31 มีนาคม 2546 00:52 น.
^ชมฝันตะวันฉาย^
อันคารมคมชายหมายมาดมั่น
คิดป่วนปั่นลวงล่อใจให้ใฝ่หา
หว่านคำหวานปานกลืนกล้ำฉ่ำอุรา
ยามถึงคราหน่ายแหนงกลั่นแกล้งใจ
อันคำรักของหญิงจริงทุกถ้อย
ค่อยเรียงร้อยจับจิตพิสมัย
รักมากล้นก่นทั่วหล้านภาลัย
สถิตในหฤทัยไม่คลาดคลา
ชายหลงใหลคลั่งไคล้เรือนกายหญิง
หวังแอบอิงพิงชิดคิดหรรษา
เมื่อแรงฤทธิ์พิศวาสเริ่มโรยรา
ความสนิทเสน่หาก็วางวาย
แต่หญิงนั้นมั่นรักชายกายใจภักดิ์
คิดฟูมฟักถนอมรักไม่เหือดหาย
ยิ่งนานกาลหวานรักมิคลอนคลาย
รักให้ชายไม่เคยตาย..สลายจากหัวใจ
21 มีนาคม 2546 23:31 น.
^ชมฝันตะวันฉาย^
ฉันเหมือนว่าวตัวน้อยน้อย
ที่ล่องลอยเคว้งคว้างกลางเวหา
แล้วแต่สายลมแรงแกล้งพัดพา
ผ่านเข้ามาในห่วงนภาอันหนาวเย็น
เธอเปรียบเสมือนสายป่านแน่นเหนียว
ที่พันเกี่ยวเหนี่ยวว่าวระเริงเล่น
ลมอ่อนเอื่อยแต่ว่าวน้อยยังลอยเด่น
เพราะเธอเป็นเส้นสายป่านร้อยรัดใจ
21 มีนาคม 2546 23:13 น.
^ชมฝันตะวันฉาย^
ยิ่งรักเธอมากขึ้นเท่าใด
ความปวดรวดร้าวใจยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
แม้รู้ดีว่าคงมีสักวัน
ความรักมันอาจถึงวันโรยรา
ถึงเธอยืนยันว่ายังรัก
แต่แปลกนักไม่หนักแน่นดั่งหินผา
บางเบาต่างจากเคยได้ยินมา
เหมือนกาลเวลาได้พัดพารักหายไป
นึกย้อนก่อนวันนี้
ในวันที่ฉันเลือกเธอเพราะเหตุใด
ไม่ใช่เธอทำให้ฉันหวั่นไหว
แต่ให้ความมั่นใจกว่าที่ใครเคยให้กัน
มันช่างแตกต่างจากวันนี้
ไม่ทันข้ามปีเหมือนมีอะไรมาขวางกั้น
แบ่งแยกเราให้อยู่คนละฝั่งฝัน
มีหัวใจไม่ตรงกันอีกต่อไป
ฉันอ่อนแอที่จะสู้ต่อ
กำลังใจมันทดท้อเกินจะเดินไหว
หนทางระหว่างความเข้าใจ
ยิ่งเดินก็ยิ่งยาวไกลเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
407
