27 มีนาคม 2549 09:03 น.

ยิ่งรักเธอ

ชมพูภูคา J.


แสงสีทองเรืองรองโพ้นขอบฟ้า
หมู่นกการ้องเพรียกเสียงสดใส
เจ้านกน้อยโผผินบินรี่ไป
โลกวันใหม่มีอะไรที่งดงาม

แหงนมองฟ้ามองนกโอ้อกเอ๋ย
เคยชิดเชยชมใกล้ใจหวิวหวาม
ชี้ชวนดูนกน้อยบนฟ้าคราม 
เฝ้าครวญถามรักนั้นเพียงเท่าใด

รู้ทั้งรู้ตีค่ารักช่างแสนยาก
เพียงลมปากพร่ำไปให้หวั่นไหว
เรื่องความรักที่สุดตรงหัวใจ
การกระทำไซร้พิสูจน์ว่ารักจริง

รักมากมายเพียงไหนบอกไม่ได้
ความห่วงใยมากล้นเกินทุกสิ่ง
ฝากสายลมอุ่นไอรักไว้พักพิง
เวลายิ่งผันผ่าน...ยิ่งรักเธอ
				
15 มีนาคม 2549 13:01 น.

ไม่มีเธอ...

ชมพูภูคา J.


เอื้อมมือไปในความว่างเปล่า

ใจเปลี่ยวเหงาช้ำชอกทุกส่วนเสี้ยว

สายลมแผ่วพลิ้วโลมไล้เพียงกายเดียว

ยืนโดดเดี่ยวอ้างว้างอยู่ลำพัง

 

ไม่มีอะไรในหนทางเบื้องหน้า

กาลเวลาลับหายไร้ความหวัง

ไม่มีดวงตะวันฉายแสงแห่งพลัง

หมองหม่นดังวิปโยคโศกหทัย

 

ก้าวไปในความว่างเปล่า...

เพียงรูปเงาคล้อยเคลื่อนสะเทือนไห้

ความโดดเดี่ยวจู่โจมทอดถอนใจ

ทางยาวไกลกลับมืดมัวสลัวราง

 

วันนี้ไม่มีมืออุ่นเกาะกุมไว้

ถ้อยห่วงใยมากมายกลายเหินห่าง

ไม่มีเธอปรากฎกายแม้ปลายทาง

อยู่ท่ามกลางนาทีนี้ที่ไร้เธอ

 

				
3 มีนาคม 2549 10:25 น.

ดอกไม้...ในป่า

ชมพูภูคา J.


ชมพูพวงรวงระย้ากลางป่าใหญ่

อยู่ห่างไกลสายตามาแลเห็น

ดอกสวยสดบานสะพรั่งทั้งเช้าเย็น

เจ้าหลีกเร้นเด่นตระการอยู่กลางไพร

 

ดอกไม้งามนามไพเราะเสนาะหู

ชื่อชมพูภูคาพลิ้วไสว

บานชูช่อเชิงชั้นลดหลั่นไป

หวานจับใจใครได้เห็นเป็นชื่นชม

 

น่าเสียดายเจ้าเกิดได้ปีละครั้ง

หากมุ่งหวังเชยชมคงทุกข์ถม

เบ่งบานอยู่ชั่วครู่ดูภิรมย์

แล้วตรอมตรมปลิดปลิวสู่ผิวดิน

 

เจ้าเป็นได้ดอกไม้ในไพรป่า

สวยล้ำค่าโน้มเพียงมาแซมหมู่หิน

ไร้แจกันประดับใส่ช่อมาลิน

ยามโรยสิ้นแต่ไม่ช้ำน้ำมือใคร

 

 

				
2 มีนาคม 2549 15:03 น.

เสน่ห์หา...

ชมพูภูคา J.


พิศแก้มนวลยวนยั่วรัญจวนจิต

ยามเชยชิดสนิทแนบอิงแอบขวัญ

อรชรนวลน้องผุดผ่องพรรณ

ดั่งบุหลันลอยเลื่อนเตือนติดตา

 

เจ้างามงอนนอนระทวยออดฉอ้อน

โฉมบังอรเทพียังอิจฉา

งามหมดจดองค์เอวโอ้กานดา

ปวงเทวาเนรมิตประดิษฐ์เธอ

 

รอยสัมผัสฝากประทับยังแสนซึ้ง

ติดตราตรึงยามแรกแย้มเผยอ

ใช่เร่าร้อนอ่อนพลิ้วครวญละเมอ

เฝ้าปรนเปรอเคียงชิดสนิทอุรา

 

เหมือนหลงรูปลือนามงามกระฉ่อน

ดั่งไฟฟอนรุ่มร้อนนอนผวา

เจ้างดงามแต่เพียงภาพมายา

เสน่ห์หาอนิจจาแค่ฝันไป

 

				
2 มีนาคม 2549 10:14 น.

ดอกไม้...ในแจกัน

ชมพูภูคา J.


ลมพัดสะบัดพลิ้วผ่านริ้วม่าน
ฉลุหวานขลิบลายเส้นสายไหม
ร้อยพู่เกลียวเกี่ยวประดับสลับไว้
หวังพรางไอหมอกชื้นชื่นอุรา

ข้างหน้าต่างมีดอกไม้ชูช่ออยู่
กลีบแลดูเบ่งบานงามบุปผา
สีสวยสดเอิบอิ่มชุ่มชื่นตา
บางเวลาผีเสื้อพักมาทักทาย

คือดอกไม้ในแจกันอันล้ำค่า
เจียระไนมาระยับแวววับฉาย
คริสตัลส่องแสงแข่งเก็จประกาย
เลื่อมพริ้มพรายสายสีดั่งรุ้งทอ

เพียงสวยยามข้ามคืนเข้าโรยร่วง
ชมพูพวงรวงระย้ามาลาหนอ
กลีบช้ำชอกสุดระกำนวลละออ
แจกันรอดอกไม้ใหม่มาใส่แทน

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟชมพูภูคา J.
Lovings  ชมพูภูคา J. เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟชมพูภูคา J.
Lovings  ชมพูภูคา J. เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟชมพูภูคา J.
Lovings  ชมพูภูคา J. เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงชมพูภูคา J.