เธอ..เพื่อนรักของฉัน เธอ...ผู้มีแววตาเปล่งประกายสดใสดั่งดวงดาวที่กระพริบระยิบแสงในยามค่ำคืน เธอ...ผู้มีรอยยิ้มที่แสนซื่อและไร้มลพิษสิ่งใดแอบแฝง เธอ...ผู้ที่พร้อมจะปกป้องและเอื้ออารีแก่คนรอบข้างเสมอและ เธอ...ผู้มีหัวใจอันบอบบางดั่งปีกผีเสื้อ ดูนั่นนะ..เพื่อนรักของฉัน เธอเห็นผีเสื้อตัวนั้นใช่ไหม? ผีเสื้อที่มีหัวใจอิสระและมีปีกที่บอบบางพร้อมจะโบกโบยบิน แสวงหาสิ่งสวยๆงามๆในหมู่มวลดอกไม้....หากทว่า ผีเสื้อบางตัวไม่ได้โชคดีเสมอไป... และเพียงเพื่อต้องการสูดดมความหอมหวานจากเกสรดอกไม้ ปีกที่แสนจะบอบบางนั้น อาจพลาดไปเกี่ยวกับหนามกุหลาบเข้า จนทำให้ปีกคู่นั้นฉีกขาดก็เป็นได้.... ผีเสื้อบางตัวปีกอาจจะแค่บอบช้ำเพราะต้องบินฝ่ากระแสลมแรงที่พัดผ่าน หรือบางตัวโชคร้ายยิ่งกว่านั้นอาจจะบินเข้าไปติตกับดักของแมงมุม ที่ขึงเส้นใยเหนือสวนดอกไม้แห่งนั้นเพื่อรอเหยื่อที่บินหลงมาติดกับ เพื่อนรักของฉัน แล้วหัวใจเธอล่ะ.... บอบบางยิ่งกว่าปีกผีเสื้อ ฉันไม่รู้นะว่า หัวใจเธออาจจะแค่บอบช้ำหรือถึงกับว่าฉีกขาด ฉันเพียงแค่อยากให้เธอดูแลหัวใจตัวเองให้ดีและเข้มแข็งได้ไหม? เธอสบตาฉัน ยิ้มแจ่มใสปรากฏในสองตานั่น พร้อมกับตอบว่า " ฉันไม่ใช่ผีเสื้อนี่นา ที่จะโบกโบยบินแสวงหาความรัก และฉันเองก็มีภูมิคุ้มกันหัวใจที่แข็งแรง " ฉันย้อนถามเธอว่า .. " หากวันหนึ่งวันใดภูมิคุ้มกันหัวใจเธอบกพร่องล่ะจะทำอย่างไร?" เธอหลบสายตาฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่แห้งแล้ง แล้วตอบว่า. " ก็ไม่รู้เหมือนกัน รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะนะ คงมีคำตอบจากฉันคนนี้" เธอ.. เพื่อนรักของฉัน ฉันแค่อยากบอกเธอว่า.... ฉัน...เพื่อนคนนี้คงทำได้แต่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ หากวันใดเธอบาดเจ็บกลับมา อ้อมแขนของเพื่อนคนนี้พร้อมที่จะโอบกอดเพื่อปลอบขวัญ และดูแลรักษาแผลใจให้เธอเสมอ นะ....เพื่อนรัก ฉางน้อย....ทะเลไร้คลื่น