16 สิงหาคม 2548 23:15 น.
ฉางน้อย
......... ติ๊ดๆๆๆ ....ติ๊ดๆๆๆ ....... ติ๊ดๆๆๆ ... " ฮัลโหล ..พี่วาเหรอคะ ? " ....... อ้าว เฮ้ย ใครฟะโทรมาดึกๆดื่น คนเขาจะหลับจะนอนโทรมากวนอยู่ได้ เบื่อๆๆๆ ....ยัยวาบ่น ( ในใจ ) อีกแล้ว ( ดีนะ แค่บ่นในใจ ดีกว่าบ่นนอกใจ คิก คิก )
" ค่ะ ใช่ค่ะ วาพูดค่ะ ไม่ทราบจากที่ไหนคะ ต้องการพูดกะใคร และนั่นใครพูด "..... นี่แหละยัยวาตัวจริงแหละ ใครไม่เจอฤทธิ์ยัยวา ก็คราวนี้แหละ
" เอ่อ พี่วาคะ ชื่อ น้ำหวานนะคะ เป็นเพื่อนคนสนิทของพี่ชานนท์ไงคะ ที่พี่วา เคยเจอหวานที่ห้องพี่นนท์ไงคะ จำได้ไหมคะ " .......อ้าว โห แล้วแม่คุณโทรมาทำไมอีกล่ะเนี่ย เฮ้ออออ .......ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับยัยวาสักนิดเดียว ทำไมต้องโทรมาหาเราอีก ทำไม... ทำไม...และ....ทำไม.... ( ไม่รุ้ซิ )........บอกตามตรงนะว่า เจอคำตอบแบบนี้ ยัยวาของเราถึงกับอึ้งไปเหมือนกัน เจ็บจี๊ดในใจ ทั้งๆที่ทำใจให้ลืมแล้วล่ะ แต่ยังยากน่ะนะ
" เอ่อ ..พี่วา คะ พี่นนท์มาหาพี่วาเหรอเปล่าค่ะ ?
" คือ หวานทะเลาะกับพี่นนท์ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะค่ะ พี่นนท์เลยบอกว่าจะมานอนที่บ้านพี่วา " ........ เจ๊ยยยยยยยย.....ส์ ได้ไง นายนนท์ นายเอาชื่อยัยวาไปขายงี้ได้ไง ยัยวาเสียหายนะเนี่ย ..... แหม จากกันไปแล้ว เอาชื่อยัยวาไปอ้างบ้าบออีก เฮ้อออออ ..(อีกที)
" เอ วาไม่เห็นใครที่ไหนมาเลยนะคะ ..... อ๋อ ๆๆ ช่ายๆๆ.... เห็นเขาบอกว่าอาจจะแวะมาหา มานอนที่บ้านด้วย เห็นเขาบอกว่าคิดถึง เพื่อนเก่านี่ค่ะ " ........ น้านนนนนน เป็นไงล่ะ ยัยน้ำหวานเจี๊ยบ เจอฤทธิ์เดชยัยวาซะแล้ว ฮ่า ฮ่าๆๆ ขำๆๆ ยัยวา คิดได้ก็กระหยิ่มยิ้มย่อง ลำพองใจที่ยั่วยัยบ้านั่นได้สำเร็จ
............. แหม ก็ใครบอกว่า ยัยวาเป็นนางเอกละค่ะ เดี๋ยวนี้ นางเอก ต้องทนนางมารร้ายค่ะ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน นี่แหละยัยวา สุ้เขายัยวา สู้เขาทาเคชิวา เพื่อความสุขของมวลมนุษย์ชาติ ทั้งโลก ( เอ เกี่ยวกันไหมเนี่ย อิอิ )
" พี่วา คะ ช่วยหวานหน่อยนะคะ หวานทะเลาะกะพี่นนท์น่ะค่ะ อยากขอคำปรึกษาจากพี่วา คะ ทำไงที่จะให้พี่นนท์รักหวานบ้างคะ ทำไมเขาห่างเหินหวานจังค่ะ "
เสียงยัยวา เริ่มสั่น คงเอาบทนางเอกมาใช้กะยัยวาแน่เลย บีบน้ำตาให้นางเอกอย่างยัยวา สงสาร เชอะ ไม่มีวันซะหรอก คนอย่างยัยวา เจ็บแล้วจำ ขอบอก .....
" พี่วาคะ พี่นนท์พูดถึงพี่วา บ่อยมาก บ่อยจนหวานนึกน้อยใจนะคะ "
" พี่นนท์ บอกว่า คบกับพี่วา มานานตั้ง 5 ปี ไม่เคยทะเลาะกันเลย ทำไมพี่วาทนเก่งจังค่ะ ทำไมพี่วาคบกับพี่นนท์ได้นานจัง ตั้ง 5 ปีแน่ะ พี่วา ทนได้ยังไงคะ ? "
........... เสียวยัยหวานอ้อนออด เหมือนมอดกัดไม้ มาประจบทำเสียงอ่อนเสียงหวาน อย่าใจอ่อนนะยัยวา เข้มแข็งไว้ยัยวา
" คุณหวานคะ ... ความรักน่ะ หากรักกันแล้ว ไม่ต้องทนที่จะรักหรอกนะคะ 5 ปีที่วา คบกะนายนนท์มานั้น วาไม่เคยทนคะ วาแค่เอาความจริงใจออกมาพูดออกมาคุยกับเขาแค่นั้นพอ ในเมื่อใจสองดวงตรงกันแล้ว ต่างก้มีความห่างหา อาทรณ์ ห่วงใยซึ่งกันและกัน "
.......... ยัยวา เริ่มออกชั้นเชิงสอนมวยรุ่นน้องอย่างยัยหวาน โห ไม่น่าเชื่อว่ายัยวาจะพูดแบบมีสาระเป็นกะเขาด้วย เห็นห้าวๆงี้เหอะ หวานซะ คิก คิก สาระอีกต่างหาก
" ตลอดที่ผ่านมาที่เราสองคนคบกันมาน่ะนะ เราพูดด้วยเหตุผล มีอะไรก็พูดคุยกัน วาก็ทำตัวตามปกติ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย นะคะ "
" จำไว้นะคะว่า คนเราคบใครแล้ว อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มากนัก เพื่อเขาคนนั้นเลยคะ .... และก็อย่าพยายามฝืนใจเขา ให้มาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเราเลยค่ะ ฝืนกันไม่ได้หรอกค่ะ "
" เราต้องเอาความคิดของทั้งสองฝ่ายมาพุดคุยกันค่ะ คุยแบบหารสอง คือ จูนความคิดมาคนละครึ่ง อย่าคิดว่า ความคิดของฉันถูก ของเธอผิด แบบนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ ..ถ้าเราคิดแบบนี้ มีแต่แตกหักคะ ..... เราจะมาพบกันคนละครึ่งทางคะ ไม่ว่า ความคิดเห็นหรือ อะไรแล้วแต่ .."
............ โอโห ... ยัยวา เก่งเหมือนกันนี่นา สอนมวยน้องซะ เงียบกริบ เอ หรือว่าหลับหว่า ... อิอิ
" พีวา คะ สมแล้วค่ะที่พี่นนท์เขาชมพี่วา ให้หวานฟังบ่อยๆว่า พี่วา น่ะ เป็นคนดี จริงใจกับคนอื่น เป็นคนจริงใจในการคบคน " ........ น้านนนนน นายนนท์ชมเราให้ยัยหวานฟังด้วยหรือ นี่ เป็นไปได้ไง งง
" พี่นนท์พูดให้หวานฟังบ่อยค่ะว่า พี่น่ะ เป็นคนเรียบง่าย ไม่เรื่องมาก ออกจะปอนๆ ติดดินด้วยซ้ำไป ใครพูดคุยด้วยแล้วสบายใจ พี่วา เป็นคนที่มีเหตุผล เหมือนที่พี่เค้าบอกจริงๆคะ .....ขอโทษเรื่องที่ผ่านมาน่ะคะ ....." ...... เอ ยัยหวาน จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย เฮ้อ ชักเบื่อ เหนื่อยอีกแล้วยัยวาเอ๋ย ทำไมมีแต่เรื่องร้ายๆตลอดเลย
.......... คุยได้สักพัก เธอเริ่มบอกว่า ขอเป็นน้องสาว เลยบอกเธอว่า ไม่เอาหรอกน้องสาวน่ะ น่าเบื่อ รำคาญ ไม่ชอบมีน้องด้วย
งั้น ขอเป็นเพื่อนด้วยได้ไหมค่ะ ... เอ่อ เพื่อนก็ไม่เอาค่ะ เพื่อนมีเยอะแล้วค่ะ ... ..ไม่ว่า ยัยหวานจะมาแบบไหน ยัยวา ปฎิเสธโดยสิ้นเชิง
เป็นไปได้ไง ไปคุยให้แฟนใหม่ฟังว่า ยัยวา ดีอย่างโง้น ดีอย่างงี้ คบกันมาตั้ง 5 ปี เชอะ ถ้ายัยวา ดีจริงนะ ทำไมนายถึงทิ้งยัยวาไปได้ลงล่ะ ...
......... อย่านะ อย่าไปหลงคารมเขาให้มากนักนะ อย่าเชื่อใครอีกนะยัยวา เชื่อมั่น เชื่อใจตัวเองดีที่สุดแล้ว ..... ช่ายๆๆ คนอย่างยัยวา น่ะ ไม่เชื่อใครง่ายๆอยู่แล้วล่ะ จริงๆนะ
" พี่วา คะ อย่าบอกพี่นนท์ นะคะว่า หวานโทรมาคุยกะพี่วา นะคะ อย่าบอกนะคะ ขอร้องละคะ ..." เสียงยัยหวานอ้อนวอนมาตามสาย .. ฮึ คิดหรือว่า คนอย่างยัยวา เล่นกลไม่เป็น ยัยวาก็ร้ายนะ ร้ายเหมือนกัน เวลาดีก็ดีใจหาย เวลาร้ายก็น่าดู
" ไม่รับปากนะคะว่า จะบอกนนท์ดีหรือไม่ ว่ามีคนโทรมารบกวนวาตอนกลางดึกน่ะค่ะ นายนนท์คงไม่ชอบใจแน่เลย หากเขารุ้ว่าเราโดนรบกวนตอนเวลานอน เขารุ้ดีค่ะ ว่า วาน่ะ ไม่ชอบให้ใครรบกวนเวลาส่วนตัวของเรา ....."
" แล้วคุณหวาน ก็ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้านายนนท์มาหาวาจริงๆแล้ว จะโทรไปบอกค่ะ แค่นี้นะคะ บายคะ หวังว่า ต่อไปคงไม่โทรมารบกวนอีกนะคะ ขอบคุณ "
........ ยัยวา ทิ้งระเบิดลูกสุดท้าย ก่อนที่จะยิ้มแบบสะใจ ตามประสานางเอกที่ไม่งี่เง่าเหมือนนิยายน้ำเน่าทั่วไป เฮ้อ พรุ่งนี้จะเป็นไงหนอ ชีวิตยัยวา จอมป่วน เฮ้อออออ (อีกที)
............ กริ๊งงงงง ...กริ๊งงงง ... ฮ้าววว ....ยัยวาอ้าปากหาวแต่เข้า เช้าอีกแล้วหรือนี่ ....บิดซ้ายขวา หน้าหลังสองที สลัดความขี้เกียจออกไปจากร่างกายหญิงสาว เอามือทุบนาฬิกาปลุกให้มันหยุดร้อง ไม่ทุบ ไม่หยุดร้อง เป็นนาฬิการุ่นระบบสัมผัส (ใช้กำปั้นทุบเอาน่ะ อิอิ )
........... ติ๋ดๆๆๆ..... ติ๊ดๆๆๆๆ..... ติ๊ดๆๆๆ ..... อ้าวววววววว เฮ้ย ใครโทรมาแต่เช้าอีกฟะเนี่ย นี่แหละ หนอ ชีวิตยัยวา เพื่อคนอื่นโดยแท้จริง เฮ้ออออ เบื่อๆๆจังวุ้ย(ค่ะ)
" วา นี่นนท์เองนะ วา เมื่อคืนหวานโทรมาคุยกับวาเหรอ นนท์บอกเขาแล้วอย่าโทรมารบกวนวา นนท์ขอโทษแทนหวานด้วยนะ "
....... ได้ผลแฮะ ยัยวา หายง่วง เป็นปลิดทิ้ง ..... " นายนนท์ นายไปแล้วโทรมาหาเราทำไมอีก ทำไมต้องโทรมาด้วย เราพยายามที่จะลืมเรื่องราวที่ผ่านมานะ อยากลืมให้หมด "
" นนท์ เรามีเรื่องอยากจะคุยกะนาย เราอยากจะบอกว่า ต่อไปนี้ เราสองคนเลิกคบกันเหอะนะ ให้เรื่องระหว่างเราสองคนมันจบลงตรงนี้ ตอนนี้เลยเพราะ ขืนเราคบกับนายต่อไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เราไม่อยากรอ ไม่รู้จะรอใคร รอเวลาอะไร เวลาที่เหลืออยุ่น่ะ ให้เราทำใจบ้างนะ "
" เรารุ้ว่า 5 ปี ที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้นายหรือเราเปลี่ยนแปลงตัวเองในทางที่ดีขึ้นเลย เพราะนายน่ะ อ่อนแอเกินไป เราน่ะ เข้าใจนะ ว่านายน่ะใจดี อ่อนแอ อ่อนโยน จนกลายเป็นคนที่โลเล เพราะ 5 ปี ยังลืมกันได้ นับประสาอะไรกะ 5 เดือนล่ะ เราเบื่อ ท้อนะ ..."
.......... เป็นครั้งแรกที่นายนนท์เริ่มห่างเหินยัยวาไป และเพิ่งมีโอกาสครั้งนี้แหละที่เขาโทรมาหายัยวา ยัยวาจอมป่วนเลย ป่วนไม่ออก นอกจากพูดๆๆๆๆ พูดให้หายค้างคาใจในปัญหาที่เกิดขึ้น
" วา ไม่ได้นะวา วา จะพูดอย่างงั้น ไม่ได้นะ ทำไมต้องบอกเลิกกะนนท์ด้วยล่ะ "
" เรื่องที่ผ่านมา นนท์ ขอโทษ เราหลงผิดไปเอง เราคิดผิด อาจจะเป็นเพราะช่วงนั้น วาทำเหมือนไม่แคร์เรานี่ เราแค่อยากให้วา แคร์เราบ้าง หันมาพุดจาหวานๆกะเราบ้าง เราแค่แกล้งประชดวา นะ แต่นนท์ไม่คิดว่า เรื่องราวมันจะเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ "
" วา เรา รักวา นะ รักมากด้วย เราขอโทษที่ผ่านมา ทำให้วาเข้าใจผิด ว่านายนนท์คนนี้ไม่เคยรักวาเลย เพียงแค่ลองใจ สุดท้าย เรานี่แหละที่เป็นฝ่ายเจ็บปวด เจ็บในใจ กลัวว่า เราจะเสียวาไปจริงๆ ...... วา นนท์รักวา นะ ได้ยินไหม ?? "
.......... นายนนท์เริ่มร้อนรน กระวนกระวาย เสียงเริ่มสั่นครือ ....นนท์ วารู้นะว่า นายน่ะ อ่อนแอเสมอ ทำไมนายไม่ทำตัวให้เข้มแข็งเหมือนอย่างที่นายว่า ยัยวา ไว้ล่ะ นายจำได้ไหมว่า นายพูดกะวา ว่าไงบ้าง .......
....... นายบอกว่า วาเก่ง เนอะ เข้มแข็ง เก่งไปหมดทุกอย่าง ไม่ขี้แย ไม่ขี้อ้อน เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปด้วย ..... ฉะนั้น นายนนท์ นายต้องทำให้ได้เหมือนวาซิ อย่าอ่อนแออีกเลย
........" นายมาบอกรักเราช้าเกินไปแล้วนะ ช้า เกินไป เพราะนายมีพันธะ มีคนให้เป้นห่วง ที่ไม่ใช่ยัยวาจอมป่วนอีกต่อไป "
......." แต่ก็ดีใจนะ นนท์ที่นายมาบอกว่า รักเรา แม้ว่า ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา นายจะไม่เคยเอ่ยคำนี้กะเราเลย ได้ยินก็สุขใจแล้ว ขอบใจมากนะ เพื่อนรัก .".....
............ ยัยวา ยอมรับนะ ว่าตอนนี้ ตอนที่บอกเลิก คุยโทรศัพท์กับนายนนท์นั้น ยัยวา ได้เสียน้ำตาให้แก่ตัวเอง หรือให้ใครหรือเปล่า มีน้ำตา แต่ไม่มีเสียงสะอื้นไห้
.......... ร้องไห้ ให้พอเถอะยัยวา ร้องวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยยิ้มสุ้ชีวิตใหม่ แต่อย่าร้องไห้ให้ใครเขาเห็น เขาสมน้ำหน้าเราได้ คนเรามีรัก มีชัง นี่แหละคนเรา
.......... ทางด้าน นายนนท์ เพิ่งรุ้ใจตัวเอง เพิ่งค้นพบใจตัวเอง ว่าตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมานั้น เขาไม่ได้รู้ใจตัวเองเลย ว่าคิดยังไงกับยัยวาจอมป่วน แต่ก็สายไปเสียแล้วนายนนท์เอ๋ย เพิ่งรุ้ตัวเอง ก็ต่อเมื่อได้สูญเสียเธอไป ..... นี่แหละมั้ง ที่คนเขาชอบพูดว่า ...สิ่งของที่อยุ่ในมือเรา เรามักไม่รุ้ถึงค่า ไม่รุ้คุณค่าของสิ่งของนั้น เพิ่งมารู้สำนึกได้ก็ต่อเมื่อได้สูญเสียสิ่งของนั้นให้แก่คนอื่นไปแล้ว เหมือนนายนนท์ ที่เพิ่งรู้ว่า ใจตัวเอง รักยัยวา ก็ต่อเมื่อ ยัยวาได้เดินแยกทางไปจากชีวิตเขาแล้ว สายไปเสียแล้วนายนนท์
.......... ช่าย นายนนท์ หน้าโง่ อวดดี หยิ่งแล้วอวดดีอีก อ่อนแอจนได้เรื่อง ถ้าใจเราเข้มแข็งกว่านี้อีกหน่อยนะ เราคงไม่สูญเสียวาไป เพื่อนที่แสนดี ดีมากๆด้วย
........ วา เราจะทำไงดีให้ วากลับมาเป็นยัยวา เป็นยัยจอมป่วนเหมือนเดิมของนายนนท์คนนี้ เราเศร้า เหงานะ หากไม่มีวา วา เราขอโทษที่ผ่านมาเราเพิ่งรู้ใจตัวเอง เรายอมรับว่าโง่มากๆ ...... วา เราอยากบอกนายนะว่า ตอนนี้เราอ่อนแออีกแล้ว อ่อนแอจริงๆด้วย เราไม่เคยเข้มแข็งได้สักที ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
............ แต่ครั้งนี้เราอ่อนแอเพระวา นะ วา อย่าโกรธเรานะ เราขอร้องไห้เป็นครั้งสุดท้าย น้ำตาลุกผู้ชายเริ่มคลอเบ้า ไม่มีเสียงสะอื้นจากนายนนท์ มีเพียงดวงตาแดงก่ำ และสีหน้าอันแสนเจ็บปวดที่ได้เจอเรื่องร้ายๆ .... ดีแล้ว นายนนท์ สมน้ำหน้าตัวเอง อยากโง่ดีนัก
.............. นายนนท์ ทรุดนั่งกะพื้น ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรอีกต่อไปแล้ว หมดหวัง หมดกำลังใจ หมดไปทุกสิ่งทุกอย่าง ท้อแท้ เหนื่อยใจเหลือเกิน ที่จะเกินรับได้ แต่ก็จำต้องรับสภาพที่ตัวเองก่อขึ้นมา .........
..... รู้สึกสับสนในใจ ยามเธอจากไปไกลห่าง
อาจจะเงียบเหงาอ้างว้าง ไร้เธอเคียงข้างดังเดิม
...............................................................................
3 สิงหาคม 2548 01:01 น.
ฉางน้อย
..... เธอเป็นแฟนฉันแล้วรู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไหรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ ........เสียงฮัมเพลงเจื้อยแจ้วมาแต่เช้า ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน ยัยวา จอมป่วนนี่เอง
ยัยวา ไม่ทานข้าวก่อนเหรอ เสียงพี่สาวร้องถามน้องสาวสุดที่รัก
ไม่หิวค่ะ พี่วรรณ ยัยวาตะโกนตอบพี่สาว พลางก็ใส่ผ้าใบคู่โปรดเตรียมเดินทางออกนอกบ้าน
ไปก่อนนะคะ พี่วรรณ ไม่ต้องรอทานมื้อเย็นนะค่ะ กินพร้อมนายนนท์เลยน่ะค่ะ บายค่ะพี่ ยัยจอมป่วน ตอบไม่หันมอง ก็วิ่งออกไปทันที
เอ ทำไมเขาไม่รับโทรศัพท์เราหว่า
เอ ทำไมเขาไม่โทรกลับหาเราหว่า
เอ เขาไม่สบายไปหรือ เปล่าหน๊อ
เอ หรือ ว่า เขาไม่สบายจริงๆ
เอ หรือว่า เขาซักผ้าในห้องน้ำ เลยไม่ได้ยินสัญญาณมือถือ
เสียงรำพึงรำพันในใจของยัยวา ยังไม่หมด ยัยวาอดที่จะคิดไม่ได้ เพียงแต่คิดอีกที เอาน่ะ เดินอีกนิดเดียว เดี๋ยวก็ถึงห้องเขาแล้วนี่ ไอ้นายนนท์ตัวแสบ จำไว้เลย ไอ้เพื่อนบ้าๆๆ พูดไปงั้นแหละ เดี๋ยวไปถึงก็คุยดีอีกแหละ ยัยวาเอ๋ย
นายนนท์เอ๋ย ถ้าเพราะไม่ใช่ของฝากจากทางใต้แล้วนะ เราไม่มีทางเดินมาหานายถึงที่นี่หรอกน่ะ เชอะ ไม่เจอกัน 5 วันแทนที่จะโทรหาเรา ไม่มีซะละ ว้า เรา พูดมาก ขี้บ่นอีกแล้วเหรอนี่ ยัยวา อย่าบ่นๆๆ
นี่เห็นไหม นายนนท์ เรามาหานายจนได้ ทั้งๆที่ขี้เกียจนะเนี่ย แต่เพื่อของฝากให้นาย พร้อมทั้งงานศิลป์ฝีมือเรา ยัยวาเพื่อนนาย ทำสุดฝีมือเลยน๊า ทำพิเศษ เพื่อนาย เพื่อเพื่อนคนพิเศษ
เฮ้อ คิดแล้วเศร้าใจจัง ยัยวา แค่เพื่อนหรือ 5 ปีที่คบมาแค่เพื่อนเองหรือ น่า เอาน่ะ ยัยวา อย่าเพิ่งคิดมากซิ ปลอบใจตัวเองเสร็จก็ ย่างเท้าก้าวขึ้นบ้าน
ก๊อก ๆ ๆ นายนนท์ เปิดประตูหน่อย ...... เงียบ
ก๊อก ๆ ๆ ไอ้นายนนท์ เปิดประตูหน่อยดิ๊ ..... เงียบ อีกเช่นเคย
เอ มีเสียงโทรทัศน์เปิดทิ้งไว้นี่น่า แต่ทำไมเงียบจัง อยู่ในห้องน้ำป่าวหว่า
กำลังจะใช้กำปั้นทุบประตูอีกที อ๊ะ ๆๆ เปิดได้แล้วหรือยะ นายนนท์ เรียนนานแล้วนะ ไอ้เพื่อนนนท์ นี่คือ สำเนียง และสำนวนที่ยัยวาชอบพูดเล่นกะนายนนท์บ่อยไป ทั้งๆที่นายนนท์เคยบอกให้ยัยวา ทำตัวเป้นสาวน้อยแสนหวานบ้าง แต่ยากที่ยัยวาจะทำตามคำขอของใคร
เฮ้ย นายนนท์เป็นไร ทำไมหน้าซีดจัง ไม่สบายป่ะ ? ยัยวาเริ่มต้นถามเพื่อนซี้ที่คบมา 5 ปี
โห อะไรกันเนี่ย เพื่อนฝูงมาหาถึงที่ห้อง ไม่ยอมเปิดประตูให้เพื่อนเข้าไปหาน้ำหาท่ากินเลยหรือนี่ งกจัง ยัยวาอีกแล้ว ชอบพูด บ่นไปตามเรื่อง ทั้งๆที่จริงแล้ว ยัยวากะนายนนท์ คบหากันได้นานถึง 5 ปี เลยสนิทสนมกันได้เต็มที่ ห้องนายนนท์ก็เหมือนห้องยัยวา เข้าออกได้ เปิดตู้เย็นหาอะไรกินได้ตามสบาย แต่ยัยวา ก็คือ ยัยวา ขอให้ได้อ้าปากพูด ขอให้ได้บ่น
แน่ะ คนจะเข้าบ้าน ขวางทางอีก วุ้ๆ หลีกๆๆ ถอยๆๆ ยัยวาจอมป่วนไล่เจ้าของห้องเฉย นายนนท์จำต้องขยับหลีกทางให้เพื่อนเดินเข้าห้องไป
ตกใจมาก อึ้ง มือสั่น พูดไม่ออก ใจสั่น หวิวๆ ยอมรับว่า ตกใจมากจริงๆที่เห็นผุ้หญิงอีกคนอยุ่ในห้องนายนนท์ หญิงสาวหุ่นอวบ ท้วม ผิวคล้ำ นั่งอยุ่บนเตียงนอนของนายนนท์ เธอมาได้ไง ทำไมถึงมาอยุ่ที่นี่ได้ ในเมื่อนายนนท์เคยบอกเรานี่ว่า ห้องนี้มีเราคนเดียวที่เข้ามาวิ่งเล่นเข้าออกได้ เราซึ้งเป็นผู้หญิงที่นายไว้ใจมากที่สุด นายเคยบอกเรางี้นี่นา แล้วทำไม ทำไม ..??? น่ะ ยัยวา อย่าเพิ่งคิดมากน่ะ ปลอบใจตัวเอง แต่ก็อดแปลบในใจไม่ได้
อ่อ รุ่นน้อง เพื่อนที่ทำงานด้วยกันน่ะนะ เขามาธุระเรื่องงาน พอดีนนท์ไม่สบาย น้องเขาเลย ช่วยเช็ดตัวให้น่ะ
อ่อ มิน่า ตอนที่เรามาถึง นายนนท์ไม่ใส่เสือ้เลย พยายามคิดในแง่ดีน่ะ ยัยวา อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก
นี่ เพื่อนพี่นะ ชื่อ วา ..... จบแล้ว จบกัน ความฝันของยัยวา เขาบอกเองนี่ว่า แค่เพื่อน เสียงนายนนท์ เพื่อนยัยวา บอกสาวคนนั้นเบาๆ แค่เพื่อน
นายนนท์ ที่ผ่านมา 5 ปี แค่เพือนเองใช่ไหม .......ยัยวา กลืนก้อนสะอื้นไว้ จะร้องไห้ก็ไม่ได้ พูดก็ไม่ออก เจ็บจี๊ดในหัวใจ ยัยวาได้แค่คิดไม่กล้าถามหรอก ถามทำไมให้ปวดใจตัวเองล่ะ
........ นั่งก่อนซิค่ะ พี่วา เสียงแม่สาวเชื้อเชิญในฐานะเจ้าของห้องซะด้วย
อ๋อ ไม่หรอกค่ะ พอดีมีธุระต้องไปต่อค่ะ พี่วาของแม่สาวตอบแทบไม่มีเสียง ...... ยื่นของฝากจากใต้ให้นายนนท์แล้วก็เดินกลับออกมา ไม่ได้หันหลังกลับไปดุเลย ยากเกินทำไจ .... เฮ้อ งานศิลป์ชิ้นพิเศษ เพื่อคนพิเศษ เขาคงไม่อยากได้จากเราแล้วล่ะ ยัยวาเอ๋ย เราไม่กล้าให้เขาด้วย กลัวเขามองเป็นสิ่งไร้ค่ะ ไร้ราคา กระจกเพ้นท์ลายยังอยุ่ในเป้สะพายด้านหลังเหมือนเดิม ข่างเหอะ กระจกเอ๋ย เขาไม่อยากได้เจ้าเป้นเจ้าของแล้วนะ
ยัยวาเอ๋ย ทำไมเราต้องมาเจอด้วยตัวเองด้วยน๊า คิดแล้วก็น่าขำชีวิตตัวเอง เคยดุมิวสิคนะ เนื้อเรื่องเหมือนเราเปี๊ยบเลย เหมือนยิ่งกว่าเหมือน นั่งดูมิวสิคเพลงเก่าๆยังเคยพูดกะนายนนท์เลยนะว่า โห พระเอก ทำไมหลายใจจัง ทำไมใจร้ายกะนางเอกจังเลย .... เฮ้อ ชีวิตจริง เรา ยัยวา ไม่ใช่นางเอกของเขานี่ ถึงได้ผิดหวัง
...... เอ แล้วนี่เราเดินออกมาจากห้องเขา เดินมาปากซอยตอนไหน อ่อ จำได้ๆๆ ตอนขากลับเดินออกมายังคิดเลยว่า ทำไมระยะทางตอนขากลับออกมา ทำไมมันช่างยาวนานมากเลย เดินเท่าไหร่ไม่ถึงสักที เฮ้อ คงเหมือนใจคนน่ะนะ ที่เรายิ่งใกล้ เหมือนเขายิ่งห่างออกไปทุกที
จิตใจตอนนั้น บอกไม่ถุกว่าเป็นยังไง รุ้แต่ว่า เหงาๆ เศร้าๆ มันเหนื่อยล้า อ่อนแอในหัวใจยังไงไม่รุ้ อยากจะมีน้ำตาก็ไม่ไหล ร้องไห้ก็ไม่ได้ พูดไม่ออก จุกไปหมด แน่นไปทั้งใจ
....... ก็นั่งคิดทบทวนนะ ว่าเราทำอะไรผิดหรือเปล่า เขาถึงได้ทำกับเราได้ขนาดนี้ คนเราก็แปลกจริงๆแหละนะ กว่าจะได้รุ้ค่าของใครสักคน ก็ต่อเมื่อได้สูญเสียเขาไป ต่อมาเขามาเดินจากเราไป
เพราะตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา เราสองคน ยัยวา กะ นายนนท์คบกันด้วยดี ไม่เคยทะเลาะกันเลย มีแต่เขาง้อเราตลอด เราก็แกล้งงอน เขาก็ไม่เคยบ่น เพียงแต่เขาบอกให้ยัยวา ทำตัวเป็นสาวน้อยแสนหวานบ้าง อย่าทำตัวก๋ากั่นมากนัก อย่าซ่าให้มากนัก
นายนนท์เคยมาเล่า มาบอกให้ฟังว่า มีสาวๆที่ทำงานมาชอบเขาหลายคน ไม่แปลกหรอกน่ะ เพราะนายเทค์แคร์คนเก่งอยุ่แล้ว ไม่สนๆๆ นายก็ทำท่าเหมือนน้อยใจน่ะนะ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร ยังแซวๆนายเล่นเลย
นายยังถามเราเลยว่า ไม่หึง ไม่หวงบ้างเหรอ ???
เราคงตอบนายช้าไปใช่ไหม ว่า เรามีสิทธิ์ที่จะหึง มีสิทธิ์ที่จะหวงนายด้วยหรือ เพราะ ตลอด 5 ปีที่ผ่านมานั้น เราไม่เคยรุ้ว่านายคิดกับเราแบบไหน และเราก็ไม่รุ้ว่า เราคิดกะนายแบบไหน เพราะเวลาเราเห็นนายอยุ่กับคนอื่น แล้วใจเราเจ็บ ใจเราปวด นายเคยรุ้บ้างไหม แต่ช่างเหอะ มันคงสายไปแล้วจริงๆด้วย
หึงนายเหรอ ....หวงนายเหรอ ..ไม่กล้านะ ทั้งๆที่อยากทำ แต่นายก็ทำเหมือนเราคนคุ้นเคยกัน เราไม่กล้าสรุปเอาเองว่านายคิดยังไงกับเรา
นายนนท์ เพื่อนรัก แต่ยัยวาคนนี้ก็ดีใจนะ ที่เวลานายเดือดร้อนอะไร แล้วนายก็คิดถึงเราเป็นคนแรก (นายเคยบอกไว้อย่างงี้นี่นา) นายมักโทรมาบ่อยๆมากๆ
เฮ้ย ยัยวา นนท์สอบติดได้บรรจุครู กทม.แล้วนะ
นี่ ยัยวา นนท์จะเลือกลงบรรจุที่ไหนดีล่ะ ช่วยเราคิดหน่อยซิ
นี่ ยัยวา เราทำกระเป๋าตังค์หายน่ะ ทำไงดี
เฮ้ย ยัยวา กุญแจห้องเราหายอีกแล้วว่ะ ทำไงดี
เฮ้ย ยัยวา ..... ฯลฯ สารพัดยัยวา ยัยวาเก่งเสมอสำหรับนายนนท์
ชานนท์เพื่อนรัก เรา..ยัยวา คนนี้ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้เสียใจนะ ยัยวาเก่งไง เพราะเราเก่งเสมอในสายตานายน่ะซิ เราจะอ่อนแอให้นายเห็นไม่ได้
เราไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้เสียใจนะ เราดีใจด้วยต่างหากที่นายเลือกทางเดินถุกแล้ว นายเลือกทางเดินที่ดีที่สุดแล้วล่ะ เราไม่ได้ต้องการเหนี่ยวรั้งนายไว้นะ อนาคตนายยังอีกไกล เราเป็นใคร และนายเป้นใคร เราเริ่มรุ้ตัวแล้วล่ะ ว่าไม่เหมาะสมกะคนอย่างนาย นายรับราชการเป็นครู มีบั้งมีขีดบนบ่า เราไม่กล้าเดินคุ่กะนายหรอกน่ะ เรารู้ตัวเองดีน่ะ
ยังไงซะ เรา ยัยวาคนนี้ยังรักเพื่อนเสมอนะ แต่เป็นรักทีไม่ต้องการครอบครอง
เราอยากจะบอกว่า เรารัก เพราะ รัก มันอธิบายความหมายไม่ได้หรอก สำหรับเรา ยัยวาคนนี้ ไม่มีเหตุผลในความรัก
เมื่อรักแล้วไม่จำต้องหาเหตุผลมาอ้าง ไม่ใช่ว่า รักเพราะนายเป็นคนดี ไม่ใช่ว่ารักเพราะ นายเป็นเพื่อนที่ดี ถ้าไม่อย่างงั้นแล้ว หากนายเป็นคนเกเรา แล้วเราคงหมดรักนายงั้นซิ บอกแล้วไม่ใช่ไง ... บอกแล้วไม่มีเหตุผลมาหักล้างคำว่า รัก ได้ ฉะนั้น อย่ามาถามเราว่า ทำไมจึงรัก .....บอกว่า รัก เพราะ รัก ไง ....
............... จากกัน ทั้งที่ยังรัก
เจ็บปวดเป็นเรื่องธรรมดา
เพียงเสียดายเวลาที่ผ่านมา ( 5 ปี )......
หน้าส่วนตัว
1444
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
