1 กุมภาพันธ์ 2554 10:15 น.
ช. อร่าม
เกิดเป็นมนุษย์สุดแสนยากลำบากนัก
เดี๋ยวมีรักมีโลภและโกรธหลง
ทำไมหัวใจนี้มิมั่นคง
หรือปากคนไม่ตรงโยงถึงใจ
ที่ผ่านมาฉันว่า “ทำดีแล้ว”
แต่ไม่แคล้วเป็นกับดักเธอผลักไส
บอกว่า “ฉันมันดี ดีเกินไป”
ขอลาไกลคนละทางไม่ขวางเธอ
ตอนเธอลากลั้นน้ำตาอย่ารินไหล
พลางบอกให้มิลืมเลือนเพื่อนเสมอ
เลือดแทบคลั่ง สั่งไปใจเบลอเบลอ
พอเธอเผลอหลบริมทางครางคร่ำครวญ
ทั้งโห่ไห้เรื่องอายใครใจไม่รู้
นอนขดคู้กลิ้งเกลือกในเรือกสวน
พึ่งรู้รสบ้า “บ้ารัก” หักกระบวน
โธ่ไม่ควร ไม่ควรลงหลงรักใคร
เพราะง่ายง่ายจึงต้องอายและเจ็บปวด
ไม่เคยคิดโทษชวดฉลูเลิกถูไถ
ความโอหัง ขาดยับยั้ง ไม่ฟังใคร
เจ็บเจียนตายเธอสวมเขาเราโง่เอง
ที่ผ่านมาเคยยืนได้ไม่เคยล้ม
พอได้ชมลิ้มรสล้มเธอข่มเหง
นับจากนี้ฉันอยู่ได้ยิ้มได้ใจนักเลง
เป็นบทเพลงผู้มีชัย..อภัยเธอ
10 เมษายน 2553 01:41 น.
ช. อร่าม
*.* ดอกไม้ในสวนชูช่อชวนชื่น
เบ่งบานกลีบระรื่นระรานสี
ชมพู,แดง,ฟ้า,เหลือง,เรืองปฐวี
ล้วนหลากสีสวยสดหยาดหยด..ใจ
*.* แรกเดิมทีคิดมีควรแค่หนึ่ง
คงสวยซึ้งตรึงจิตพิสมัย
ครั้นหลากสีกลับมีศิวิไล
แต่งเติมให้สวนงาม..อร่ามตา
*.* เปรียบดังฟ้าหากไร้ดาวพรั่งพราวแสง
อาทิตย์แกร่งแรงร้อนอ่อนองศา
พืชพันธุ์ธัญญาหาร พาลอัปรา
แม้ดินฟ้าคงพิกลฉงน..งง
*.* ดั่งเสมือนเมืองไทยไม้หลากสี
ต่างชีวี ต่างความคิดพิศวง
หากมองดี..มีอะไร ให้ปลดปลง
จะเห็นตรง.."ต่างพันธุ์ ไม่ต่างใจ"
26 มิถุนายน 2552 09:05 น.
ช. อร่าม
ลดความโกรธลดลงให้คงน้อย
สติพลอยเพิ่มพูนคุณค่าสูง
ลดใช้จ่ายรายเสียเพื่อปรับปรุง
เงินทองฟุ้งเหลือรับนับคณา
รักตัวเองน้อยนิดจริตลด
ใครเห็นโปรดรักปรานท่านเจ้าขา
ให้โทษเขาน้อยลงโยงศรัทธา
เกิดเมตตาชื่นชมภิรมณ์ใจ
คิดเรื่องเครียดเบียดบิดปิดลงบ้าง
จะได้อย่างคือยิ้ม พิมพ์สดใส
เที่ยวนอกบ้านผ่อนบ้างล้างโพยภัย
เชื่อมสายใย “เรือนขวัญ” นิรันดร.
17 พฤษภาคม 2552 07:25 น.
ช. อร่าม
เพราะอะไรเหมือนใจ..ไม่คงที่
เพราะอะไรนี่ที่ทำใจ..ให้ไหลหลง
เพราะอาะไรทำใจ..ให้มั่นคง
เพราะอะไร..ยังงงและสงกา
หรือเพราะว่าเรื่องนั่นหรือเรื่องนี่
หรือเพราะว่ามีเธอเลย..เพ้อหา
หรือเพราะว่า..คิดถึงเธอตลอดเวลา
หรือเพราะว่าเริ่มบ้า..บ้ารักเธอ
หรือจะเป็นเช่นนั้น..ฉันยังคิด
หรือจะเป็นเพราะจิต..คิดพลั้งเผลอ
หรือจะเป็นฉันเคลิ้ม..เริ่มหลงเธอ
หรือจะเบลอเพ้อพบรบเรรวน
นี่แหละอำนาจผองของความรัก
แจ้งประจักษ์รักหลงงงงวยขวัญ
ยิ้มหัวเราะร้องไห้ใจรัญจวน
ทุกสิ่งล้วนเริงรักปักอุรา
25 มีนาคม 2552 10:17 น.
ช. อร่าม
มองดูภาพวันเก่าเล่าความหลัง
รุ่นปู่ย่ายังเป็นเด็กตัวเล็กจิ๋ว
รวบรวมภาพอดีตสีซีดเซียว
ผู้คนเที่ยวสัญจร แร่ร่อนไกล
บ้างค้าขาย บ้างพายเรือช่างเหลือล้ำ
ทนทุกข์ทำมาหากินถิ่นฐานไทย
น้ำเยอะคลองก็แยะเกาะแกะไป
ชีวิตไทยในอดีตพิชิตมา
หนึ่งร้อยปีผ่านไปไขตำนาน
บ้านเมืองไทยผ่านภิภพลบโศกา
คลองเริ่มหายกลายกลับปรับชีวา
รถไฟฟ้าแทนรถรางช่างยินดี
ถนนหนทางปรับเปลี่ยนดูเตียนโล่ง
ผู้คนคงสัญจร ไม่รอนหนี
บ้านเมืองเปลี่ยนคนปรับตามวิธี
ภาพเหล่านี้เตือนใจไทยทุกคน
ภาพเก่า ๆ เท่าที่ดูให้รู้ทราบ
อาจกำหลาบจิตใจไม่สับสน
เราบุกน้ำลุยป่ามาทุกคน
หรือจะทนยอมแยกแตกสามัคคี
รวมกันเถิดพี่น้องไทยไม่แบ่งพวก
ร่วมผนวกบวกกำลังสร้างวิถี
ให้เมืองไทยน่าอยู่ “คู่พระบารมี”
อย่าให้สีเหลือง-แดงมาแบ่งไทย
หน้าส่วนตัว
2005
