" เหนื่อยใจเหลือเกิน "

ฉางน้อย

1..... เสาร์ที่ 28 พ.ย.52 นี้ฉันตื่นมาในเวลา 10.20 น. ซึ่งนับว่า สายมากทีเดียว 
ตื่นมาก็รู้สึกเบื่อๆตัวเอง เซ็งๆกับชีวิตตัวเองอย่างไรก็ไม่รู้ซิ
อาจเป็นเพราะว่า ช่วงนี้มีเรื่องราวมารุมเร้า มีปัญหาให้ขบคิดหลายอย่าง
ทั้งๆที่ไม่ใช่เป็นเรื่องราวของฉันเองโดยตรง เพียงแต่ในเมื่อฉันรับรู้จะ
นิ่งเฉยก็กระไรอยู่ 

ปล่อยตัวเองนั่งจมจ่อมอยู่บนที่นอนพักใหญ่ๆกว่าจะสลัดตัวขี้เกียจ
เพื่อไปอาบน้ำหวังให้สบายกายและใจ เปิดเนตหาเพลงฟังเล่นๆ
แว่บหนึ่งในใจคิดถึงเพลง " เหนื่อยใจเหลือเกิน "
ของป๋าเบริด์ ธงไชย แมคอินไตย
(ไม่เข้าใจทำไมใครๆมักเรียกว่า ป๋าเบริด์ ) 

มือไวเท่าความคิด นิ้วจิ้มแป้นอักษรเสริช์หาเพลงที่ต้องการฟังทันที
นั่นไง ใช่เลย เสียงพลงนี้ทำให้นึกถึงวันเก่าๆกับใครบางคน 
ใครบางคนที่(เคย)ผ่านเข้ามาในชีวิต

.

2..... เสียงเพลงเหนื่อยใจเหลือเกิน ฉันเปิดเสียงแค่แผ่วๆไม่ดังนัก
แต่ทว่าทำไม ยิ่งฟังยิ่งปวดร้าวลึกถึงข้างในหัวใจกันเล่า
ยิ่งฟังยิ่งคิดถึงเรื่องราวของเราสองคน น้ำตาซึมเพียงเล็กน้อย 
เช็ดน้ำตาป้อยๆแล้วฟังต่อ

พาตัวเองมานั่งทำท่านางเอกมิวสิควีดีโอบนที่นอน
เดี๋ยวนะ คิดก่อนว่านางเอกมิวสิคต้องทำสีหน้าแอ๊บแบ๊วอย่างไรกันบ้าง
ก็คงต้องยิ้มแบบเหงาๆกระมัง ฉันเริ่มยิ้ม ยิ้มให้กับหัวใจตัวเองที่เหงาๆ
พยายามทำสีหน้านางเอกสุดฤทธิ์สุดเดช
เอียงคอพลางทำสีหน้าเศร้าๆเหมือนหมาโดนสิบล้อเฉี่ยว

เป็นใครๆก็คงเหนื่อยใจเหมือนเนื้อเพลงที่ร้องอยู่นั่นแหละ 
ก็คุณลองคิดดูซิไปไหนๆด้วยกัน กินด้วยกัน
 เที่ยวด้วยกัน ยามมีเรื่องราวทุกข์ร้อนก็มาเล่าสู่กันฟัง

นั่งปรับทุกข์พูดคุยให้กันฟัง ฉันอาจเป็นนักแก้ปัญหาให้ผู้มีทุกข์ได้ไม่ดีนัก
แต่ฉันก็เป็นนักฟังที่ดีนะ จะบอกให้
เคยจูงมือเกี่ยวก้อยข้ามถนนด้วยกัน
 เผลอก็มีโอบไหล่บ้างในบางครั้งบ้าง ก็นอนหนุนตักบ้างในบางที
 การกระทำเหล่านี้ ทำให้ฉันแอบยิ้มคนเดียวบ่อยครั้ง

.

3.....แต่.. แต่ทว่าทำไม ไม่มีคำว่า " รัก "
 ไม่มีคำว่า " คิดถึง "จากปากเขาคนนั้นเลย
ภายในใจเขาคิดอะไรอยู่นะ บางครั้งดูเหมือนเขาปิดกั้นหัวใจตัวเอง
บางคราเหมือนเขาเปิดเผยหัวใจตัวเองซะเต็มประดา

จวบจนกระทั่งวันนี้ เขาคนนั้นของฉันก็ยังปิดตาย ปิดกั้นหัวใจตัวเองเช่นวันก่อน
ฉันไม่รู้เหมือนกัน เธอ - ฉัน คบกันในฐานเช่นไร เพื่อนหรือแฟน

เสียงเพลงเหนื่อยใจเหลือเกินยังคงเล่นวนไปเรื่อยๆ
เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้อาจจะเป็นรอบที่ 4หรือ5หรือ6ไม่แน่ใจ

แต่ที่ฉันแน่ใจตอนนี้คือ ฉันไม่ต้องการปล่อยให้หัวใจตัวเองล่องลอย
ให้เสียเวลาเปล่าอีกแล้วนะ

ฉันยังคงต้องการใครสักคนมาดูแลหัวใจฉัน
หรือใจเธออาจเคยมีบาดแผล ใจเธออาจปวด แต่ใจฉันก็เคยร้าว
สัญญาได้ไหม เราจะดูแลหัวใจกันและกัน 
เราต่างมาเยียวยาหัวใจให้กันดีไหม

เสียงเพลงจบลงแล้ว แต่หัวใจเรียกร้องของฉันมันยังไม่ยอมจบลงง่ายๆ
ตราบใดที่เธอไม่มีคำตอบที่ชัดเจนให้ฉัน

คำถามเดิมๆ ฉันไม่ต้องการถามอีกแล้ว
 ฉันแค่ต้องการได้ยินคำตอบจากเธอ
แต่...แต่ก็ไม่แน่นะ ความจริงที่ได้รับฟังแล้วอาจทำให้ฉันเจ็บปวด ร้องไห้
หรือว่า ฉันจะอยู่กับความฝัน ฝันที่แสนหวาน ซึ้ง 
ฝันว่ามีเธอยู่เคียงข้างตลอดไป  ฉันคงทำได้แค่ฝันอย่างงั้นเหรอ

แล้วคุณล่ะคะ จะยอมรับความจริงที่เจ็บปวด หรือว่า
 ยอมอยู่กับความฝันที่แสนหวาน
ฝันหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าเขามีเรา ฝันว่าเราเคียงข้างกันตลอดไป

เป็นคุณ คุณจะเลือกสิ่งไหนล่ะคะ ความจริงที่เจ็บปวด หรือความฝันที่แสนหวาน

.

มาจาก...บันทึกไดอารี่เก่าๆที่เขียนเก็บไว้มานานมากแล้ว



             ( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )


..... ไปฟังเพลงกันไหมคะ ที่นี่ .....

  http://www.oknation.net/blog/yeewawa/2009/11/17/entry-1