ผู้หญิงชาวเขาคนหนึ่งได้แต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นชาวเขาเผ่าเดียวกันหลัง จากแต่งงานไปได้ไม่นาน เธอก็ตั้งท้องลูกคนแรกประคองครรภ์อยู่บนยอดดอย จนใกล้คลอดเธอก็รีบชวนเพื่อน สาวบ้านใกล้กันมาแอดมิทที่โรงพยาบาลพื้นราบ เตรียมตัวและเตรียมพร้อมเพื่อจะเป็นคุณแม่อย่างเต็มที่เธอนอนครางโอดโอยอยูจนคุณหมอบอกว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องเข้าห้องคลอดแต่ก่อนเข้า หมอก็แจ้งแก่เธอว่าต้องทำความสะอาดอวัยวะเพศก่อน โดยการแว๊กซ์หรือกำจัดขนบริเวณนั้นให้เรียบร้อย เมื่อเธอได้ยินเธอก็ให้ตกอกตกใจยิ่งนักแล้วก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่ายังไงก็ไม่ให้หมอโกนแน่นอน ขณะพยาบาลจับขึ้นขาหยั่งเธอก็ส่ายหน้าแล้วเอามือปิดตรงนั้นไว้แน่น "เราม่าโกเดะขาด" เธอพูดกับหมอเสียงแข็ง "ไม่โกนไม่ได้นะคะ เพราะว่าบริเวณนั้นมันสกปรก แล้วอาจจะทำให้ลูกติดเชื้อ" หมออธิบาย "ม่าโก ยางายเราก็ม่าโก" คุณหมออธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอก็ยังไม่ยอม ...................................................................... แต่แล้วจู่ๆ เธอก็หาทางออกให้คุณหมอได้ด้วยวิธีที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นการพบกันครึ่งทาง "แหวะๆอากิ๊เนะ....แหวะๆอากิ๊เนะ" เธอพูดประโยคนี้กับหมอ แต่หมอฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ เพื่อนสาวของเธอที่มาด้วยก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะพูดไม่ชัดเหมือนกัน ในที่สุดหมอก็บอกกับเพื่อนสาวของเธอว่าให้ไปตามสามีของหญิงคนนี้มาให้หน่อย เพราะพูดกันไม่รู้เรื่อง เพื่อนสาวของเธอรีบขึ้นดอยไปตามสามีของหญิงคนดังกล่าวมา เมื่อมาถึงคุณหมอก็บอกกับสามีเธอว่า "นี่ช่วยอธิบายให้เมียเธอเข้าใจหน่อยว่า ยังไงก็ต้องโกนเพราะถ้าไม่โกนเด็กอาจจะเป็นอันตราย " สามีรีบหันไปพูดกับภรรยาเหมือนที่หมอบอก แต่คำตอบก็ได้กลับมาอย่างเดิม คือ "แหวะๆอากิ๊เนะ " "ไหนบอกหมอซิว่าเมียเธอพูดว่ายังไง " หมอถาม "เมียผมบอกว่าให้หมอแหวกๆแล้วเอากิ๊บเหน็บครับ " หมอได้ยินก็สะดุ้งโหยง และบอกกลับไปว่า "เธอจะบ้าเหรอ! ใครมาคลอดลูกก็ต้องโกนกันทั้งนั้น แล้วกิ๊บที่ไหนมันจะเก็บได้ทุกเส้นล่ะ" สามีหันไปพูดกับภรรยา และก็ได้คำตอบกลับมาว่า "หวิๆอาเจะโปะ หวิๆอาเจะโปะ " "อ่ะ...ไหนว่ามาซิ เมียเธอบอกว่ายังไง " หมอถาม สามีอ้ำอึ้งไปชั่วครู่ แล้วก็บรรจงแปลให้หมอฟังว่า "เมียผมบอกว่าถ้าหมอกลัวว่าจะเก็บไม่ได้ทุกเส้น ก็ให้หมอหวีๆ แล้วก็เอาเจลโปะครับ " ......... ปล. เรื่องเล่าขำๆไม่ได้คิดทะลึ่งน๊า
นำภาพนกแสกมาให้ชมกันค่ะ มี 2 ชนิด .....ติดตามชมได้ ณ.บัดนี้ ............. ....... .....
เช้าของวันพฤหัสฯ ที่ 17 ก.ย. ปี 52 ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น สบายใจ ออกมานั่งรับอากาศบริสุทธิ์ที่หน้าบ้าน พลางดื่มด่ำกับความหอมของกาแฟแก้วโปรด ควันในแก้วกาแฟยังคงลอยอ้อยอิ่งไปในอากาศแล้วจางหายไปในที่สุด สายตาทอดมองไปไกล ท้องฟ้าใส เมฆขาวลอยฟ่อง ชวนให้คิดจินตนาการเป็นรูปต่างๆ สนามหญ้าหน้าบ้านรอรับการสัมผัสจากรอยเท้ายิหวา แต่ไม่หรอกนะ ยังก่อน รอให้พื้นหญ้าแห้งกว่านี้อีกสักหน่อย เพราะเมื่อคืนเจ้าสนามหญ้าหน้าบ้านโดนฝนตกลงมาอย่างหนัก พวกเจ้าคงสำลักน้ำกันถ้วนหน้าซินะ.... ขนมปังกับกาแฟยามเช้า แถมอากาศที่บ้านนอกไร้มลพิษ เจ้าท้องฟ้าและผีเสื้อตัวน้อยๆช่างสดใสซะเหลือเกิน นี่กระมังที่ใครๆมักพูดว่า ฟ้าหลังฝน มักจะแจ่มใส คงเป็นแบบนี้นี่เอง นี่คิดอะไรเพลินๆ พลางอมยิ้มนิดหน่อย พลันสะดุ้งด้วยเสียงโทรศัพท์ " วาเหรอ พี่ใกล้ถึงบ้านวาแล้วนะ ออกมารับพี่หน่อยซิ ตอนนี้พี่อยู่หน้าที่ว่าการอำเภอ.... " พี่เมี่ยงบอกชื่ออำเภอไป " ทำไม ละพี่เมี่ยง ถ้าให้วาไปรับนะ ต้องแวะจดทะเบียนสมรสเลยนะ 5555 " ยิหวายังไม่วายทะเล้นอีกตามเคย " เปล่าหรอก พี่แค่กลัวโดนส่องด้วยปืนลูกซองน่ะ " " แหม ๆ ไม่หรอกคะ แค่ไม้หน้าสามเอง แหะ..แหะ.. " " น่านะ นะคะพี่เมี่ยง อีกประมาณ 1 กม. ก็ถึงบ้านวาแล้วนี่ พี่ขับตรงมาเรื่อยๆไง ทุกทีมาได้ วันนี้ทำงง แหมๆ .. เดี๋ยว วา ออกไปรอรับริมถนนหน้าบ้านแล้วกันคะ " ..
พุธที่ 15 กันยา ที่ผ่านมานี้ เวลาบ่ายสี่โมงกว่าๆ ณ.สถานีรถไฟหัวลำโพง " ซื้อตั๋วชั้น2 นั่ง 1 ที่ ขอริมหน้าต่างคะ " ยิหวารีบซื้อตั๋วอย่างเร่งด่วน " พอจะมีขบวนไหนที่ว่างไหมคะพี่ ? " " ครับผม เดี๋ยวดูให้ครับ " " ไปลงสถานีไหนครับผม ? " พนักงานขายตั๋วพูดจาไพเราะ " สุราษฏร์ธานีค่ะ " ยิหวาบอกออกไป ยิหวาตาลีตาเหลือกรีบไปซื้อตั๋วเพื่อกลับบ้านไปเยี่ยมพระเจ้าตา เอ๊ย เยี่ยมแม่พร้อมทั้งทำบุญสาร์ทเดือนสิบ ส่งตายายด้วย ซึ่งเป็นประเพณีประจำปีของคนปักษ์ใต้บ้านเรา " 358 บาทครับ รถเร็วกันตัง ขบวนที่ 167 รถออกเวลา18.20 น. ครับ " " ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ " เฮ้อ.. โชคดียังเป็นของยิหวา ที่ยังพอมีที่นั่งสำหรับคนงามๆ แหะ..แหะ.. " อ่ะ ใครโทรเข้ามาหว่า อ้าว ว่าไงคะพี่เมี่ยงคำ ? " ยิหวาแปลกใจ " วา พี่จะบอกว่า พรุ่งนี้เช้าพี่ไม่ได้ไปรับวาแล้วนะ วากลับเองได้ไหม พอดีพี่ติดงานด่วนมากเลยน่ะ เนี่ยะ เพิ่งได้รับคำสั่งมาน่ะ นะๆ " พี่เมี่ยงคำ โทรมานั่นเอง " ได้ๆ คะ อย่ากังวล บ้านวาซะอย่าง วากลับเองได้คะพี่ อย่ากังวลค่ะ " " โอเคนะวา พรุ่งนี้พี่ว่างจะพาไปเที่ยวแล้วกัน นะๆโทษทีนะน้องรัก " " คร๊าบบผม ใครมาสายอดกินหนมเปียกปูนสีดำด้วยละ ขอบอก " ...
สถานีรถไฟหัวลำโพงยามนี้ผู้คนเริ่มออกเดินทางไปต่างจังหวัด โดยเฉพาะรถไฟสายใต้ เริ่มคึกคักมากเป็นพิเศษ เพราะนั่นหมายถึงลูกหลานชาวปักษ์ใต้บ้านเราเริ่มทยอย ออกเดินทาง ไปร่วมงานบุญสาร์ทเดือนสิบ ไม่ต้องสงสัยกันเลยว่า ทำไมสถานีหัวลำโพง ใยไม่เคยร้าง ว่างเปล่าเดียวดายสักวินาทีเดียว หันซ้ายขวาหน้าหลังมีแต่ผู้คนส่งเสียงจอแจ พวกเขาเหล่านั้น ก็คงเหมือนยิหวา พอถึงเวลาก็เยือน คืนถิ่นฐานบ้านเดิมที่เคยเนา มีใครบางคนแอบแซวเล็กๆว่า ไปเป็นสาวเมืองหลวง คงจะปากแดง แหลงกลาง พูดใต้ไม่ชับ 555555 จำไว้เลย ใครเคยว่าเราไว้ อิอิ ยิหวา ชอบที่จะเดินทางไปไหนๆด้วยการโดยสารรถไฟ รถทัวร์ไม่ไป รถส่วนตัวไม่อยากนั่ง พี่ๆด่าบ่อยมากเรื่องกลับบ้านทีไร ไม่ยอมร่วมทางไปกะพวกเขา อิอิ ( หารู้ไม่ ตรูเบื่อพวกมัง ชอบบ่นๆ 555) ไม่รู้ซินะ สำหรับความคิดของยิหวาแล้ว การได้นั่งรถไฟเดินทางไกลเป็นเวลานานๆ จะรู้สึกชอบมากเป็นพิเศษ เหมือนได้ปล่อยความคิดให้ยาวไกล จินตนาการลื่นไหลไปได้เรื่อยๆ แม้สองข้างทางอาจมืดมิดสักเพียงใด แต่ตราบใจที่หัวใจเรายังเต้น ใจดวงนี้ ก็ไม่เคยท้อ พร้อมที่จะมีเรื่องราวลุกโชนในสมองมากมาย สองข้างทางอาจมืดมิด แต่ใจเรายังสว่างด้วยแววแห่งความหวัง จากจุดหมายปลายทางข้างหน้านั่นเอง ความคิดพร้อมที่จะส่งแสงวาบๆ เหมือนใครจุดขี้ไต้ส่องนำทางแสงสว่างให้เรา อิอิ ( ว่าเข้าไปนั่นยัยวา ถนัดนักล่ะ เรื่องเข้ารกเข้าพง 5555 ) .
พุธที่ 26 สิงหา ที่ผ่านมานั้น ยิหวาและพี่เมี่ยงคำ ได้มีโอกาสไปเดินเที่ยวสวนลุมกันอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่ต่างคนต่างยุ่งกับงานของตัวเอง (และของคนอื่น) วันนั้นพี่เมี่ยงมีธุระจำเป็นต้องไปที่ รพ.จุฬาฯ แถวๆสวนลุมฯ ส่วนยิหวานั้น ขอให้ได้รู้ว่าไปเที่ยว ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็จะปลีกตัวเพื่อเที่ยวงานนี้โดยเฉพาะ อิอิ " วา อย่าลืมนำกล้องถ่ายรูปไปด้วยละ เดี๋ยวพี่พาไปเดินเล่นที่สวนลุม " " แน่นอนคะ วาติดตัวไปอยู่เสมอแหละ " ยิหวารับปาก " คาดหน้ากากอนามัยมาด้วยล่ะ เดี๋ยวนั่งรอพี่ที่หน้าประชาสัมพันธ์ตรงช่อง 5 นะ อ่อ แล้วไม่ต้องไปรอที่สนามเป้าล่ะ อิอิ " พี่เมี่ยงหยอดมุขแต่เช้าเลย อิอิ ยิหวายิ้มหน้าบาน ไม่บานได้ไง ก็จะได้ไปเที่ยวเดินเล่นนี่นา ชอบล่ะซิ ...
" พี่เมี่ยงว่างเหรอคะ วันนี้น่ะ ถึงออกมาได้ " ยิหวาถามอย่างไม่ต้องการคำตอบนัก แม้แปลกใจนิดๆเพราะปกติพี่เมี่ยงของเธอมีแต่งาน งาน และงาน " วันนี้ไปเดินเที่ยวสวนลุมก่อนน่ะ วันหน้าค่อยพาไปวัดสังฆทานกับสวนเฉลิมพระเกียรติ์ " พี่เมี่ยงบอกต่อ พี่เมี่ยงพายิหวาเดินลัดเลาะข้ามถนนจาก รพ.จุฬาฯ มายังสวนลุมฝั่งตรงกันข้าม " โห กำแพงรั้วสวนลุมสวยจังพี่เมี่ยง ดูซิ สีสรรสดใสดีจัง ถ่ายรูปๆๆ " " กำแพง ยังสวยขนาดนี้ เดี๋ยววา คอยดูนะว่า ข้างในจะสวยขนาดไหน ไม่อยากโม้หร๊อก " " แล้ววา รู้ไหม สวนลุมนี้มีความเป็นมาอย่างไร ? " พี่เมี่ยงถามยิหวาอีกแล้ว " ไม่ค่ะ " ชัดถ้อย ชัดคำ ไม่ค่ะ อิอิ "เอาล่ะ พี่เล่าแบบย่อสรุปนะ ฟังดีๆล่ะ " " สวนลุมแห่งนี้ รัชกาลที่ 6 ทรงพระราชทานที่ดินส่วนพระองค์ เพื่อจัดงานสยามรัฐพิพิธภัณฑ์โดยมีการแสดง สินค้าของไทยเป็นครั้งแรก และ จัดให้เป็นสวนสาธารณะ แห่งแรกของประชาชนด้วยโดยพระราชทานนามว่า " สวนลุมพินี " ซึ่งหมายถึง สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า " อ๋อ.. ค่ะ มีที่มาอย่างนี้นี่เอง วาเข้าใจแล้วล่ะคะ " " สวนลุม แห่งนี้มีเนื้อที่ประมาณ 36 ไร่นะวา เปิดประมาณตีห้ากว่าๆ ปิดประมาณสามทุ่มมั้ง " " แต่ช่วงกลางคืน ตอนค่ำๆ ไม่เหมาะกับผู้หญิง ที่จะมาเดินคนเดียวหรอก เขาจะมองเราเป็นผู้หญิงไม่ดี เข้าใจไหม ? " พี่เมี่ยงสำทับ พลางส่งตาหวาน เอ๊ย ตาดุๆ อิอิ " ที่สวนลุม แห่งนี้มีอะไรให้ดูเยอะแยะ ไม่น่าเบื่อหรอกนะวา เช่น...... " พี่เมี่ยงเงียบไป " เช่นอะไรล่ะพี่เมี่ยง เงียบทำไม เล่าต่อซิ " วาแปลกใจเมื่อพี่เมี่ยงหยุดคุยซะเฉยๆ แต่สายตาพี่เมี่ยงมองอะไรบางอย่างริมตลิ่ง " เฮ้ย.. อะไรคลานขึ้นมาน่ะพี่เมี่ยง เต่าหรืองู " แม้จะตกใจแค่ไหน ยิหวาไม่เคยร้องว๊าย มีแต่ เฮ้ย 55555 " ก็พี่กำลังจะบอกว่า เช่น จระเข้น้อยๆตัวนี้นี่ไงวา ดูซิ น่ารักดีออก เนอะ " " แน่ะ เขาแลบลิ้นให้วาด้วย ไหน แลบลิ้นตอบซิ พวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ 555" " แหม วาไม่ได้เป็นตะเข้น้อยสักหน่อยนี่ " พี่เมี่ยง หัวเราะชอบใจ ส่วนยิหวา มองค้อนควับๆ " นอกจากธรรมชาติในน้ำแล้ว ยังมีผลงานประติมากรรม ชิ้นต่างๆด้วยนะวา " " ที่นี่มีมุมโปรดของวาด้วย รุ้ไหมว่าอะไร ? " " ห้องสมุดไง ห้องสมุดเพื่อประชาชน มีแอร์เย็นๆด้วยล่ะ " " เหรอคะ น่าสนใจจัง " คำว่า ห้องสมุด ยิหวาตาลุกวาว อิอิ " เดี๋ยวพาไปดูเก๋งจีนนะ หอนาฬิกาแบบโบราณของจีนด้วย ไปไหมล่ะวา ถ่ายรูปสวยๆน่ะ " " ไปซิพี่เมี่ยง ก็ แหมๆ ชอบขู่วานะ " ยิหวาโอดครวญเสียงออดเหมือนมอดกัดไม้ อิอิ ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
Lovings
ฉางน้อย เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
Lovings
ฉางน้อย เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1435
