26 สิงหาคม 2547 06:45 น.
ฉันเอง
ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยรักเขาเลยนะ
แต่เขาคงไม่รู้ตัวหรอกว่าฉันคิดอย่างไร
เพราะว่าในตอนนั้นใจของฉันมันคิดถึงคนอื่น
ยังไม่สามารถที่จะรับใครเข้ามาแทนที่เธอได้
แต่ในวันนี้ฉันรู้ดีว่าไม่มีประโยชน์อะไร
ที่ฉันจะต้องไปนั่งคิดถึงร้องไห้เพื่อเธอ
เรื่องของเรามันจบลงแล้วแต่เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
วันนึงฉันจะกลับไปที่นั่นใหม่พร้อมกับเขา
เขาเป็นคนพูดน้อยแต่การกระทำที่เขามีต่อฉัน
ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมา
มันทำให้ฉันค่อยๆซึมซับเข้าไปทีละน้อย
แต่ทว่ามันมั่งคงไม่โงนเงนหรืออ่อนไหว
เมื่อก่อนรู้สึกอึดอัดใจนะแต่ตอนนี้
ฉันกลับไม่รู้สึกอีกแล้วนะฉันสามารถ
ที่จะบอกเขาได้ว่าฉันคิดถึงเขาโดยไม่ต้องฝืน
เขาอยู่ไกลเราได้คุยกันทางโทรศัพท์
เวลาที่ฉันไม่สบายเขาจะโทรมาหาบ่อย
และฉันก็โทรหาเขาบ่อยเหมือนกัน
ในชีวิตฉันรู้จักแต่คำว่าให้ๆๆและให้อย่างเดียว
แต่พอฉันรู้จักเขาเขากับเป็นฝ่ายให้
ถ้าไม่มีเขาเข้ามาในชีวิตของฉันฉันคงยังร้องไห้
กับความหวังลมๆแล้งๆกับเธออยู่
ขอบคุณนะที่เขาได้ก้าวเข้ามาในชีวิตของฉัน
และทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรอีกมากมาย
ความดีของเขาที่สามารถเอาชนะใจของฉันได้
26 สิงหาคม 2547 06:23 น.
ฉันเอง
นานมาแล้วที่ไม่ได้เข้ามาเยือนที่นี่
เป็นเพราะว่าเวลาเข้ากลางวันแล้วจะช้ามาก
ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจ
มันทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อ้างว้างอยู่คนเดียว
สิ่งที่อยากจะบอกก็คือว่าเรื่องที่เขียนขึ้นมานั้น
มันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่จินตนาการเขียนเอาเอง
ถ้าเป็นอย่างนั้นคงจะเขียนออกมาไม่ได้หรอกค่ะ
ตัวดิฉันไม่ค่อยได้เข้ามาในเวบนี้เท่าไหร่ค่ะ
เพราะว่าเครื่องของดิฉันมันจะโดนฟอร์แมทบ่อยค่ะ
แต่นี้ไปฉันหวังว่าคงจะมีเรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตบ้าง
ขอบคุณทุกคนจากใจจริงอีกครั้งค่ะ
หน้าส่วนตัว
917
