อันอ้อยตาลที่หวานลิ้นยังสิ้นไปเมื่อได้พบลมปากที่หวานรูหูมิรู้หายเจ็บที่อื่นเจ็บที่ไหนยังหายไปเจ็บตรงนี้ที่หัวใจไม่รู้ลืม
ค่ำคืนมืดข่มตาให้ลงหลับ แต่ใจกลับสั่นไหวไม่นิ่งเฉย ใจเจ้ากรรมดื้อด้านรั้นอย่างเคย เป็นเชลยเป็นทาสรักหนักจิตจริง
โอ้ท้องฟ้าในยามค่ำคืนนี้ ก็ยังมีแสงดาวพราวสไว เป็นเพื่อนเคียงอยู่คู่ดวงเดือนไป โคจรไกลลิบลับยังกลับมา แต่คนหนึ่งซึ่งเคยสอนให้รู้จัก คำว่ารักได้หายไปไม่คืนหา จึงอยากวอนขอพรเทวดา ช่วยรักษาดวงใจให้หายดี
อาจเป็นเพราะว่าเธอเจอฉันแล้ว อาจไม่แคล้วควาดเคลื่อนเลื่อนไปไหน อาจเป็นเพราะเวทมนต์ดลดวงใจ อาจทำให้เราสองครองคู่กัน ต่อแต่นี้ขอเพียงเคียงคู่ไว้ ต่อแต่นี้ขอให้ไม่แปรผัน ต่อแต่นี้สัญญาว่าไม่มีวัน ที่ตัวฉันรักใครไม่ใช่เธอ
ความรักแท้ที่แม่ให้ไม่มีหยุด บริสุทธิ์ของความรักสะอาดใส แม่ฟูมฟักรักลูกน้อยคอยห่วงใย ถนอมไว้รักเจ้าเท่าชีวัน ไม่มีรักใดใดที่เที่ยงแท้ เท่ารักแม่มากล้นพ้นรำพัน หมดหัวใจแม่มีให้ไม่แปรผัน พระคุณนั้นทั้งหมดควรทดแทน
หน้าส่วนตัว
5467
