25 มีนาคม 2551 11:34 น.
จ่าน้อย
เห็นทีวีออกข่าวแล้วเศร้าจิต
โธ่ชิวิตมนุษย์เราทำได้หนา
เป็นผู้แทนราษฎรปลอมวุฒิมา
ช่างต่ำช้าสารเลวอายฟ้าดิน
ยังมีน่าบอกประชาว่าให้เลือก
ไม่สำเนียกทำหน้าด้านรับอาสา
เป็นผู้แทนราษฎรของประชา
แท้ก็มาหาประโยชน์เพื่อคดโกง
คนพวกนี้คงเอาดีไม่ได้แล้ว
มันผิดแนวความคิดผิดวิสัย
ตัวเขาเองยังโกหกตัวเองใย
ถ้าปล่อยไปประเทศชาติอาจล่มจม
จงช่วยกันสกัดกั้นหมั่นตรวจสอบ
ให้รอบคอบในการเลือกสรรหา
เลือกคนดีเข้าไปนั่งในสภา
ประเทศชาติและประชาสุขร่วมกัน
24 มีนาคม 2551 01:48 น.
จ่าน้อย
เมื่อมาถึงวังกะทะได้รับแจ้ง
ผู้ใหญ่แสงวิ่งมาหาว่าเข้านั่น
มีโจรใหญ่ปล้นควายไปให้เร็วพลัน
มาช่วยกันสกัดกั้นตามเส้นทาง
จ่าอ้วนไปทางซ้ายซับสะโหลก
วินัสโยกทางขวาภูก่องข้าว
จ่าสมบัติให้รีบตามรอยเท้าควาย
ส่วนจ่าไบกับตัวข้าพาเดินวน
เมื่อมาถึงร่มเงาเขาปากสอบ
เห็นนายชอบพร้อมผู้ใหญ่ร้องเสียงหลง
โอแม่เจ้าเขาช่างทำกันได้ลง
ควายนายคงมาโดนฆ่าในป่าเต็ง
เห็นแต่โคลงกระดูกที่ผูกไว้
กับต้นไม้น่าสงสารกันนักหนา
ไอ้โจรไพรเป็นใครช่างชั่วช้า
ข้าสัญญาจะจับเจ้าเข้าตะราง
23 มีนาคม 2551 15:03 น.
จ่าน้อย
คราที่แล้วเดินออกมาจากท่าโป่ง
ถึงที่โล่งริมเขาสาวร้องไห้
เห็นหมูป่าเดินมาอยู่ไวไว
เจ้าคงไปกินโป่งตรงที่เดิม
เกือบเที่ยงแล้วพี่แก้วเริ่มอ่อนล้า
ทอดกายาลงโคนต้นไม้ใหญ่
อีกสักพักพี่เจ้าก็หลับไป
หลับสบายอยู่กลางป่าพนาวัน
บ่ายสองโมงเราตื่นเริ่มเดินต่อ
ไม่รั้งรอรีบสาวเท้าก้าวฉับฉับ
ผ่านป่าติ้วป่าผักหวานคนานับ
เรารีบกลับให้ทันตะวันรอน
จุดที่หมายคือบ้านวังกะทะ
บ้านมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ใหญ่
อยู่ในแอ่งหุบเขาลำเนาไพร
เราสุขใจเมื่อมาถึงพึ่งใบบุญ
21 มีนาคม 2551 02:36 น.
จ่าน้อย
ณ บ้านป่ามีนามว่าบ้านท่าโปง
มีดินโป่งดินเค็มอยู่หลายที่
เป็นที่โปรดสัตว์ใหญ่น้อยล้วนมากมี
ทั้งฤทธีช้างป่ามารวมกัน
อีกเก้งกวางเลียงผา นานาชนิด
ทุกชีวิตดื่มด่ำในรสสาย
สิบสี่ค่ำย่ำรุ่งต่างมุ่งกลาย
เดี๋ยวมาสายดินนั้นหมดเลยอดกิน
ส่วนนายพรานนั้นคอยแต่จ้องจด
ค่อยค่อยลัดเละเลี้ยวไปในภูผา
หวังตัวใหญ่ที่กินโป่งนั้นทุกครา
กลางพนาไมรู้เห็นว่าเป็นภัย
สงสารเจ้าชะนีน้อยค่อยค่อยโหน
ค่อยค่อยโยนตัวลงกลางวงสนาม
ค่อยค่อยเลียกินโป่งไม่ระวัง
จนกระทั้งมาถูกปืนของนายพราน
ฯลฯ
18 มีนาคม 2551 11:58 น.
จ่าน้อย
นั่งบนลานแผ่นหินเรียกดินสุด
งามประดุจดั่งเมืองแมนแดนสวรรค์
พวกหิ่งห้อยห้อมล้อมเป็นพัลวัล
ดั่งสวรรค์ทิพพิมานชั้นดาวดึง
อีกเมฆหมอกหยอกล้อกระเจียวสวย
ระรินรวยอยู่บนยอดกอดเกษร
พระอาทิตย์อัสดงอยู่รอนรอน
หมู่ภมรไม่ยอมห่างเพื่อร้างลา
เดินก้าวย่างตามทางที่สร้างไว้
เดินไวไวเดี๋ยวจะค่ำกันนะหนา
ดูหินงามหินย้อยตามเวลา
รีบกลับมายังที่พักเพื่อหลับนอน
ตื่นแต่เช้าเพื่อไปดูพระอาทิตย์
เทพสถิตเมืองนี้มิเคยหาย
ช่างงดงามยามแสงต้องหินทราย
อีกพระพรายโชยมาข้าสุขจริง
หน้าส่วนตัว
882
