สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกท่าน ขออภัยที่ช่วงนี้ฉางน้อยหายไปนานเลย เพราะมัวแต่ยุ่งๆเรื่องของตัวเองนิดหน่อยค่ะ(แต่ยุ่งเรื่องของชาวบ้านมากกว่าซิคะ แหะ..แหะ..) วันนี้ว่างๆค่ะ เลยมีเวลาลงมือเขียนอะไรเล่นๆเล็กๆน้อยๆพอเป็นกระษัยกันคะ อิอิ ภาคใต้บ้านฉางน้อยตอนนี้แย่คะ ฝนตกหนาแน่นในบางพื้นที่ ท้องฟ้ามีเมฆปกคลุมเป็นหย่อมๆ ความกดดันอากาศมีกระจึ๋งนึง ทะเลมีคลื่นสูงราวๆ2เมตร ลมแรง เรือเล็กห้ามออกจากฝั่ง รายงานสภาพอากาศโดย..ฉางน้อย อุตุวิทยา แหะ..แหะ.. เข้าเรื่องต่อดีกว่าเนอะ พาออกทะเล(ไร้คลื่น)อยู่เรื่อยเชียว อิอิ เพราะความที่ฝนตกเกือบๆทุกวันทำให้อากาศเหมือนชื้นๆ รอบกายก็มีแต่ความอึมครึม มองท้องฟ้าก็ไม่เห็นสีฟ้ามานาน พื้นดินก็ชื้นแฉะ แต่วันนี้แหละโอกาสเหมาะๆ ดูท่าอากาศสดใส ท้องฟ้าเริ่มมองเห็นเป็นสีฟ้าบ้างล่ะ ตะวันเริ่มตื่นจากงัวเงียได้พักใหญ่ๆ ก็หันมายิ้มทักทายด้วยแสงเจิดจ้าเข้าตากรรมการ เอ้ย เข้าตาฉางน้อย อิอิ .
อย่ากระนั้นเลย หลังจากที่ขดตัว เอ้ย หมกตัวอยู่แต่ในบ้านมานาน เพราะฝนชุก ไม่สะดวกเดินทางไปไหนๆนี่นา เนอะ (อ้างฟ้าอ้างฝน ลบล้างความสันหลังยาวของตัวเอง ดังคำกล่าวที่ว่า "แม้สายตาฉันจะสั้น แต่สันหลังฉันยาว" แฮ่..เกี่ยวกันไหมเนี่ยะ อิอิ) วันนี้ฤกษ์งามยามดี(ไม่เกี่ยวกับคุณลุงฤกษ์ ชัยพฤกษ์แห่งบ้านกลอนไทยนะคะ) รอเวลาเก้าโมงเช้ากับอีกเก้านาทีได้เวลาเยื้ยงย่างจรลีออกตามหาอะไรบางอย่างนอกบ้าน สวมอีแตะคู่สวยสีฟ้า ก้าวแรก ได้เรื่องเลยค่ะท่านผู้อ่าน.. "ป๊าบบบ" ชะอุย..อะไรหว่า กลมๆกลิ้งหลุนๆ ไปตามพื้นที่ที่ลาดเอียงบริเวณทางเข้าบ้าน คิดในใจ เราเตะอะไรเข้าให้แล้วล่ะนี่?ซุ่มซ่ามจริงเรา ด้วยความที่เป็นคนที่สายตาสั้น(มาก)ก็ย่อตัวก้มชะโงกดู สิ่งแปลกปลอมเมื่อต่ะกี้นี้ (ถ้าสิ่งนั้นเป็นงู คงฉกจมูกไปนานละ) ถึงบางอ้อ..เจ้า"ม้วนชิด"ตัวน้อยนี่เอง นึกออกแล้ว ว่าทำอะไรดีวันนี้ มีของให้เล่นยามว่างละ คิดได้ดังนั้นก็กำเจ้าตัวม้วนชิดไว้ในอุ้งมือเดินไพล่หลังไป เพื่อไปที่ลานปูนหลังบ้าน หวังถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก เอ้ย ที่ระลึก คราวเจ้าดำกลมมาเยือน อิอิ .
หน้าส่วนตัว
3960
"ที่นี่..กรุงเทพฯ 2011"
น้ำเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตมนุษย์ มีน้ำแต่พอกินพอใช้ก็ดี
เขาบอกว่า ดิ่มน้ำอย่างน้อยวันละ8แก้ว
บางคนเผลอจมน้ำมิดหัว อาจดื่มไปมากกว่า8แก้วก็เป็นได้ แหะ..
น้ำท่วม เราก็แค่คิด มองให้เห็นเป็นสิ่งขำๆอย่าเครียดกับน้องน้ำให้มากไป
ก็เข้าใจนะบางคนทรัพย์สินสิ่งที่สร้างมาเกือบครึ่งค่อนของชีวิต ต้องจมอยู่ใต้น้ำ
แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้น เป็นไปแล้ว เราป้องกันไม่ได้แล้ว กลับมองให้เห็นเป็นสิ่งปกติดีไหมคะ
ก็แค่ไม่อยากให้ทุกคนเครียดๆกับเรื่องน้ำ บางคนเฝ้ารอน้องน้ำตั้งเป็นเดือน ไม่มาสักที
บ้างก็ตื่นตัวกับข่าวน้ำท่วม เตรียมซื้อกับข้าวอาหารแห้ง มาม่า ปลากระป๋องมาตุนไว้
รอมานาน น้ำก็ยังไม่มาสักที งั้นก็ซ้อมกินมาม่าไปก่อนแล้วกัน เหมือนใครบางคน
ซ้อมกินมาม่าจนผมหยิกหยอง ฟ่องฟูเป็นเส้นมาม่าแล้วล่ะ อิอิ
เอาน่ะ คิดเขียนอะไรขำๆคลายเครียดกันดีกว่าเนอะ
หากใครมีข้อเสนอแนะอะไรก็สามารถแบ่งปันกันได้นะคะ
..............................
ชีวิตคนในเมืองหลวง หรือที่ไหนๆก็ตาม มักเจอแต่เหตุการณ์ที่ซ้ำซากจำเจ
มักไม่มีอะไรที่แตกต่างให้เห็นบ่อยนัก
ช่วงน้ำท่วมนี่แหละคะ ทำให้เรามีโอกาสเห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น
มีโอกาสเจอในสิ่งที่ไม่เคยเจอ มาดูกันคะ มีอะไรกันบ้าง
1 ตึกรามบ้านช่อง ที่เคยมีถนนหนทาง
กลับกลายเป็นโครงการบ้านที่มีทะเลสาปล้อมรอบ
ตื่นเช้ามา แหม สุขใจจัง มองเห็นทะเลสาปรอบด้าน
สนใจสั่งจองวันนี้ มีจระเข้ให้ชมฟรีถึงหัวบันไดบ้าน แหะ..แหะ..
2 มีโอกาสพายเรือชมวัดพระแก้วยามเย็น
เสร็จแล้วล่องเรือต่อสนามหลวง
ลัดเลาะไปท่าพระจันทร์ แอบดู ม.ธรรมศาสตร์
ณ.ท่าพระจันทร์ที่ตั้งตระหง่านในน้ำ
3 คนจน คนรวย มีความเสมอภาคเท่าเทียมกัน
กล่าวคือ โดนน้ำท่วมเท่าเทียมกัน แหะ แหะ
ไม่มีการแบ่งว่า บ้านฉันท่วมแค่ 30เซน บ้านเธอท่วมถึง 50เซน
สรุป มิดหัว เหมือนกันทุกครัวเรือน
4 สัตว์เลื้อยคลาน 4เท้านำโชคมาให้ถึงหน้าบ้านท่าน
นั่นคือ จระเข้ แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
เขาจะมาเยือนท่าน ยามท่านเผลอ โปรดระวัง
แต่ก็ดีเนอะ ไม่ต้องไปดูถึงฟาร์มจระเข้ที่สมุทรปราการ
5 คนไทยมีความเป็นระเบียบมากขึ้น กล่าวคือ
เข้าแถวต่อคิวซื้อไข่ไก่ แล้วก็เข้าคิวรับแจกของบริจาค
แหม..ทีงี้ล่ะ มีระเบียบกันเชียว
ทีเวลาซื้อไอโฟนรุ่นใหม่ ไม่เห็นเป็นงี้บ้างเลย เนอะ
6 ได้นั่งรถยี.เอ็ม.ซี ของทหารไปรับส่งเวลาเข้าออกในหมู่บ้าน ฟรี
แหะ..แหะ..
(คิดว่าทั้งชาติคงไม่มีโอกาสได้นั่งรถทหาร อิอิ)
7 "กรุงเทพฯก็มีทะเล"(จริงๆด้วย) ไม่ต้องไปถึงสวนสยาม
ไม่ต้องไปบางขุนเทียน
หรือหาดหรูๆไม่ว่าเกาะสมุย ภูเก็ต หรือ กระบี่ เนอะ
8 สัตว์ต่างๆยังมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันและกัน
มีการแบ่งปันพื้นที่อาศัยให้แก่กัน
ปกติแล้ว สุนัข แมว ไก่ ต่างก็ไม่ถูกกันใช่ไหมคะ
แต่นี่ พอมีเหตุการณ์น้ำท่วม กลับอยุ่บนหลังคา
เดียวกันได้ โดยต่างตัวต่างอยู่ น่าแปลกไหม
9 วินมอเตอร์ไซค์ซิ่งหลบไป วินเรือ แพไม้ไผ่มาแทน
ตอนนี้วินเรือ มาแทนที่วินมอเตอร์ไซค์กันแล้ว
ไม่ว่าตามถนน ตรอก ซอก ซอย วินเรือ มาแรง
10 ประชาชนหวนมารำลึกถึงเพลงเก่าๆ
เช่น น้ำท่วม ของ ศรคีรี ศรีประจวบ
หรือไม่ก็เรือนแพ ของ ชรินทร์ นันทนาคร เพราะได้ยินกันบ่อยครั้งบ่อยครา
11 ประชาชนแต่ละหมู่บ้าน แต่ละชุมชนมีความรัก
สามัคคีกันเองในหมู่คณะ
ต่างฝ่าย ต่างก็จ้องตากัน หมายทำลายประตูระบายน้ำ
เพื่อปกป้องหมู่บ้านของตัวเอง
ต่างฝ่ายต่างระวังอย่างกับจงอางหวงไข่ยังไงยังงั้นเลยกระมังเชียว
12 หมารุ่นพิเศษที่ลอยน้ำได้ ทั้งพองทั้งอืดทนทานลอยน้ำได้นานเชียวล่ะ
หมาเอย ลอยตามน้ำมา ไม่ได้นุ่งผ้าสะดือแหลมเปี๊ยบ
(หมาเน่าลอยตามน้ำมา)
......................................
สิ่งที่ประชาชนควรมียามน้ำท่วม..
1 กระสอบทราย สิ่งสำคัญที่ทุกบ้านต้องมี
หากบ้านไหนไม่มีกระสอบทรายกองเป็นบังเกอร์
แสดงว่าบ้านนั้นไม่อินเทรนด์
2 ถุงยังชีพ สำหรับตัวเองและผู้อื่น
(ผู้อื่นหมายถึงคนในครอบครัวอ่ะนะ)
ถุงยังชีพนี่นี้ ใครครอง
หากบ่มีไผจอง เราฮุบ ชอบด้วย
บรรจุเสร็จ แปะชื่อเรา ยิ่งชอบ
อุ๊ย..ได้หน้าจริงหนา
น้ำท่วมนี้ ได้ชื่อ(เสียง)จริงนะ..พี่เฮย
3 เรือ แพไม้ไผ่ พาหนะของคนรุ่นใหม่
ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์หรือ
กำลังแรงงานแขนทั้งสองข้าง
ก็แล้วแต่กำลังเงินของเจ้าของเรือ แหะ แหะ
4 รองเท้าบู๊ทยาง หากขาดตลาด ก็หาตีนกบน่าจะทดแทนกันได้เนอะ
หากหาตีนกบไม่เจอ ก็เอาทรีนแกร ไปแทนละกัน แฮ่..แฮ่..
5 เสื้อชูชีพหรือห่วงยาง
หรือใครมั่นใจว่าห่วงยางในเอวของท่านทดแทนกันได้
ก็ไม่ว่ากัน แต่ได้ข่าวว่าช่วงนี้กระด้งขาดตลาด
ด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าใช้แทนกันได้
กระด้งนั้นเป็นพาหนะของกระหังไม่เกี่ยวกับเสื้อชูชีพแต่ประการใด
ขอประชาชนอย่าเข้าใจผิด
6 เหล็กแหลมๆยาวๆ ไว้จิ้มตะหมูกของตะเข้
หากหาเหล็กแหลมยาวๆไม่ได้
ให้ใช้ส้อมจิ้มเอาล่ะกัน จิ้มเสร็จ ว่ายน้ำตัวใครตัวมันละกันคะ
...........................
หากเพื่อนๆ ท่านผู้อ่านท่านใดมีข้อเสนอแนะ ความคิดเห็นอื่นใด
โปรดมาแบ่งปันกันค่ะ...
"ถ้าเขาพูดได้..เขาจะพูดว่า..??" กระทะ - เปิดไฟเบา ๆ หน่อย..ร้อนนะโว้ย โถส้วม - พี่ ๆ เสร็จแร้วราดน้ำด้วยสิพี่..เหลืองเชียว ผักน่ะหัดกินซะมั่ง ไฟฉาย - วันไหนที่เธอหมดหนทางสว่าง (ไฟดับ) ขอให้เธอคิดถึงฉันเป็นคนแรก ยกทรง - X ..จะเอาฟองน้ำมายัดทำมัยวะ...ยอมรับความจริงหน่อยดิ โทรศัพท์ - หนวกหูว่ะ..พูดอยู่ได้ ปากเหม็นด้วย กล้องถ่ายรูป - หน้าเห่ย ๆ ทำท่าไหนก็ไม่สวยหรอกโว้ยย นาฬิกา - เวลาไปไม่ทันนัด..โทษว่ากรูเสีย X บ้า!! ให้กรูเป็นแพะรับบาปแทนเมิงอยู่เรื่อย .......................................... โลงศพ - สุดท้ายพวกเมิงก็มานอนกับกรู เข็มทิศ - หลงสิเมิง!! แก้ว - จับเบา ๆ หน่อยสิ แตกเมื่อไหร่เมิงเจ็บ ผ้าเช็ดหน้า - น้ำตาพอไหว น้ำหมากน้ำลาย..ไม่เอานะเว้ยย กระสอบทราย - ผมไปทำอะไรให้พี่เจ็บแค้นนักหนาเนี่ย กีต้าร์ - เล่นไม่ดีมาโทษกรูว่าสายเพี้ยน ลูกฟุตบอล - เล่นกันจนกูเวียนหัวแร้วโว้ย...โยนกันไปกันมาอยู่ได้ อยากได้กรูชั่วครั้งชั่วคราวทั้งนั้น เชยชมสมเท้าแร้วก็เตะกรูส่ง..เวร ...................................... มีด - หั่นหมู..หั่นผัก ง่ายดาย แต่หั่นเธอออกจากใจ..ยากจัง ผ้าเช็ดหน้า 2 - เข้าใจแร้วครับว่า..หมาตายในปากเป็นไง พัดลม - เมิงเย็น..กรูร้อน แอร์ - บิลค่าไฟมา โทษกรูทั้งปี น้ำแข็ง - แค่เธอเอามือมาจับตัวฉัน ฉันก็แทบจะละลายคามือเธอแร้ว ละลายในปาก..แระละลายในมือ รองเท้า - เดินดูทางหน่อยสิวะ..เหยียบขี้หมาจนได้ ซวยเลยกรู..เต็มตีนเมิง แต่เต็มหน้ากรู!! กระจก - อีนี่บ้าหรือเปล่า มาถามอยู่ได้..ว่าใครงานเลิศในปฐพี ..................................... CD - แผ่นก๊อป..เราเป็นได้แค่ตัวแทนของใครบางคน ไม่ใช่ตัวจริง..แต่ราคาถูกกว่า หนังสือโป๊ - ช่วยเช็ดน้ำลายออกจากตัวผมด้วยครับ ลูกอม - เทคนิคการใช้ลิ้นของเขา..เล่นเอาฉันละลายไปเลย เข็มฉีดยา - ไม่ต้องกลัวนะที่รัก มันเจ็บเหมือนมดกัดเอง เข็มฉีดยา 2 - อ้ายเด็กเวงนี่..ร้องอยู่ได้จะกลัวทำมายแค่เข็ม แม่เมิงตีเจ็บกว่ากรูอีก ปฏิทิน - เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน แค่ปีเดียวเองนะครับ..ฉีกกรู กรูต่อย!! หวี - ลุง..มีแค่นี้เอามือลูบก็ได้ เก้าอี้ - โอ้ว..ก้นช้างหรือคนวะเนี่ย รีโมท - เราอยู่ในภาวะที่โดนกดดันอย่างหนัก ลูกไก่ในกำมือชัด ๆ ทะเลาะกันทีไร..เขวี้ยงกรูทิ้งทุกที ...................................
เพราะชีวิตคนเราต้องการความแปลกใหม่ อยากลองทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ผ้าคันคอ เอ้ย ผ้าพันคอ ค่ะ คือสิ่งแรกที่ยัยวาจะลองดูสักตั้ง 5555 ก็บังเอิญเดินเข้าร้านหนังสือ ด้อมๆมองๆ เจอหนังสือเล่มนึง เลยหยิบมาพลิกซ้าย แลขวา อืมม์ เสร็จยัยวา พลางคิดในใจ "หนู(ต้อง)ทำได้ " 555 ได้หนังสือและอุปกรณ์งานฝีมือมาแล้วก็ทำแบบไม่ลืมหูลืมตา 555 ก็แหมๆ คนยังเห่อของใหม่นี่คะ และแล้วผลงาน6 ผืนแรกก็เสร็จออกมาปรากฏสู่สายตาคนรอบข้าง น้าสาวเห็นเข้าก็ตะลึง.."ห๋า ยัยวาเนี๊ยะนะ ทำงานแบบนี้" ยัยวา พยักหน้าหงึกๆ " ใช่ จริงๆ หนูทำได้ อิอิ " น้าสาวถามต่อ " ขายป่ะเนี่ยะ ? " ยัยวา " ใครใคร่ซื้อ ซื้อ ใครใคร่ขาย ขาย แหะ..แหะ.." น้าสาว " งั้น เอาผืนสีขาวงาช้างนะ น้าจอง "
จำได้ไหม คุณไปทะเลครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ? นานแค่ไหนแล้ว ที่คุณไม่ได้ไปเหยียบผืนทรายละเอียดนั่น ? และทุกๆครั้งที่ไปทะเล ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องเขียน จารึกอะไรบางอย่างลงบนผืนทราย เพื่อระลึกความทรงจำ ทั้งๆที่รู้ว่า รอยบนผืนทรายที่เราวาด เราเขียนไว้นั้นอีกไม่นานก็โดนคลื่นซัด ลบหายไปกลายเป็นเพียงรอยทรายที่หายไป แต่เราก็ยังอยากที่จะวาด จะเขียนสิ่งที่เราพึงพอใจ ไม่ว่าชื่อเราเอง หรือคนพิเศษ อย่างน้อย ฉันคนหนึ่งล่ะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
Lovings
ฉางน้อย เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
Lovings
ฉางน้อย เลิฟ 0 คน
