ทุกคราใกล้หัวใจยิ่งหนาวเหน็บ ใกล้แล้วเจ็บแต่ส่วนลึกยังหวามไหว ตัวอยู่ใกล้ไม่เคยรู้ว่าห่วงใย ใกล้หรือไกลนั้นไซร้ใช่ต่างกัน จึงขอใกล้ได้ชิดแม้นิดหนึ่ง ได้คิดถึงสักน้อยไม่คอยฝัน อยู่ในโลกความจริงทุกเสี้ยววัน พร่ำรำพันชอกช้ำก็จำทน อาจเพราะเธอมีค่ากว่าที่รู้ จะขออยู่เคียงข้างทุกแห่งหน กำลังใจให้เธออย่ากังวล แม้ทุกข์ทนขอใกล้ไม่ห่างไกล