7 สิงหาคม 2550 20:54 น.
ฉางน้อย
แม่ไม่เคยคิดเงิน
เจ้าเด็กชายตัวน้อยของเราเข้าไปหาแม่ และส่งกระดาษให้
หลังจากแม่เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนแล้ว เธอก็ก้มลงอ่าน
ค่าตัดหญ้า - 5 บาท
ค่าทำความสะอาด - 1 บาท
ค่าซื้อของให้แม่ - 2.50 บาท
ค่าดูแลน้องชาย - 2.50 บาท
ค่าเอาขยะไปทิ้ง - 1 บาท
ค่าได้คะแนนดี - 5 บาท
ค่ากวาดสนาม - 2 บาท
รวม ค้างชำระ - 19 บาท
เธอหยิบปากกาขึ้นมา พลิกกระดาษไปด้านหลังแล้วเขียน ...
เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง - ไม่คิดเงิน
เวลาที่แม่พยาบาลและดูแลลูก - ไม่คิดเงิน
ค่าที่ลูกทำให้แม่เสียน้ำตา - ไม่คิดเงิน
ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาเที่ยว - ไม่คิดเงิน
แม้แต่เช็ดน้ำมูกให้ - ไม่คิดเงิน
เมื่อรวมทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรัก - ไม่คิดเงินหรอกจ๊ะลูก
เมื่อรวมทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรักไม่คิดเงินเหมือนกัน
เมื่อลูกชายอ่านสิ่งที่แม่เขียนแล้วน้ำตาหยดโต ก็ไหลออกมา
เขาสบตาแม่และพูดว่า .....
"แม่ครับ ผมรักแม่จริง ๆ นะครับ"
แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนหนังสือตัวโต ๆ ว่า ...
.....จ่ายหมดแล้ว
...........แม่จ่ายหมดแล้ว แต่ลูกทอนให้ยังไม่หมด ........
( ไปอ่านเจอมาค่ะ ซึ้งจัง...)
6 สิงหาคม 2550 02:53 น.
ฉางน้อย
เคยอกหักกันบ้างไหมครับ
ผมเคยอกหักมาแล้วหลายครั้ง
แต่ละครั้งก็รู้สึกว่าหนักหนาสาหัสมากขึ้นเรื่อยๆ
ครั้งล่าสุดที่เพิ่งผ่านไปก็เช่นกัน
ผมซึมเศร้าแทบไม่พูดไม่จา ใช้ชีวิตแบบผลาญเวลาให้หมดไปวันๆ
เลิกงานก็ไปกินเหล้าจนเกือบเช้าจึงกลับบ้าน
ถึงบ้านก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องนอน ไม่คุยกับใครเลย รวมทั้งแม่ของผมด้วย
จนเช้าวันหนึ่งแม่เข้ามาในห้องนอนของผมชวนผมคุยโน่นคุยนี่
ผมก็ตอบแบบขอไปทีแต่แม่ก็ยังชวนผมคุยไปเรื่อยๆ
จนมาถึงเรื่องความรักของผม แม่บอกว่า
แม่จะแนะนำผู้หญิงคนหนึ่งให้ดีไหม
... เธอทำกับข้าวเป็น
... ดูแลบ้านได้ และพร้อมที่จะดูแลผมเสมอ
เธอนั้นหน้าตา ไม่สวยอย่างผู้หญิงที่ผมเคยชอบ ๆ มา
ท้วม ๆหน่อย ดูจะอายุมากไปนิด
แต่ที่สำคัญเธอรักผมมากกว่าใครๆ
เธอไม่ได้อยู่ไกลจากผมเลย
แต่เธอนั่งอยู่ข้างๆ ผมนั่นแหละ"
แม่ถามผมว่าจะลองรักผู้หญิงคนนี้ดูบ้างได้ไหม ?
...น้ำตาของแม่เริ่มคลอเบ้า แม่ร้องไห้
ผมพูดอะไรไม่ออก แต่เข้าไปกอดแม่นิ่งแทนคำตอบ
.....ขณะที่กำลังวิ่งหาความรักอยู่นั้น
บางทีเราก็ลืมไปว่ายังมีอีกคนนึงที่รักเราอย่างสุดหัวใจ
จำไม่ได้ว่าเราลืมเธอมานานเท่าไหร่
แต่จะไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับตัวผมอีกแล้ว
.....................................
3 สิงหาคม 2550 20:35 น.
ฉางน้อย
สวัสดีค่ะ อาหมอที่เคารพ...
หนูติดตามอ่านคอลัมภ์ของอาหมอมานานแล้วค่ะจากถุงกล้วยแขกที่แม่หนูขาย
หนูชอบอ่านเรื่องความทุกข์ ความเจ็บปวดของชาวบ้านค่ะ
นึกไม่ถึงว่าวันนี้มันย้อนมาหาหนูเข้าเต็มเปา
คราวนี้หัวเราะไม่ออกค่ะ
อาหมอคะ หนูอายุ 17 ขวบแล้ว
...เมื่อปีกลางมะโรงที่ผ่านมาหนูได้รู้จักกับผู้ชายที่โรงเรียน
เขาชอบมองหนูค่ะ แต่หนูพยายามไม่สนใจเขา
เพราะเราต้องตั้งใจเล่าเรียนจริงไหมค่ะ
เขามาชวนหนูคุยหนูก็พยายามเลี่ยง
พอเขาชวนกินข้าวหนูก็กินค่ะ
เพราะเขาออกเงินให้นี่คะ
เราคบกันอยู่นานค่ะ เกือบ 2 วัน...
เขาก็ชวนหนูไปดูหนังค่ะหนูรีบปฏิเสธค่ะ
แต่พอเขาบอกว่าเขาเลี้ยงเองหนูก็โอเค
ในโรงหนังเขาพยายามจับมือจับไม้หนู
หนูไม่ยอมเพราะข้าวโพดคั่วมันจะหกหนูเสียดายค่ะ
พอดูหนังเสร็จเราก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน
แต่เขากลับชวนหนูลงกลางทาง
...หนูเหลือบมองเห็นป้ายด้านหน้าทาง
เข้าเขียนว่าโรงแรมก็ทั้งโกรธทั้งอายคนเขาค่ะ
หนูต่อว่าเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปข้างใน
บอกบ๋อยที่วิ่งตามว่าหนู ขอห้องวีไอพีค่ะ
หนูเข้าไปนั่งอยู่บนเตียง เขาเข้ามากอดจูบหนู
หนูก็ผลักเขาออกแล้วผลัดผ้ามานุ่งผ้าเช็ดตัวหนูกลัวเสื้อยับค่ะ
อาหมอคะหนูสู้แรงเขาไม่ได้ค่ะ หนูตกเป็นของเขา
ก็ผู้หญิงตัวเล็กๆจะเอาแรงที่ไหนไปสู้จริงไหมคะ
หนูเลย สั่งลิโพมาดื่ม 2 ขวด
ก็พอมีแรงหิ้วเขาออกจากห้องกลับบ้านได้ค่ะ
หลังจากวันนั้นเขาก็พยายามชวนหนูอีก
หนูต้องให้เขารับปากว่า...
เขาเป็นคนจ่ายค่าห้อง กับค่าลิโพ! หนูถึงตกลง ค่ะ
อาหมอว่าหนูเสียเปรียบไหมคะเพราะหนูต้องออกค่ารถเมล์เองค่ะ
เราแอบได้เสียกันจนเริ่มมีปัญหาค่ะ
หนูกลุ้มใจมากอยากให้อาหมอช่วยรีบตอบด้วยคะ
ถาม.....
.....อาหมอคะตอนนี้ประจำเดือนหนูไม่มาเกือบ 6 เดือนแล้วค่ะ
ท้องหนูก็โย้ออกมามากจนใส่กางเกงในไม่ได้แล้ว
อา หมอว่าหนูจะท้องไหมคะ
ตอบ.....
.....อาหมอไม่แน่ใจนะคะต้องลองไปตรวจดูก่อน
ถาม.....
.....ถ้าหนูท้องขึ้นมาจริงๆ จะทำไงคะหนูควรจะออกค่าทำคลอด
หรือให้เขาออกคะหนูกลุ้มมาก เพราะเขาก็ออกค่าโรงแรมแล้ว
ตอบ.....
.....หนูน่าจะเป็นคนออกเงินนะคะ
เพราะเขาอาจท้วงได้ว่า...
หนูไม่ต้องจ่ายค่าผ้าอนามัยมาตั้งหลายเดือนแล้วนี่
ถาม.....
.....อาหมอว่าเขาจะเบื่อหนูไหมคะ
พักหลังเขาไม่สั่งลิโพให้หนูดื่มเลย
เขาชอบสั่งแต่แรงเยอร์ค่ะทั้งที่รู้ว่าหนูชอบลิโพ
ตอบ.....
.....หนูอย่าไปคิดมากเลยค่ะ
เพราะอาหมอเองก็หันมาดื่มแรงเยอร์เหมือนกัน
เพราะใต้ฝามีรางวัลด้วยค่ะ
ถาม.....
....ทำไมโรงแรมนี้แอร์ถึงไม่ค่อยเย็นคะ
แล้วข้าวต้มก็ใส่กุ้ง แค่ 2-3 ตัวเอง ค่ะ
อาหมอว่าหนูควรจะฟ้องผู้จัดการมั๊ยคะ
สุดท้ายนี้ขอให้คุณอาหมอมีความสุขนะคะ
ช่วยรีบตอบหนูด้วยเพราะหนูกลุ้มมาก
และแม่หนูก็จะเลิกใช้ถุง กระดาษใส่กล้วยแขกแล้วด้วย
ตอบ.....
.หมอว่าหนูน่าจะเปลี่ยนโรงแรมดีกว่าค่ะ
ลองมาที่แถวรัชดาฯน่าจะดีกว่าที่นี่แอร์เย็นเหมือนห้องดับจิต
อาหาร
ก็อร่อย มีกระจกรอบกระทั่งในโถส้วม
แถมมี วิดีโอให้ดูทั้งคืน .............
5555555555555555555
....... ฮา กันไหมล่ะค่ะ ท่านผู้อ่าน
2 สิงหาคม 2550 20:14 น.
ฉางน้อย
เริ่มวิธีนี้ อาจไม่เป็นผลดีต่อตัวเองนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการ อ่าน บอกทีละ ขั้นตอนเลยนะคะ
1. ตื่นเช้ามาวันแรก ... ให้อดข้าว
2. ข้าวกลางวันก็ ... ไม่ต้องกิน
3. พอถึงข้าวเย็นก็ ... ไม่ต้องกิน ( อดทนหน่อยนะใกล้แล้ว )
4. กลางคืน ... นอนพักผ่อนให้เพียงพอ
5. ตื่นเช้ามาอีกวันก็ ... อย่าเพิ่งกินข้าวเช้านะคะ
6. เมื่อเราไม่ได้กินข้าวมาทั้งวัน ... พอถึงตอน ... "สายก็จะ หิว"
.
.
สายก็จะหิวววววววววววววว......
.
.
" สายก็จะหิว" = สิวก็จะหาย "
---------- The End -----------
( ฮี่ ฮี่ ไม่สงวนลิขสิทธิ์คะ ไปก่อนแระ ฟิ้ววววววว....)
29 กรกฎาคม 2550 20:49 น.
ฉางน้อย
เรื่องจริง ...... ตายแล้วไปไหน
เหตุการณ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง
ผู้เล่ากล่าวว่า คนที่เล่าเรื่องตายแล้วไปไหนให้ฟังเป็นเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง
เขาเล่าว่าเหตุเกิดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศวังเวง ในบริษัทเก่าแก่แห่งหนึ่ง
ตั้งอยู่บนที่ดินซึ่งร่ำลือกันว่าเมื่อครั้งอดีตเคย เป็นป่าช้ามาก่อน
มีประวัติโจษจันเล่าขานกันมากมายที่เดียวเกี่ยว กับเจ้านายดุและผีหลอก
เรื่องนี้เกิด ขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม ไม่ปรากฏปี
นางสาวแจ๋วแหว๋ว (นาม สมมติ) เลขานุการวัยเบญจเพส
มีภารกิจการงานต้องสะสางมากมายวุ่นวายเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นการทำงานวันสุดท้ายในรอบปี
รวมทั้งรุ่งขึ้นพรุ่งนี้จะย่างเข้าสู่ช่วงของวันหยุดยาว ตลอดวันนั้นจึงเกือบๆ จะมีสภาพเป็นวันโลกาวินาศสำหรับแจ๋วแหว๋วโดยแท้
เธอต้องเคร่งเครียดหมกมุ่นอยู่กับงาน ตั้งแต่เช้าจนบ่าย (และไม่มีเวลาว่างกินข้าวมื้อกลางวัน)
กระทั่งเคลื่อนคล้อยกลายเป็นค่ำ เพื่อนร่วมงานหลายคนค่อยๆ ทยอย แยกย้ายกันกลับบ้าน
ทำไปทำมาท้ายที่สุดทั้งบริษัทก็เหลือเธออยู่เพียงคนเดียว
ตอนนี้ล่ะ บรรยากาศในตึกเก่าๆ ทึมๆ แสงไฟสลัวๆจนแลดู แล้วชวนสยอง รวมทั้งเสียงแกรกกรากของกระดาษกระพัดกระพือ
และอะไรต่อมีอะไรก็เริ่มแสดงบทบาทหน้าที่ของตนเองออกมาชัดเจน และ ค่อยๆ ทวีความวังเวงมากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่แจ๋วแหว๋วทำงานของเธอเสร็จสรรพและเตรียมตัวเก็บข้าวของเพื่อจะกลับบ้าน เธอเหลือบชำเลืองมองไปยังผนังกำแพงด้านใกล้ๆ โต๊ะทำงาน
พลันก็ต้องตกใจสุดขีด ส่งเสียงกรี๊ดออกมาดังลั่น สีหน้าซีดเผือดราวกับเลือดในกายเหือดแห้งหมดร่าง
สิ่งที่แจ๋วแหว๋วเจอนั้น...ทำให้เธอเป็นเช่นนี้...สิ่งนั้น คือ.....
...................
...................
...................
...................
ใช่แล้ว...สิ่งที่แจ๋วแหว๋วพบ คือ...ปฏิทินนี่เอง !!!!!!!!!!!!!!!
และสาเหตุที่ทำให้แจ๋วแหว๋วตกใจ เจ้าปฏิทิน ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะตกใจเลย
เธอต้องพบเห็น กับวันหยุดต่อเนื่องยาวนานหลายวัน
ทำให้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ ตระเตรียมวางแผนจะไปเที่ยวไหนในช่วงวันหยุด
เหล่านี้เอง เป็นเหตุ ให้แจ๋วแหว๋วต้องอุทานออกมาว่า
.........................
.........................
.........................
........ตายแล้ว....ไปไหน..... ดี !!!
แห่ะ แห่ะ ... ฮี่ ฮี่
........ จบดีกว่า คะ 555555.....
หน้าส่วนตัว
1312
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
