21 พฤศจิกายน 2548 13:59 น.
ช. อร่าม
*ยามใดได้ฟังเพลงบรรเลงร้อง
ท่วงทำนองทิ่มแทงใจให้ใหลหลง
ยิ่งฟังคิดจิตหวั่นไหวไม่ปลดปลง
เนตรน้ำลงซึมรอบริมขอบตา
*แทบรนรานทานไม่ไหวใครคงรู้
ยามเพลงสู่สิงใจให้โหยหา
ไม่อาจกลั้นเก็บงำบ่อน้ำตา
หยาดหยดมาเป็นทางไหลพร่างพรู
*หยาดน้ำตาแต่ละหยดจดใจเจ็บ
โกรธและเก็บเป็นกรรมทำอดสู
ต้องนอนโทรมอมช้ำจำเป็นครู
เตือนให้รู้ "รักง่าย เขาหน่ายเร็ว"
*แล้วค่อยๆ ลืมตาท้าความช้ำ
ทิ้งโกรธเก็บงำทำเซเทลงเหว
เป็นนักรักหักใจให้เด็ดเดี่ยว
ช้ำครั้งเดียวมิตายหรอก..ขอบอกเธอ
6 พฤศจิกายน 2548 00:14 น.
ช. อร่าม
นั่งดูสนเล่นกลโยนกิ่งย้อย
กิ่งใหญ่ห้อยย้อยยลชนกิ่งขวาง
กิ่งเล็กรอลมหวนสวนขึ้นกลาง
กิ่งก้านบางพลางแอบแนบชิดใน
ยิ่งลมแรงสนไกวไหวเสียงวู้
ขนลุกซู่ซาบซ่านผ่านลมไหว
คลื่นลมหนาวแผ่วเบาเป่าทรวงใน
กอดอกไว้แนบนิ่งพิงสนพลาง
พอพลบค่ำน้ำค้างพร่างหยดพร้อย
หยาดใหญ่น้อยย้อยหยดจดรุ่งสาง
ชมอาทิตย์พระพรายสายหมอกบาง
บนเขากว้างกลางแค้มป์สนป่ามนต์เมือง
หน้าส่วนตัว
1305
