24 ธันวาคม 2546 23:52 น.

จะพร่ำจะเพ้อจนกว่าเธอจะให้อภัย

ฉันไม่ดีไม่งามอย่างเธอคิด
ฉันพลาดผิดพลั้งเผลอทำเธอได้
ฉันทำลายความเชื่อความไว้ใจ
ฉันก็ควรจากเธอไปแต่โดยดี

เธอจะเกลียดจะโกรธลงโทษฉัน
เธอจะเย้ยจะหยันฉันคนนี้
เธอจะเยียบจะย่ำซ้ำกี่ที
ฉันไม่มีอะไรไปต่อรอง

ฉันไม่คาดไม่คิดลิขิตฟ้า
ถูกเขาคร่าหัวใจแตกเป็นสอง
ฟ้ายังหมองยังหม่นสายฝนนอง
เหมือนจะร่ำจะร้องรินน้ำตา

ฉันระหกระเหินคืนกลับหลัง
หมดพละหมดกำลังจะโหยหา
รักที่เที่ยงรักที่แท้เขาให้มา
มันมีค่าเพียงเศษหญ้าที่จอมปลอม

23 ธันวาคม 2546 23:47 น.

ฉันไม่ดีไม่งามอย่างเธอคิด
ฉันพลาดผิดพลั้งเผลอทำเธอได้
ฉันทำลายความเชื่อความไว้ใจ
ฉันก็ควรจากเธอไปแต่โดยดี

เธอจะเกลียดจะโกรธลงโทษฉัน
เธอจะเย้ยจะหยันฉันคนนี้
เธอจะเยียบจะย่ำซ้ำกี่ที
ฉันไม่มีอะไรไปต่อรอง

ฉันไม่คาดไม่คิดลิขิตฟ้า
ถูกเขาคร่าหัวใจแตกเป็นสอง
ฟ้ายังหมองยังหม่นสายฝนนอง
เหมือนจะร่ำจะร้องรินน้ำตา

ฉันระหกระเหินคืนกลับหลัง
หมดพละหมดกำลังจะโหยหา
รักที่เที่ยงรักที่แท้เขาให้มา
มันมีค่าเพียงเศษหญ้าที่จอมปลอม

22 ธันวาคม 2546 22:22 น.

ความรักดับอยู่ในรัตติกาล

รักเจือจางห่างหายมลายสูญ
ใจอาดูรโศกสลดระทดขวัญ
เฝ้าตระคองถนอมรักทุกคืนวัน
รักที่ฝันถึงทางแยกแตกกันไป

ฉันแหงนดูจันทร์เพ็ญระเด่นฟ้า
ดวงดาราสิ้นแสงแรงไสว
เหมือนหัวใจหมดเรี่ยวแรงจะหายใจ
เพราะรู้ว่าการจากไกลคือนิรันดร์

ไม่มีฟ้าอรุณรุ่งของพรุ่งนี้
ตกอยู่ในราตรีที่โศกสันต์
ไม่มีเธอเหมือนขาด แสงอำพัน
ชีวิตฉัน..ดับอยู่ใน..รัตติกาล

4 พฤษภาคม 2546 22:19 น.

รักของฉันคือรสหวานไม่สุดสิ้น
รักของเธอเพียงปลายลิ้นก็ขื่นขม
รักของฉันไม่ลวงหลอกให้ตรอมตรม
รักของเธอเชยชมแล้วจากลา

รักของฉันมีเธอเพียงหนึ่งเดียว
รักของเธอมีเพียงเสี้ยวที่ห่วงหา
รักของฉันยึดมั่นสัตย์สัญญา
รักของเธอเพียงคำอำลาแล้วจากไป

รักของฉันเป็นเส้นทางยาวยืนนาน
รักของเธอเดินเฉียดผ่านให้หวั่นไหว
รักของฉันไม่ปั่นป่วนรวนเรใจ
รักของเธอจากไปไกลไม่ใยดี

แล้วในที่สุดรักแท้ต้องแพ้พ่าย
ถูกทำร้ายมลายสิ้นชีวินนี้
รักของฉันจางจากใจ..เธอทุกที
ขณะที่..รักของเธอยู่กับฉันตลอดกาล

18 เมษายน 2546 01:41 น.

บนทางรักลดเลี้ยวที่เคี้ยวคด
ใครกำหนดกลรักอันซับซ้อน
ซ่อนคมมีดกรีดเชือดเฉือนจนร้าวรอน
รักจากจรจึงรู้ฤทธิ์พิษรักลวง

เส้นทางนี้มีตำนานให้ขานขับ
ซ่อนความลับนับอนันต์อันใหญ่หลวง
เพียงแผ่วผิวมนต์รัก..ซึมแทรกทรวง
ผ่านทะลวงเจาะล้ำลึกถึงแกนใจ

กว่าจะรู้ตกเป็นทาสอำนาจรัก
ยากจะหักถอดถอนคลอนรักได้
ถูกตอกตรึงแม้ดึงรั้งยังพลั้งไป
ตกอยู่ในวงล้อมอ้อมแขนกล

ครั้นจะฝ่าปราการตะหง่านล้ำ
แต่มนต์ดำครอบงำทั่วแห่งหน
ฉันอ่อนแอเกินกว่ากล้าวิ่งชน
หัวใจตนมันสับสนอับจนใจ