25 พฤศจิกายน 2551 09:11 น.
ฉางน้อย
เปิดผอบพบอะไรไหนบอกหน่อย
พบลาบก้อยส้มตำยำมาม่า
เจออาหารจานด่วนล้วนโอชา
เจอฟิชซ่าหน้าปลาทูฮู้น่าทาน
เปิดออกมาเจออะไรในผอบ
อ๋อ.เจ้ากบเคโระโอ๊ะยิ้มหวาน
เจอหนูนานำมาย่างวางใส่จาน
ยิ้มหน้าบานอร่อยจังตังค์อยู่ครบ
เปิดผอบพบพระอภัยใส่สเก็ต
เจอจะเด็ดยืนเท่ถือมือตบ
นางละเวงกลัวลูกหลงต้องคอยหลบ
อีกยังพบสุดสาครนอนข้างใน
เปิดผอบพบเก้าอี้เล่นดนตรี
แหมชูชกวิ่งรี่ปรี่เข้าใส่
เกาะเสียแน่นยิ่งกว่าเกาะกระได
ลื่นไถลหัวทิ่มยิ้มฟันหลอ
เปิดผอบพบบ้านหลายร้อยล้าน
ใครไหว้วานนำมาส่งนวลละออ
มีบ้านสวยแล้วอย่าทำหน้างอ
ยิ้มฟันหลอหนูไม่รู้เพราะหนูมาว(เมา)
พอเถิดหนอไม่ขอเปิดผอบ
กลัวจะพบระเบิดเอ็มเจ็ดสิบเก้า
ไม่ต้องการเป็นข่าวให้อื้อฉาว
ให้เรื่องราวในผอบจบแค่นี้...
..................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )
.... ไปทำงานก่อนจ้า... ขำๆนะคะ....
22 พฤศจิกายน 2551 19:18 น.
ฉางน้อย
เพราะคิดถึง จีงส่งใจ ไปเยือนหา
บอกผ่านฟ้า ผ่านฝน ผ่านลมหนาว
เพื่อให้เธอ รับรู้ ถึงเรื่องราว
ถามข่าวคราว ผูกจิตมั่น .. ฝันพียงเรา
เพราะคิดถึง ห่วงใย ส่งใจหา
ปลอบวิญญา ให้เธอ พ้นซึมเหงา
ฝากสายลม มาโอบอุ้ม อุ่นแผ่วเบา
สองจิตเนา มั่นคงชิด นิจนิรันดร์
........................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )
20 พฤศจิกายน 2551 22:22 น.
ฉางน้อย
หนูเดินอยู่ตามคันนามาดีดี
ได้มีชายคนหนึ่งฉุดดึงหนู
ตรงเข้ามากระชากและลากถู
อินังหนูเป็นของข้าอย่าขัดขืน ( อิอิ)
หนูตกใจกลิ้งเกลือกเลือกวิ่งหนี
มันหัวเราะฮี่ฮี่มีแววหื่น (น่ากลัวไปไหมเนี่ยะ)
หนูตกใจแทบจะล้มทั้งยืน
แต่ต้องฝืนแม้เจ็บทรวงดวงฤดี
ไม้หน้าสามฟาดที่หูหนูตาเหลือก
หนูกระเสือกกระสนดิ้นรนหนี
แม้จะมีความหวังเพียงริบหรี่
รีบวิ่งรี่ลงรูช้าอยู่ใย
ผ่านพ้นได้มือมนุษย์สุดเหี้ยมโหด
คนใจโฉดจะจับหนูขู่ไปขาย
หนูหนึ่งตัวคงจะอิ่มยิ้มสบาย
คนใจร้ายกิน..หนูย่างต่างหมูหัน
............................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )
ปล. เขียนเล่นๆขำๆ อย่าคิดมากนะคะ 5555555
ไปนอนแระ ง่วงจัง อิอิ
คำว่า " หนู " ในกลอนบทนี้ หมายถึง หนูนา นะคะ
ไม่ใช่ หนูฉางน้อยนะคะ อย่าเข้าใจผิด อิอิ
14 พฤศจิกายน 2551 18:36 น.
ฉางน้อย
เมื่อต่างคน ต่างความคิด .. เธอเอ่ยออก
ยินคำบอก สะอึกใน .. โอ้ใจหนอ
ความหวังดี สะท้อนร้าย .. ช้ำเกินพอ
สะอื้นคลอ หัวอกฉัน .. ทดท้อจินต์
กลายเป็นคน แปลกหน้า .. ไปหรือนี่
ความหวังดี แปรดีหมาย .. เป็นร้ายสิ้น
บอกเหตุผล ก็ไร้ค่า .. ใครฟังยิน
ความผกผิน แปลต่างกัน .. ความหมายกลาย
กับกลายเป็น "คนแปลกหน้า" .. ในวันนี้
ความแตกต่าง ของวัยมี .. จึ่งต่าง(ความ)หมาย
ความหวังดี ห่วงหวง .. สิ้นมนต์คลาย
ผลมลาย ต่างความคิด .. เธอเปรยคำ
"คนแปลกหน้า" คนนี้ ยังเหมือนเก่า
แม้จะไม่ มีคำ"เรา" เคยชื่นฉ่ำ
"คนแปลกหน้า" ยังมั่นคง คำเอ่ยจำ
จิตเตือนย้ำ รักห่วงหวง .. "คงคนเดิม"
..... หนุ่มเกาะเหลาฝั่งอันดามัน.....
๑๔ พ.ย. ๒๕๕๑
5 พฤศจิกายน 2551 00:14 น.
ฉางน้อย
แม่ของฉันนั้นจบแค่ป.4
แม่ไม่มีปริญญามาอวดโอ้
แม่ไม่เคยคุยเฟื่องเรื่องใหญ่โต
เรื่องคุยโวแม่ไม่เผยเอ่ยวาจา
แม้กายเหนื่อยแค่ไหนแม่ไม่บ่น
แม่สู้ทนทำงานมือด้านหนา
แม้สองขาเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า
เพื่อลูกยาแม่จะทนจนถึงฝัน
หยาดเหงื่อแม่ไหลรินกินต่างข้าว
หยดน้ำตานั้นเล่าเพื่อใครกัน
อุปสรรคนานาแม่ฝ่าฟัน
เพื่อลูกนั้นเพื่อใครไม่คำนึง
ลูกไม่มีมาลัยไปกราบแม่
ลูกมีแต่ดวงจิตที่คิดถึง
ลูกระลึกความหลังเมื่อครั้งหนึ่ง
ภาพเคยซึ้งตรึงใจในวัยเยาว์
อยากโผซบอ้อมอกอันอบอุ่น
ตักเคยหนุนอุ่นใจในยามเหงา
สัมผัสแม่ลูบแผ่วเพียงบางเบา
น้ำตาเราใสใสไหลหลั่งริน
....................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )
หน้าส่วนตัว
2089
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฉางน้อย
