากมีใครสักคนร่วมเคียงข้าง เส้นทางร้างเปล่าดายสักเพียงไหน คงยืนหยัดหัวใจฝืนให้ก้าวไป เพียงมือใครสักคนนั้นไม่ปล่อยวาง หรือจะเป็นแค่ฝันในคืนนี้ เขาคนดีจางหายเมื่อรุ่งสาง มือกุมมืออบอุ่นไซร้คงเลือนราง ฝันเจ้าค้างร้างไกลในราตรี
หน้าส่วนตัว
807
