21 กุมภาพันธ์ 2549 19:32 น.

เหงา

ชมพูภูคา J.


ฟ้าสีคราม...สดใส...เลื่อมพรายรุ้ง
กลางท้องทุ่ง...เขียวขจี...ริ้วหญ้าไหว
น้ำฝนพร่าง...หยาดสุดท้าย...เพิ่งลาไป
นกน้อยใหญ่...ไซ้ปีก...เตรียมโผบิน

ดอกไม้...แรกรับน้ำ...ช่างแช่มชื่น
ชีวาฟื้น...แต่งแต้ม...แซมหมู่หิน
หลากสีสัน...ดารดาษ...มวลมาลิน
หมู่ภุมรินทร์...บินว่อน...เคล้าดอมดม

พอฝนซา...ฟ้าเปิด...โลกพลันใส
สาดแสงไกล...เจิดจ้า...พาสุขสม
หากใจหนึ่ง...หงอยเหงา...เฝ้าตรอมตรม
ร้าวระบม...หนาวเหน็บ...สุดเสียดแทง

อยู่ห่างไกล...ไร้ซึ่ง...คนเคยรัก
จำใจหัก...จิตไว้...คล้ายหน่ายแหนง
ทนเดียวดาย...เปลี่ยวปร่า...ฝ่าลมแรง
ใจแห้งแล้ง...แม้หยาดฝน...พร่างพรมตัว

หรือความเหงา...คืบคลาน...เข้าครอบจิต
ดั่งชีวิต...พลัดกลาง...ทางสลัว
ผจญฟ้าฝน...สาดซัด...ใจระรัว
จึงหมองมัว...หม่นเศร้า...เหงาหัวใจ
				
21 กุมภาพันธ์ 2549 08:54 น.

ปลูกต้นรัก

ชมพูภูคา J.



สองมือน้อยบรรจงลงเมล็ด
เซาะดินเสร็จเม็ดซุยโรยปุ๋ยใส่
ค่อยค่อยพรมรดน้ำความห่วงใย
กิ่งก้านใบแตกหน่อรอผลิบาน

เริ่มจากเมล็ดพันธุ์เล็กจิ๋วดูไร้ค่า
เก็บเอามาบ่มเพาะปะเหลาะหวาน
เฝ้าดูแลชิดใกล้คุ้มภัยพาล
เพียงไม่นานเติบใหญ่ได้แข็งแรง

แม้พายุถาโถมโหมวิโยค
โอนเอนโบกใบระบัดซัดคำแหง
รากหยั่งลึกเกี่ยวกระหวัดดั่งกำแพง
จึงกล้าแกร่งสำแดงเดชต่อเภทภัย

ปลูกต้นรักแนบลึกดั่งจิตมั่น
รดน้ำหมั่นพรวนดินมิหวั่นไหว
คอยเติมรักกระซิบหวานซ่านทรวงใน
เป็นเกราะใจให้ต้นรักจักนิรันดร์


				
20 กุมภาพันธ์ 2549 11:53 น.

น้ำตาฟ้า

ชมพูภูคา J.


สายฝนโรย...โปรยปรายจากเบื้องฟ้า

คล้ายน้ำตา...เวหาหลั่งรดสิ้น

แสนโศกเศร้า...รันทดจนหยดริน

ฝากผืนดิน...กลืนกลบลบน้ำตา

 

ม่านหมอกครึ้ม...ครืนครั่นคล้ายห่วงเพื่อน

ยามฟ้า...เหมือนทุกข์เคล้าเศร้าหนักหนา

เห็นฟ้าเจ็บ...เมฆย่อมหม่นลงทันตา

หากแผ่นฟ้า...แจ่มใสได้คราคืน

 

น้ำตาฟ้า...คือความหมายใจหมองเศร้า

ผู้ขาดเขลา...เรี่ยวแรงล้าจนยากฝืน

ฟ้าจึงหลั่ง...น้ำตารดจงหยัดยืน

จิตได้ชื่น...น้ำจากฟ้ามาล้างใจ

 

				
17 กุมภาพันธ์ 2549 14:51 น.

อย่ารักเธอ

ชมพูภูคา J.


อย่ารักเธอ...คำเคยบอกเมื่อก่อนนั้น

ดูตะวัน...แรงกล้ายังลับหาย

ความรักเอย...คงมั่นมิวางวาย

ย่อมเคลื่อนคลายเปลี่ยนได้เฉกเช่นกัน

 

ขอเพียง...ความเข้าใจยังมีให้

ความห่วงใย...ยืนยงไม่แปรผัน

มีหัวใจ...ซื่อตรงคงนิรันดร์

ความผูกพันติดตรึงไว้ในดวงแด

 

ถึงวันนี้...ฉันยึดมั่นคำนั้นเสมอ

ไม่รักเธอ...เพียงความหลงคงแน่วแน่

ไม่รักเธอ...แต่ดวงจิตมิเปลี่ยนแปร

ฤารักแท้...หากยังแพ้ความเข้าใจ

				
16 กุมภาพันธ์ 2549 16:43 น.

ทางแยก หรือ แยกทาง

ชมพูภูคา J.


เริ่มแรกรักดอกร่วงโรยมาผลิช่อ
ก้านกิ่งก่อเกี่ยวกระหวัดพลัดใบอ่อน
หอมอบอวลอิ่มเอมอ้อนล้อภมร
ยามรักร้อนโรยรื่นระบือไกล

พอคืนคล้อยคืบคลานเคลื่อนผันผ่าน
ดอกรักหวานหว่านไว้เริ่มหวั่นไหว
กลิ่นก่อนหอมกลืนกลับลาร้างไกล
ดวงฤทัยทดท้อแทบทุกทาง

พบทางแยกแยบยลฤาย้อนยอก
ใกล้เพียงศอกสับสนเกินสะสาง
รักร่วงโรยร้างเลื่อนแลเลือนลาง
มองเส้นทางมืดหม่นมัวหมองใจ

หากเยื้องย่างทางยาวไกลให้ยืดเยื้อ
ช่องทางเอื้อเช่นไรช่างเฉไฉ
ทางหนึ่งเผลอพลั้งพลาดพิลาไลย
อีกเส้นไซร้สิ้นแสงสุดมิส่องมา

จึงทางแยกหรือแยกทางยั้งยืนหยุด
การเร่งรุดก้าวร้าวราวเร่งหา
จะอับจนทนทุกข์ท้อที่ทำมา
หยุดหันหาหนทางเหินห่างไกล

ลองผินหลังเพื่อผ่านพ้นเพียงได้คิด
แม้สักนิดหนึ่งนั้นแน่ไฉน
จะก้าวด้นดุ่มเดินด้วยเหตุใด
ทบทวนใจท้ายที่สุดหยุดทิศเดิม

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟชมพูภูคา J.
Lovings  ชมพูภูคา J. เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟชมพูภูคา J.
Lovings  ชมพูภูคา J. เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟชมพูภูคา J.
Lovings  ชมพูภูคา J. เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงชมพูภูคา J.