นกแข่ง

จุฬาลักษณ์

เล่านิทานสาธกเรื่องนกตาย
นายมือใหม่เลี้ยงไว้ใช้แข่งขัน
คาดหวังไว้เจ้าต้องกวาดถ้วยรางวัล
ข้าจะปั้นเจ้าให้เก่งระบือไกล
ทุกเช้าค่ำนำตากแดดที่แผดร้อน
ไม่อาทรกี่โมงยามทำฝึกฝน
คิดว่าฝึกความแข็งแกร่งมีแรงทน
ตากแดดฝนไม่เป็นไรจะได้ชิน
นกตัวน้อยในกรงพักชักจะแย่
นายไม่แลเหลียวดูอยู่กลางฝน
มัวใจเย็นเสวนาในหมู่คน
ว่านกตนได้มาใหม่ให้จับตา
ฝึกความทนนานเกินไปนายฝึกหัด
ชีวิตสัตว์ตัวน้อยคอยไม่ไหว
ความหนาวเหน็บเย็นเยือกถึงขั้วใจ
ลืมตาตายทิ้งซากไว้ให้นายดู
เห็นนกตายผู้เป็นนายใจหายวาบ
รู้สึกบาปปนเสียดายใจเศร้าหมอง
อดีตนายมือใหม่ยังใคร่ลอง
สักวันต้องหานกใหม่มาใส่กรง
นายไร้นกเปลี่ยนไปได้แง่คิด
ควรยึดติดถ้วยรางวัลแค่นั้นหรือ
นกในกรงเปรียบลูกไก่ในกำมือ
รางวัลหรือคือสุขใจได้เลี้ยงดู