**ยกโทษให้เธอ**

ช. อร่าม

       


เกิดเป็นมนุษย์สุดแสนยากลำบากนัก
เดี๋ยวมีรักมีโลภและโกรธหลง  
ทำไมหัวใจนี้มิมั่นคง 
หรือปากคนไม่ตรงโยงถึงใจ 
 
ที่ผ่านมาฉันว่า “ทำดีแล้ว”
แต่ไม่แคล้วเป็นกับดักเธอผลักไส
บอกว่า “ฉันมันดี ดีเกินไป”   
ขอลาไกลคนละทางไม่ขวางเธอ

ตอนเธอลากลั้นน้ำตาอย่ารินไหล
พลางบอกให้มิลืมเลือนเพื่อนเสมอ
เลือดแทบคลั่ง สั่งไปใจเบลอเบลอ
พอเธอเผลอหลบริมทางครางคร่ำครวญ

ทั้งโห่ไห้เรื่องอายใครใจไม่รู้
นอนขดคู้กลิ้งเกลือกในเรือกสวน
พึ่งรู้รสบ้า “บ้ารัก” หักกระบวน
โธ่ไม่ควร ไม่ควรลงหลงรักใคร

เพราะง่ายง่ายจึงต้องอายและเจ็บปวด
ไม่เคยคิดโทษชวดฉลูเลิกถูไถ
ความโอหัง ขาดยับยั้ง ไม่ฟังใคร
เจ็บเจียนตายเธอสวมเขาเราโง่เอง

ที่ผ่านมาเคยยืนได้ไม่เคยล้ม
พอได้ชมลิ้มรสล้มเธอข่มเหง
นับจากนี้ฉันอยู่ได้ยิ้มได้ใจนักเลง
เป็นบทเพลงผู้มีชัย..อภัยเธอ