31 มกราคม 2549 12:36 น.
ชมพูภูคา J.
ดวงดาวดารดาษดื่นเกลื่อนฟ้า
ส่งทิวาเลือนลับทับทิวเขา
แสงสุดท้ายเจิดจ้าก่อนอ่อนเบา
ละความเศร้าเข้าสู่ราตรีกาล
หลับเถิดหนาคืนนี้ดาวเป็นเพื่อน
มิคลาเคลือนเคลื่อนคล้อยไปแห่งไหน
อยู่เป็นเพื่อนส่องสว่างกลางหทัย
จงหลับใหลอย่าห่วงในห้วงคืน
ร้อยแสงดาวพราวพร่างวะวิบวับ
แลระยับประดับอยู่มิรู้ตื่น
สิ้นอับเฉาปวดร้าวราวกล้ำกลืน
ดาวดาษดื่นเป็นเพื่อนอย่าเดียวดาย
แม้คิดถึงพรุ่งนี้จึงอ่อนล้า
ด้วยดารามิอาจสู้อรุณฉาย
หากค่ำคืนนี้เพียงได้ผ่อนคลาย
แพรวพร่างพรายคือสะพานให้ข้ามเดิน
30 มกราคม 2549 11:46 น.
ชมพูภูคา J.
ตั้งใจให้ใยบอกว่าเสแสร้ง
อย่าเคลือบแคลงความจริงสิ่งสงสัย
เรื่องที่ทำหรือเลวร้ายเกินอภัย
วันล่วงไปเธอจะเข้าใจคนดี
หรืออาจคิดว่าฉันเหมือนฝันร้าย
แกล้งทำลายความสงบไปทุกที่
คิดว่าฉันมีสุขแสนเปรมปรีด์
ตามราวีเธอนั้นให้สะใจ
อยากจะบอกที่ทำใช่ไม่รัก
แต่เพราะรักไม่มั่นคงจึงอ่อนไหว
เป็นเพราะไม่รู้ผิดคิดอย่างไร
ทำลงไปฉันก็เจ็บเท่าเท่าเธอ
30 มกราคม 2549 11:43 น.
ชมพูภูคา J.
อยากขอแจ้งแถลงไขให้ผองเพื่อน
ไม่บิดเบือนเงื่อนปมข้อสงสัย
ทำธุรกิจไม่เสียภาษีได้อย่างไร
แน่นอนไซร้กลยุทธ์สุดลวงตา
ห้าสิบประเทศปัจจุบันปลอดภาษี
รายชื่อมีในเน็ตให้ค้นหา
หนึ่งในนั้นขึ้นชื่อเสียงฮือฮา
รู้นามว่าเกาะสวรรค์การฟอกเงิน
บริติชเวอร์จินนามไพเราะ
เคย์แมนเหมาะเจาะไม่ขวยเขิน
เอาเงินออกได้เต็มที่สนุกกันเพลิน
ภาษีเดินจากเราไม่เข้ามา
ใครรู้วางแผนภาษีผิดหรือถูก
ใช้ช่องถูกเลี่ยงได้ไม่อายหมา
อยากรู้ไหมมากมายที่เงินตรา
แปลงดอลล่าร์ทิ้งบาทกวาดกำไร
จดทะเบียนบริษัทนั้นเรื่องง่าย
จดสบายทิ้งไว้ได้ในเมืองไหน
สิทธิประโยชน์มากมายเหนืออื่นใด
ปกปิดให้ทำธุรกรรมที่โคตรโกง
28 มกราคม 2549 11:47 น.
ชมพูภูคา J.
คราอกเดาะนอนซมข่มพิษร้าย
เจ็บเจียนตายกายซบกกกอดหมอน
ไม่แลฟ้าไม่สนดินไม่วิงวอน
ยอมทอดถอนเปล่าดายอยู่ปลายเตียง
แม้ตัวอยู่ใจหายก็คล้ายสิ้น
เลือดแผ่วรินผิวผ่านใกล้หยุดนิ่ง
อาจย้อนกลับสู่กลางใจหมายแอบอิง
คืนทุกสิ่งให้หมดตรงที่มา
เจ็บวันนี้มากมายกว่าเคยเจ็บ
อาจเคยเก็บเคยซ่อนความอ่อนไหว
ไม่เคยบอกทุกข์ร้อนในคราใด
หวังเพียงให้เธอได้สุขอย่ากังวล
เจ็บมากมากใครรู้อย่างที่เจ็บ
กล้ำกลืนเก็บความรู้สึกสุดสับสน
เพราะคำรักคำเดียวให้อดทน
ใช่อับจนหนทางเดินแยกไป
แม้เลือกได้อยากเลือกอย่างใจคิด
ไม่ยึดติดภาพฝันยามหลับใหล
เพียงพอตื่นความรักลาลับไกล
แค่เพียงใจไม่อาจหักรักได้ลง
27 มกราคม 2549 13:47 น.
ชมพูภูคา J.
วันหยุดแล้วครับเจ้านายที่รัก
คือวันพักผ่อนนายผมก็รู้
แต่ตัวผมร้อนรนถึงโฉมตรู
เปิดประตูให้ด้วยวอนเห็นใจ
อยู่ในกรงมาตั้งห้าหกวัน
แสนเกลียดมันไอ้ตัวดำมันอิจฉา
ชอบมาแกล้งข่วนตบตลอดเวลา
เจ้านายจ๋าไม่อยู่คอยห้ามปราม
วันก่อนนั้นผมชะแง้อยู่หน้าบ้าน
หล่อนคืบคลานย่องมาให้วาบหวาม
เห็นดวงหน้าแมวอะไรช่างแสนงาม
อยากเกี้ยวถามบ้านอยู่ไหนลายพร้อยดี
ผมเกิดมาชาตินี้อาภัพนัก
ต้องโดนกักกลัวใครเขาอุ้มหนี
แค่แมวอ้วนอ้วนขนฟูฟ่องดั้งไม่มี
ถูกกดขี่เอาไว้แต่ในกรง
วันหยุดแล้วถึงคิวได้แช่มชื่น
คุณนายตื่นหรือยังฤาลืมหลง
ผมยังไม่ได้กินแล้วเธอยังนอนลง
นี่เที่ยงตรงแม่คุณไม่ตื่นนอน
หน้าส่วนตัว
1073
