13 มีนาคม 2554 23:01 น.
ฉางน้อย
วันนี้มีเรื่องความฮาของการเขียนใบลามาเล่าสู่กันฟังคะ
ใครอ่านแล้วจะฮาหรือไม่ ไม่ว่ากันนะคะและไม่ต้องกลัวว่า
กรมสรรพากรจะเรียกเก็บภาษีความฮาย้อนหลังหรอกคะ
หรือใครจะฮาแบบขี้แตกขี้แตนก็ไม่ว่าอีกเช่นกันคะ อิอิ
วันนั้นภาคบ่ายของวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นม.3/2
ฉันจำได้ว่า อาจารย์ผู้สอนเป็นอ.หน้าหมวย ผิวขาว ตัวเล็กๆ
ชื่อ อาจารย์ขวัญใจ
วันนั้นอ.ขวัญใจสอนให้นักเรียนเเรียนรู้เรื่องการเขียนใบลา
ไม่ว่าคำขึ้นต้นยังไง เนื้อหายังไง สาเหตุที่ลา และคำลงท้ายที่
อ.ขวัญใจบอกว่าจะลืมเสียมิได้
" เอ้า เขียนเสร็จแล้วส่งครู วางบนโต๊ะนี่นะคะ "
อ.ขวัญใจสั่งให้นักเรียนแต่ละคนลองเขียน ซึ่งผิดถูกตรงไหนยังไง
ท่านก็ตรวจทาน เขียนกำกับส่วนที่ผิดไว้ให้
สุดท้ายกองสมุดเป็นพะเนินบนโต๊ะอาจารย์ท่านนี้ สมุดของยิหวานั้น
อ.เขียนกำกับว่า ขั้นตอนการเขียนถูกต้อง แต่ตัวหนังสือเอียงไปหน่อย อิอิ
..............................................................................
อาจารย์ขวัญใจนั่งตรวจงานของนักเรียนไปเรื่อยๆ แต่แล้ว
สิ่งหนึ่งก็ผุดขึ้นบนใบหน้าอันแสนหวานนั่น คือ
ตอนแรกท่านอ่านแล้วก็อมยิ้มเฉยๆแล้วก็ยกมือขึ้นปิดปากพองาม
แต่ก็ยังมีเสียงหัวเราะคิกๆเบาๆพอน่ารัก
สุดท้ายคาดคิดว่า ท่านคงเก็บอาการไว้ไม่ไหวเลยปล่อยหัวเราะ
ก๊ากๆๆๆ ตรงนั้นเลยทีเดียว
พวกเรานักเรียนในห้อง 30กว่าคนก็ขำท่าทางของอาจารย์ประกอบกับงงๆ
ว่า ตกลงอาจารย์ท่านนี้ขำเรื่องอะไรกันแน่
" เอ่อ ..นายกิตติศักดิ์คนไหน ยกมือขึ้นซิ " อาจารย์ขวัญใจถาม
พลางเหลียวหาต้นตอความฮา ผู้จุดชนวนเสียงหัวเราะให้อาจารย์
" ผมเองครับ .." นายนั่นยกมือพลางยืนขึ้นด้วยความมั่นใจตัวเองมากมาย
" อ่อ เธอนี่เอง " อาจารย์รับรู้ พลางยิ้มขำ
" เธอว่าครูใจร้ายไหมนายกิตติศักดิ์ ? " อาจารย์ถามเพื่อนร่วมห้องของฉัน
" ไม่ครับ อาจารย์ใจดีมาก " นายนั่นตอบพลางทำตาหวานอีกแน่ะ อิอิ
" นั่นซิ ครูใจดี แล้วครูจะยิงเธอทำไมเนี่ยะ ?" อาจารย์ถามแล้วก็ยิ้ม
"..?????.." พวกเรา นักเรียนเริ่ม งง กันทั้งห้อง
...........................................................................
อาจารย์ขวัญใจเริ่มหัวเราะอีกครั้ง หัวเราะแบบหยุดไม่อยู่จริงๆ
หน้าแดง หัวเราะแบบน้ำหูน้ำตาเล็ดว่างั้นเถอะ
" อ่ะ เธออ่านให้เพื่อนๆฟังเลยนะ อ่านดังๆด้วย "
อาจารย์ยื่นสมุดเล่มนั้นให้เพื่อนอีกคนอ่าน
เพื่อนนักเรียนร่วมห้องของฉันเริ่มอ่านตั้งแต่ต้น ไม่ว่าคำขึ้นต้น
วันที่ หรือ สาเหตุที่ลา และสุดท้ายค่ะ ท่านผุ้อ่าน คำลงท้าย
เพื่อนนักเรียนคนนั้น จงใจอ่านช้าๆ ชัดๆว่า
" ด้วยความเคารพ อย่า ยิง "
ความฮามาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายกันทั้งห้อง
" ด้วยความเคารพอย่ายิง...." เพื่อนร่วมห้องตอกย้ำคำลงท้ายอีกครั้ง
" เฮ้ย ไอ่ศักดิ์ อาจารย์ไม่มีปืน จะยิงแกรได้ไงฟร่ะ ?"
เอาล่ะซิทีนี้ นายตัวดีนั่นแซวเพื่อน ทำเอานายกิตติศักดิ์เขินอายจนหน้าแดง
ในขณะที่อาจารย์หัวเราะจนหน้าแดง
......................................................................
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..." ไปโรงเรียนอย่าริอ่านพกปืน
เพราะอาจโดนข้อหาลอบทำร้ายความฮาโดยมิได้นัดหมาย ฮ่า...."
ปล. ด้วยความเคารพอย่ายิง มีต้นกำเนิดมาจาก
ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง .....อิอิ
12 มีนาคม 2554 18:59 น.
ฉางน้อย
มีผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ
ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง
และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น
แต่สามีเธอก็พยายาม ปลอบใจ และให้กำลังใจเธอตลอด
พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น
ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง
แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ
......................................................................
จนวันหนึ่งสามีเธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก
เขาจึงพูดกับเธอว่าให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเอง
โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ใหม
นาทีนั้น เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ
แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ
เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง
จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้
..........................................................................
วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ
พนักงานเก็บสตางค์บนรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอและพูดกับเธอว่า
" ผมช่างอิจฉาคุณผู้หญิงจริงๆครับ "
เธอก็เลยถามว่า " อิจฉาเธอเรื่องอะไร ? "
พนักงานเก็บสตางค์คนนั้นก็เลยบอกว่า .....
" สามเดือนที่ผ่านมา
ผมจะเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งเขาจะขึ้นรถเมล์ตอนเช้า
มานั่งตรงเบาะหลังคุณ เฝ้ามองดูคุณด้วยความห่วงใย
และตามคุณลงรถไป "
" และเฝ้าดูคุณเดินเข้าไปที่ทำงานอย่างห่วงใย
และตอนเย็นทุกๆเย็นเขาก็จะมาเฝ้ารอดูคุณขึ้นรถ
และคอยดูคุณจนคุณลงรถ "
พอเธอได้ยินดังนั้น เธอก็น้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหน
เขายังอยู่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด
เขาเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่เขาต้องคอยมารับมาส่งเธอซะอีก
เย็นนั้นเธอกลับถึงบ้านก็โผกอดสามี พร้อมกับเอ่ยคำขอโทษ
ขอโทษที่เข้าใจเขาผิดมาตลอด........
((((...มาจาก.fw.mail ที่อ่านแล้วอึ้ง...))))
................................................
( โชคดี และ ขอบคุณที่ฉันยังคงเป็นฉันเช่นทุกวันนี้
หากวันใด วันหนึ่งฉันเกิดเหตุการณ์เช่นนี้บ้าง
จะมีใครเคียงข้างกันตลอดไปไหม ? "
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
2574
