13 กรกฎาคม 2552 16:04 น.
ชมพูภูคา J.
ฉันมองเห็นเธอในความฝัน
ผู้เป็นดั่งดวงตะวันเฉิดฉาย
ทาบทอสายรุ้งที่เลื่อมลาย
เปล่งประกายสดใสในนิทรา
ฉันฝันเห็นเธอทุกคืนค่ำ
ผู้เรียงร้อยลำนำคำห่วงหา
ดั่งหยาดฝนรินหลั่งจากฟากฟ้า
ยังผืนพสุธาด้วยอาทร
ฉันมองเห็นเธอในแววตา
ผู้เป็นดั่งสายธาราคราโหยอ่อน
เติมเต็มชีวิตบางช่วงตอน
ปลดปล่อยความรุ่มร้อนให้ผ่อนคลาย
ฉันมองเห็นเธอในความฝัน
ผู้ลบเลือนความหวาดหวั่นจนจางหาย
อยู่เคียงข้างแนบหนุนอุ่นใจกาย
กระซิบหวานเติมความหมายในชีวี
ฉันมองเห็นเธอเต็มหัวใจ
ถึงจะเปล่าไร้ในวันนี้
ความฝันจริงแท้แม้ไม่มี
เพียงสัมผัสเธอคนดีที่...หัวใจ
............................................
ด้วยรักและรักเท่านั้น
ชมพูภูคา
5 กรกฎาคม 2552 17:42 น.
ชมพูภูคา J.
เพียงสักถ้อยที่ร้อยเรียง
ยินสิเสียงกระซิบหวาน
หทัยจึงไหวซ่าน
และผลิบาน ณ ลานใจ
อิ่มรสได้รับรู้
ระรื่นอยู่ประโลมไล้
เหน็บหนาว ณ คราวใด
อุ่นไอแนบแอบชิดกัน
เหมือนรักจักผลิบาน
ช่างหวานล้ำน้ำคำนั้น
เสนาะถ้อยร้อยจำนรร
ต่อชีวันนิรันดร์ไป
ขอให้ทุกหัวใจงดงามเหมือนดอกไม้เมื่อได้น้ำ
ด้วยรักและยืนยันเช่นนั้น
ชมพูภูคา
21 มิถุนายน 2552 17:17 น.
ชมพูภูคา J.
ยามเมื่อฝนหยาดสุดท้ายมลายหาย
จะระบายสีสดใสใส่ฟากฟ้า
แล้วลบเลือนความหมองหม่นเมื่อฝนซา
จะละลายสีเย็นชาด้วยหัวใจ
จะแต่งแต้มวิหคเจ้าผกผิน
จะเขียนปีกให้โบยบินแม้ถิ่นไหน
จะถักทอความฝันฝ่าฟันไป
วาดเรียวรุ้งโอบฟ้าไว้ในใจเรา
อยากระบายสีหัวใจใครคนนั้น
ดั่งดวงตะวันพรุ่งของรุ่งเช้า
จะแต่งแต้มสีหวานอย่างบางเบา
แล้วปลดปล่อยความเศร้าเอาจากมา
อยากระบายสีความคิดถึง
ให้ตราตรึงหวานซึ้งสักครึ่งฟ้า
เพื่อบางใครห่างไกลสุดสายตา
ได้รู้ว่าฟากฟ้านี้มีคนคอย
ด้วยรักและรักเท่านั้น
ชมพูภูคา
19 พฤษภาคม 2552 12:44 น.
ชมพูภูคา J.
แค่คิดถึงก็แสนซึ้งซึ่งความรัก
หัวใจจึงอุ่นนักได้รับรู้
สายลมพัดเวียนเปลี่ยนฤดู
ความหวานยังพรั่งพรูอยู่ทุกวัน
แค่คิดถึงจึงตราตรึงซึ้งเสมอ
ลมหายใจของเธอคือตัวฉัน
ดั่งดอกไม้ที่ผลิบานนานนิรันดร์
เพื่อจุมพิตปลอบขวัญอย่าหวั่นใจ
แค่คิดถึงจึงรำพึงถึงฟากฟ้า
เพื่อฝากดวงดาราประดับไว้
หากเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า ณ คราใด
พักเสียเถิดจะผ่านไปในราตรี
ที่รัก
ฉันอยู่ไม่ไกลนักเวลานี้
สูดลมหายใจให้สุดซึ้งสิคนดี
ความหวานชื่นรื่นฤดีอยู่ที่ใจ
................................................
ด้วยรัก
ชมพูภูคา
(เพราะความรัก คือ ทุกสิ่ง และจะคงอยู่ในกาย ในใจเสมอ แต่เธอจะรับรู้หรือเปล่า)
15 พฤษภาคม 2552 23:54 น.
ชมพูภูคา J.
แค่ใบไม้ไหว...หัวใจก็สั่น
ดอกหญ้า รำพัน ว่าหวั่นไหว
สายลม โบกพัด ระบัดใบ
เงาไม้ หม่นไหม้ ดั่งใจตน
แค่ใบไม้ไหว...หัวใจก็สั่น
ฝ่าข้าม คืนวัน อันสับสน
ใจเอ๋ย ใจหนอ นอนร้อนรน
เปียกฟ้า เปียกฝน จนร้าวรอน
แค่ใบไม้ไหว...หัวใจก็สั่น
แม้ยาม หลับฝัน ยังหลอกหลอน
ลมหวน ห่วงหา ว่าอาวรณ์
เอนกาย ทอดถอน อยู่ลำพัง
แค่ใบไม้ไหว...หัวใจก็สั่น
ดอกหญ้า รำพัน อย่างสิ้นหวัง
สายน้ำ หยาดฝน ยังพรูพรั่ง
หลั่งรด หยดซ้ำ ให้ช้ำใจ
แค่ใบไม้ไหว...หัวใจก็สั่น
ดอกหญ้า รำพัน แอบฝันไว้
ฝนพราก จากฟ้า ณ คราใด
จะซับห้วง ดวงใจไว้ ไม่เปียกปอน
หน้าส่วนตัว
2717
