10 พฤศจิกายน 2548 22:15 น.
ฉางน้อย
ยังเหมือนเดิมไหม ? .....กับความรู้สึกดีๆที่เคยให้
ยังเหมือนเดิมไหม ? .....กับความห่วงใยที่ให้มา
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับความห่วงหา และอาทร
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับคำพูดที่เจ้าแง่ และแสนงอน
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับคำพูดที่อ่อนหวาน และออดอ้อน
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับคนที่เคยพร่ำพรอด และชิดใกล้
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับสัญญาใจของใครคนหนึ่ง
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับคนที่เคยซึ้ง และร่วมฝัน
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับคำที่บอกว่า เราจะมีกันและกัน
ยังเหมือนเดิมไหม ?.....กับความฝันมีเพียงฉันเพียงเธอ
หรือ ว่าวันนี้ เธอจะไม่เหมือนเดิม ...เธออาจไม่เหมือนเดิม ..แต่ฉันเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่มีเปลี่ยนแปลง ยังไง ก็ยังงั้นตลอด
............. จากคำพูดและการกระทำที่ผ่านๆมา สิ่งเหล่านี้ เธอมีให้ฉันตลอดมา ฉันได้รับจากเธอเสมอๆๆ
แต่ อยากรู้ว่า ต่อไปนี่จะยังเหมือนเดิมไหม ในใจของเธอ
...................................
6 พฤศจิกายน 2548 23:25 น.
ฉางน้อย
เรื่องเล่าเช้านี้ จบแระ
4 พฤศจิกายน 2548 19:44 น.
ฉางน้อย
หลายครั้งต่อหลายครั้ง หรือ หลายเรื่องต่อหลายเรื่อง ที่พวกเราๆท่านๆมักจะดูละครแล้วจะจบลงด้วยตอนที่พระเอก กับ นางเอก ได้แต่งงานกัน หรือ ทั้งสองครองรักกันอย่างมีความสุข แต่ชีวิตจริงๆของคนเรานั้น ไม่ได้เป็นดั่งปลายพู่กันของศิลปินที่ต้องการแต่งแต้มชีวิตให้งดงาม นั่นเป็นเพียงแค่ความฝัน ความหวัง หวังให้พบสิ่งดีๆ
การแต่งงานไม่ใช่จุด Happy Ending หรอกนะ
การแต่งงานก็ไม่ใช่จุดจบของชีวิตคู่ด้วยหรอกนะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด
..... แต่การแต่งงานเป็นการเริ่มต้นของชีวิตคู่ต่างหาก การเริ่มต้นที่คนสองคนต่างก็มาจากที่ต่างกัน มาจากแหล่งที่อาศัยตางกัน สภาพแวดล้อมแต่ละคนย่อมต่างกัน มาจากร้อยพ่อพันแม่ ความคิดย่อมแตกต่างกันออกไป
การแต่งงานเป็นการที่คนสองคนต้องมาใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ต้องมีการใช้ชีวิตแบบหารสองคือต่างคนต่างฝ่ายต้องหันหน้าเข้าหากัน พูดคุยด้วยกัน ปรับทุกข์ ร่วมสุขด้วยกัน
แต่ละฝ่ายต่างก็ต้องจูนความคิดเห็นออกมาคนละครึ่งทาง ต้องพยายามปรับปรุง เปลี่ยนแปลงความเป็นอยุ่ที่เคยชิน ให้ได้รับรู้กับสภาพสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ต้องปรับหลายเรื่อง หลายด้าน เพื่อให้เกิดความสมดุลย์ในการดำรงชีวิตครอบครัวให้มีความสุข
.....การแต่งงาน จะไม่มีคำว่า ฉัน
.....การแต่งงาน จะไม่มีคำว่า เธอ
.....การแต่งงาน จะไม่มีคำว่า เขา
...แต่...การแต่งงาน เริ่มใช้ คำว่า เรา
.....คำว่า เรา ในที่นี่ คือบุคคลสองคนที่ต่างยินดีมาร่วมลงทุนเล่นหุ้นส่วน แต่เป็นหุ้นส่วนชีวิต พร้อมที่จะลงเรือลำเดียวกัน หันหน้าพายเรือ ไปในทิศทางที่เราต้องการ เพื่อให้ได้ถึงฝั่งที่เราต้องการ
แต่หากว่า วันใดต่างคนต่างพาย เพราะต่างก็ถือว่า เธอเก่ง ฉันเก่ง และในวันนั้น จะเป็นวันที่นาวาชีวิตล่ม เหมือนชีวิตครอบครัวที่ล่มสลาย ไม่มีความสุข
.....คุณล่ะคะ มี หรือ เจอใครสักคนหรือยัง ที่เขาพร้อมที่จะก้าวมาร่วมลงนาวาชีวิตลำเดียวกันกับคุณ คุณอย่าถือว่า มีเรือ แล้วไม่ต้องการพึ่งพาอาศัยใครๆ มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะ
คุณมีเรือ แต่คุณไม่มีพาย ไม่มีนายท้ายคอยคัดท้ายเรือให้ คุณก็ไม่มีทางได้เหยียบถึงฝั่งอีกด้านหรอกค่ะ คุณจะไม่มีโอกาสได้ถึงซึ่งฝั่งฝัน หากว่าคุณไม่กล้าเหยียบก้าวลงเรือนาวาชีวิตลำนี้ คุณต้องกล้านะคะ กล้าที่จะรอรับคำสั่งจากนายท้ายเรือของคุณ
.............................................................
3 พฤศจิกายน 2548 20:30 น.
ฉางน้อย
ขอบคุณ......โลกออนไลน์ใบนี้ที่ทำให้ฉัน เธอ ได้มาพบรุ้จักกัน แม้ว่าจะอยุ่คนละฝั่งฟ้า
ขอบคุณ......วันเวลาที่ทำให้เราสองคนได้พูด ได้คุยกัน แม้ว่าบางเรื่องฉันอาจพุดสิ่งที่ไร้สาระเสมอๆ แต่เธอก็ทนฉันมาตลอด
ขอบคุณ......มิตรภาพที่ดีๆ ที่คุณหยิบยื่นให้ฉันตลอดมาตั้งแต่ที่ได้รุ้จักกัน และฉันหวังว่าคงจะตลอดไปนะ
ขอบคุณ......คำพูดทุกคำ ทุกประโยคของคุณที่คุณมีให้แก่ฉัน ในยามที่ฉันมักจะบ่นว่า เบื่อ เหงา เหนื่อย ท้อแท้ แต่คุณทำให้ฉันยิ้มได้
ขอบคุณ......ที่คุณมักจะพร่ำบอกว่า ฉันคนนี้เป็นมากกว่าเพื่อนในเน๊ต เป็นมากกว่าคนที่คุยกัน คุณยกให้ฉันเป็นคนพิเศษงั้นหรือ ไม่มั้ง ไม่ช่ายหรอกนะ
ขอบคุณ......ที่คุณทำให้ฉันมีความรุ้สึกว่า คุณคือคนพิเศษในใจฉัน แม้ว่าฉันจะไม่มีโอกาสได้เป็นคนพิเศษในหัวใจคุณก็ตาม
ขอบคุณ......ที่คุณบอกว่า วันหนึ่งคุณจะมาเดินเคียงข้างฉัน วันหนึ่งเราคงได้พบกัน และวันนั้นจะมีเพียงคุณกับฉันที่เคียงคู่กัน จะรอนะ
ขอบคุณ......ที่ให้ความหวัง และกำลังใจตลอดมา และ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
..............................................
1 พฤศจิกายน 2548 21:52 น.
ฉางน้อย
.....คนเราคบกันที่หน้าตาสวยหรือเปล่า ?
ถ้าเช่นนั้นก็เสียใจนะ เพราะฉันหน้าตาไม่สวยเหมือนใครอื่นเขา เป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่ปัดแก้ม ไม่แต่งหน้า ไม่ทาปากเหมือนสาวๆบางคนที่ชอบกระทำกัน เพราะนั้นไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของฉันหรอกนะ
.....คนเราคบกันแค่เปลือกนอก ที่เสื้อผ้าแพงๆหรูๆหรือเปล่า ?
ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เสียใจด้วยนะ เพราะฉันมันคนปอนๆ เซอร์ๆ เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าก็ตัวละ 199 ไม่หรู ไม่แพงเหมือนใครเขา ไม่มีสินค้าแบรนด์เนมติดบนร่างกายฉันเลยสักชิ้น เธอยังจะกล้าคบฉันอีกเหรอ
.....คนเราคบกันเพราะหลงคารม คำพูดหวานๆหรือเปล่า ?
ถ้าเช่นนั้นก็เสียใจนะ เพราะฉันมันคนห้าว ห้วน พุดหวานๆกับใครเขาไม่เป็นหรอก พูดตรงๆ ไม่ค่อยมีจ๊ะ จ๋า ค่ะ ขา กะใครเขาหรอก แล้วอย่างนี้เธอจะมาหลงอะไรในตัวตนฉันได้ เธอยังจะกล้ามาคบกับฉันอีกเหรอ
.....คนเราคบกันเพราะตำแหน่งหน้าที่การงานหรือเปล่า ?
ถ้าเช่นนั้นก็เสียใจนะ เพราะฉันมันแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง งานที่ฉันทำทุกวันนี้ก็ไม่มียศ ไม่มีเกียรติ์ ไม่มีศักดิ์ศรี บนบ่าไม่มีบั้ง ไม่มีขีด เธอยังจะคบกับฉันอีกอย่างงั้นหรือ
เธอไม่อายสายตาใครๆหรือ หากต้องมาเดินเคียงคู่ เดินเคียงข้างฉันเพราะเธอแต่งตัวดี มีเสน่ห์ เจ้าสำอางค์ ผิดกับฉัน เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ปอนๆ เซอร์ๆ ปากไม่แดง แป้งก็ไม่ผัด หน้าไม่นวล ไม่ใส่เอวลอย สายเดี่ยว เปรี้ยวจี๊ด
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ ขอบคุณล่วงหน้าที่เธอบอกว่า วันหนึ่งเราคงได้เจอกัน วันนั้นเธอฉันจะได้เดินเคียงคู่กัน
..........................................
หน้าส่วนตัว
1340
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
