วัดเล่งเน่ยยี่ บางบัวทอง

ฉางน้อย

 1..........กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี่ ณ.วันอาทิตย์ที่ 17 พ.ค.52 ที่ผ่านมานี่เอง 

... ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ สัญญาณนี้ดังขึ้นเรื่อยๆ....
เอ เสียงอะไรหว่า จะว่านาฬิกาปลุกก็ไม่ใช่ อ่ะ เสียงโทรศัพท์นี่นา

" โห ใครโทรมาแต่เช้าเลยเนี่ยะ คนกำลังนอนหลับสบาย เฮ้อ "
ยิหวาบ่น พลางบิดตัวหวังสลัดตัวขี้เกียจออกจากร่างกาย
พลิกซ้ายพลิกขวาอยู่สองรอบก่อนเอื้อมมือรับโทรศัพท์ 

" ยัยวา ตื่นได้แล้ว นอนเป็นหมูอยู่นั่นแหละ "
เสียงปลายสายดังแทรกเข้ามา ก่อนที่วาจะกรอกเสียงออกไป

" โธ่ ที่แท้ก็พี่เมี่ยงนี่เอง วากำลังหลับสบายเชียว 
โทรมาปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ยะ ?"
ยิหวา ส่งเสียงโวยวายออกไปที่โดนกวนให้ตื่นแต่เช้าเชียว

" ตื่นๆๆ ทำเป็นลืมนะ เดี๋ยวโดนๆ เรานัดกันว่ายังไงเมื่อวันก่อน ห๋า
 ยัยวา "

" ใคร นัดอะไร ที่ไหน ไม่รุ้ซิ " 
ยิหวายังคงงัวเงียได้เต็มที่เหมือนกัน 
ปากพูดมือก็คว้าหาเจ้าตุ๊กตาหมีตัวโต
อ่ะ หายไปไหน อ่อ.. หล่นข้างเตียงนี่เอง
 เอื้อมมือหยิบ เอามานอนกอดต่อ

" ก็ พี่บอกว่า ถ้าวันอาทิตย์นี้ฝนไม่ตก 
จะพาไปไหว้พระที่วัดเล่งเน่ยยี่ บางบัวทองไง 
จำได้บ้างไหมเนี๊ยะ จำอะไรเคยได้เรื่องบ้างไหมเนี่ยะ ยัยวา"
เสียงปลายสายยังคงอารมณ์เย็น(มั้ง) อิอิ พี่เมี่ยงพยายามพูดช้าๆอย่างใจเย็น 

แค่นั้นแหละคุณเอ๊ยยย ยัยวาตาลีตาเหลือก
กระโดดผลึงลงจากเตียงแทบไม่ทัน5555

" แหะ..แหะ.. โทษทีพี่เมี่ยง ก็วานอนลืมนี่ 
ใครจะไปรู้ว่าวันนี้ฝนจะตกหรือไม่ตกอ่ะ "
นี่แหละ ข้ออ้างง่ายๆของยัยวาน่าเบื่อล่ะ อิอิ

" ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ ไปอาบน้ำเลย เร็วๆเข้า เดี๋ยวพี่รอน่ะ "

" พี่เมี่ยง วาขอโทษ วาแค่....."

"อย่าเพิ่งพูดมาก ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย ให้ไวๆ " 
พี่เมี่ยงส่งเสียงเข้มๆออกไป

"อ่ะ ไปก็ได้ แค่นี้ต้องดุด้วย เชอะ แบร่ๆ " 
คนอะไร ชอบเอาเสียงข่ม ชอบดุคนอื่น เชอะ

.............................................................

2......." ว่ายังไงล่ะยัยหมูวา บอกแล้วต้องตื่นสายแน่ๆ "
คำแรกที่พี่เมี่ยงทักยิหวาออกไป

"นี่นะ รถเมล์สาย 127 ขึ้นตรงนี้นั่งไปจนสุดสายก็เดินไปได้ที่วัดที่พี่บอกน่ะ "

" เจ้าคะ คุณพี่เมี่ยงคำ " 

พี่เมี่ยงคำบอกให้วารุ้จักรถเมล์สาย127 บอกโน่นสั่งนี่ไปตลอดทาง

......." โปรดเตรียมบัตรประชาชนไว้ให้ตรวจด้วยครับ " 
คนขับรถบอกผู้โดยสารเมื่อรถเมล์สาย127วิ่งผ่านจุดตรวจแห่งหนึ่งในเส้นทางนั้น 

"อ้าว ต้องตรวจด้วยเหรอพี่เมี่ยง ตรวจทำไรอ่ะ ? " ยิหวาสงสัย

" หมูอย่างวา เขาไม่จับไปหรอก น้ำหนักยังไม่เต็มพิกัด "
 พี่เมี่ยงได้ทีทั้งจิกทั้งกัด ฮึๆ อย่าเผลอแล้วกัน ทีใครทีมันนะพี่เมียง

เจ้าหน้าที่ตำรวจมองผ่านหมูอย่างยัยวาไปจริงๆด้วย เ
ขาหันไปถามผุ้หญิงคนหนึ่ง ว่า " คนไทยหรือเปล่าครับ ?

เธอผู้นั้นนั่งถัดไปจากหลังยิหวา ตอบว่า.... " คน พะมะ คะ "

อ้าว ซวยไปซิครับทั่น 

" อ้าว คนพม่าไม่มีบัตรด้วย ขอเชิญลงจากรถมาคุยกันหน่อยครับ "

".................." 

ไม่มีคำถามจากวานอกจากมองหน้าพี่เมี่ยงเป็นเชิงคำถาม
และ ก็ไร้ซึ่งคำตอบจากพี่เมี่ยงคำ เขาได้แต่ส่ายหน้าประมาณว่า

" พี่ก็ไม่รุ้เหมือนกันนะ "
......................................................

 3..........ลงรถเมล์สาย127 ฝนเริ่มลงเม็ดเล็กๆๆมาอย่างต่อเนื่อง

" วา พี่ว่าไปหาอะไรกินกันก่อนดีไหม ค่อยเข้าไปไหว้พระในวัด 
เนี๊ยะของกินเพียบเลย วา อยากกินไรล่ะ ? " 

พี่เมี่ยงเทคแคร์ยัยหมูวาอย่างเต็มที่ อิอิ คงกลัวหมูผอมมั้ง 
ฝั่งตรงข้ามกับวัด ริมฟุตบาธ มีร้านอาหารเยอะแยะไปหมด 
มีทั้งไอติม อาหารตามสั่ง ร้านกาแฟ ราดหน้า สารพัด 

" ราดหน้ากุ้งสด 2 ที่ครับ น้ำเก๊กฮวย 2 น้ำแข็งเปล่า 2 ครับ"
พี่เมี่ยงสั่งราดหน้าเผื่อยัยหมูวาด้วย 
เขารู้ว่ายัยนี่กินอะไรได้ง่ายๆอยู่แล้วนอกจากผักกับเนื้อที่กินไม่เก่ง อิอิ

"ไม่มีใครเอากุ้งแห้งมาใส่ราดหน้าหรอกน่ะ" 
วาเปรยๆให้พี่เมี่ยงได้ยิน

"ว่าอะไรนะหมูวา เดี๋ยวโดน กินให้หมดด้วยล่ะ " 

" โห ชามของวามีผักเยอะอ่ะ แลกกันเอาป่าว
 ของพี่ผักนิดเดียวเองอ่ะ มา แลกกันๆๆ "
 ยิหวาต่อรองแลกจานที่มีผักเยอะให้คนอื่น

" เรื่องมากยัยวานี่ มาปรุงให้ไหนน้ำส้ม น้ำตาลใส่ไหม " 

"ไม่ต้องเลย หาว่าเค้าเรื่องมาก วาไม่กินผักนี่ บ่นมากเดี๋ยวเอากุ้งคืนซะเลยนี่ " 
..............................

" เฮ้อ.. อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ อิอิ " วา พูดพลางเอามือลูบพุงเท่าแตงโตขนาดย่อมๆ แสดงว่า อิ่มเต็มที่ 

" อิ่มน่ะ ดีแล้วจะได้ไม่งอแง ห้ามซนด้วยล่ะ "
พี่เมี่ยงพูดพลางทำสีหน้าขำ
วา ได้แต่เหล่มองค้อน (ดีนะที่พี่เมี่ยงไม่ส่งตะปูมาให้ด้วย อิอิ )

" ........... " วา อ้าปากจะเถียงต่อ พี่เมี่ยงรีบตัดบท

" ไปๆๆ ฝนจะตกหนักแล้วนะ มัวแต่เล่นยัยวานี่ ไม่ได้เรื่องเล๊ยยย "
...................................................

 4......." วัดเล่งเน่ยยี่ นี่นะวา เมื่อก่อนเป็นโรงเจเก่าๆธรรมดาๆนี่เอง 
ตรงที่วายืนอยู่เนี๊ยะ อยู่ในเขต อ.บางบัวทองน่ะ ต.โสนน้อย จำไว้ล่ะ "
พี่เมี่ยงรุ้ดีอีกแล้วน๊า 

"โสนน้อยเรือนงามป่าวพี่เมี่ยง " 
วา พูดพร้อมก้มหัวหลบมะเหงกจากพี่เมี่ยงคำ ที่พร้อมจะลงมาบนหัววาเมื่อไหร่ก็ได้

" วัดนี้นะวา ก่อสร้างเนื่องในมหามงคลวโรกาสที่
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยุ่หัวครองศิริราชย์สมบัติครบ 50 ปี
 เริ่มสร้างตั้งแต่ปี 2539 
ใช้เวลาสร้างทั้งหมด 12ปีเชียวนะ วารุ้ไหม ? "
พี่เมี่ยงเก่ง และรอบรุ้เสมอในเรื่องที่ยัยวาไม่รู้

" โห ใช้เวลาสร้างนานขนาดนั้นเลยเชียวเหรอพี่เมี่ยง " วาเอ่ย

" อืมม์ ..ใช่ สร้างนานมาก แต่ก็สวยมากนะ 
วา ดูดีๆซิ มีพิธีสมโภชน์ฉลองเมื่อ 15 มี.ค. 51 ที่ผ่านมานี่เองนะวา "

" อ่อ ..ค่ะๆๆ สวยมากค่ะพี่เมี่ยง " 
วา ตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าล้วนวิจิตรสวยงาม

" เห็นไหมวา ที่วัดนี่มีเนื้อที่กว้างขวาง ใหญ่โตมากเลยนะ วัดที่วาเห็นนี่น่ะ 
เป็นศิลป์ไทยจีนที่สร้างตามแบบอย่างพุทธศิลป์จีนชั้นสูง
ในสมัยราชวงค์หมิงกับราชวงศ์ชิงมั้ง พี่ไม่แน่ใจ " 

" ส่วนรูปแบบการตกแต่งด้านสถาปัตยกรรมถอดแบบ
มาจากพระราชวังต้องห้ามในกรุงปักกิ่ง เชียวนะ "

ขนาดพี่เมี่ยงบอกว่าไม่แน่ใจ แต่ก็สามารถทำให้วาเข้าใจเรื่องราวต่างๆของวัดเล่งเน่ยยี่ได้ดีมากขั้น 

" อ่อ.......ค่ะ " ณ. เวลานั้น ตรงนั้น วาได้แต่ อ่อ ค่ะ .. อ่อ ค่ะ .. อิอิ 

" ที่วาเห็นหลังคาสีแดงๆนั้นน่ะ เรียกว่า วิหารจตุโลกบาล จะมีพระศรีอริยเมตไตรตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงกลาง และสี่มุมของวิหารนี้ เป็นที่ตั้งของท้าวจตุโลกบาล "

" ส่วนนั่นด้านขวามือ เป็นหอระฆังที่ใหญ่มากเลยนะ ส่วนด้านซ้ายมือเป็นหอกลองขนาดใหญ่เช่นกัน เราสามารถเดินลงไปชั้น1 ได้ด้วยนะวา มีบันได้ทางขั้นลง เดี๋ยวพี่พาไปดู " 

" ฝนเริ่มจะตกลงมาหนักแล้วนะวา เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ " 

" ค่ะ " วา รับฟัง พลางเดินตามพี่เมี่ยง
เดินชมความวิจิตรตระการตาของวัดแห่งนี้ 
ซึ่งวิหารต่างๆล้วนตกแต่งด้วยสีสันสดใส สวยงาม 
ไม่ว่าน้ำเงิน เหลือง แดง ยิ่งมองยิ่งสวยมากๆ 
...................................................

4.....ด้านบนนี้เป็นพระอุโบสถเป็นที่ตั้งของพระประธาน 3 องค์ได้แก่..
...พระศรีศากยมุนีพุทธเจ้า
...พระอมิตาภพุทธเจ้า แล้วก็ เอ่อ..อะไรน๊า ชื่อจำยาก อ่อ..แล้วก็.....
...พระไภษ์คุรไวฑูรย์พุทธเจ้าซึ่งเป็นพระพุทธเจ้าในอดีต "

" โห เก่งเนอะ พี่เมี่ยงจำได้หมดเลย " 

" ธุจ๊า ยังล่ะยัยวา ยืนเอ๋ออยู่ได้ " อ่ะนะ พูดยังกะเราเป็นเด็ก เฮ้อ

" ธุ๊จ๊า หลวงพ่อ " เออนะ ยัยวาก็ยกมือไหว้อย่างว่าง่าย
.......................................

" ยังไม่หมดแค่นี้นะวา ด้านหลัง เรียกว่า วิหารสุขาวดีหมื่นพุทธ 
เป็นที่ประดิษฐานขององค์พระอมิตาภพุทธเจ้า ..พระอวโลติเกศวร
และพระมหาสถามปราบด์โพธิ์สัตว์ "

" เหนื่อยไหมเนี่ยะ ไก่ เอ๊ย ไกด์จำเป็น
 เก่งเนอะ รอบรู้หมดทุกอย่าง " ยัยวาแซวพี่เมี่ยง

" ก็บอกแล้ว พี่ไม่เก่งหรอก รุ้ก็เท่าที่บอก
 ไม่เหมือนหมูนี่ มัวแต่เล่น จีบหนุ่มๆล่ะซิ "
 พี่เมี่ยงได้ที แว้งกัดอีกครั้ง เหมือนแมวเลย อิอิ 

" แหม พี่เมี่ยง รู้อยู่วาไม่ชอบหนุ่มๆ วาชอบคนแก่ อิอิ " 

"ฝนตกหนักเลยวา ดูซิ รีบกลับก่อนเถอะ เนอะ ไว้วันหน้าดีกว่านะ 
ถ่ายรูปจะสวยกว่านี้ด้วย วันนี้ดูไม่ทั่วหรอก ฝนหนักด้วย กลับนะ " 

" ค่ะพี่เมี่ยง ขอบคุณนะคะที่พามาไหว้พระ มาดูสิ่งสวยๆงามๆ "

.......แน่ะ .....เป็นไปได้ไง ยัยหมูวา 
พูดเพราะๆเป็นกะเขาด้วยเหรอนี่

" วา พูดคะ ขา เป็นด้วยเหรอนี่ เก่งเนอะ อิอิ " พี่เมี่ยงไม่วายแซว

" แหมๆ พี่เมี่ยงก็ ชอบกัดวา คนนะ ไม่ใช่แมว เดี๋ยวโดนๆ "

" แต่วัดนี้สวยจริงๆนะพี่เมี่ยง ไว้ว่างๆวามาเองได้แล้วละ ไม่ง้อด้วย "

" มากะหนุ่มที่ไหนอีกล่ะซิ ยัยวานี่ประจำเลย ชอบหนีเที่ยว "

" พอเลยพี่เมี่ยง กลับๆๆ วาจะกลับแล้วนะ "

"น้านน หมูเดินเที่ยวจนเหนื่อย เลยงอแงกลับบ้าน อิอิ "


.................. T H E   E N D ................

                ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น 

         ................................................................


ภาพโดย...พี่เมี่ยงคำ

เรื่องโดย...ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น