14 มกราคม 2549 10:53 น.
จีด้า
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกัน
เธอทำให้ใจไหวหวั่นรู้บ้างไหม
ตั้งแต่คำแรกที่ทักทายบอกได้เลยว่าถูกใจ
คิดเสมอว่าเธอคือคนที่ใช่ตั้งแต่วันนั้น
จากวันเป็นเดือนเลื่อนไปเร็วนัก
ความรู้สึกที่เคยรักกลับเปลี่ยนผัน
ฉันรักเธอ แต่เธอกลับไม่มีใจให้กัน
แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังไม่ตัดใจ
ยังคอยเธอเสมอจนวันนี้
คนดีอยากเดินจากฉันไปมากใช่ไหม
ทุกครั้งที่พูดจา กระแทกกระทั้น เหมือนไม่เต็มใจ
หากย้อนเวลาได้ฉัน อยากให้เราหยุดเวลาไว้
ในครั้งแรกที่พบกัน
ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย
ฉันให้อภัยเธอไม่ได้ถ้าไม่ยอมขอโทษฉัน
เอาล่ะ....สบายใจได้ฉันยินดีจะจากไปตัดใจลาความผูกพัน
ดีใจมากมายที่ได้พบกัน อยากบอกว่าฉันไม่เสียใจ
ที่ได้พบ...และรักเธอ
8 มกราคม 2549 14:58 น.
จีด้า
หวัดดีปีใหม่
อยากได้อะไรล่ะ....หลับตาสิแล้วอธิษฐาน
โอมเพี้ยง...ขอให้เธอสมหวังทุกประการ
ทุกข์ โศก โรคภัย อย่าแผ้วพาน
ชีวิตสุสันต์ ชีวันยืนยาว
14 ธันวาคม 2548 22:41 น.
จีด้า
ความรักทำให้คนตาบอดฉันใด
ฉันก็คงมองไม่เห็นอะไรฉันนั้น
ความรักทำให้หลายคนมีความผูกพัน
เฉกเช่นเดียวกับฉันที่ยังคงไม่ลืม
ทุกครั้งที่คุยกันฉันมีน้ำตา
ทุกอย่างที่เธอพูดมาบอกว่าฉันไม่ใช่
ทุกคำที่เธอพร่ำบอก ไม่เคยมีใจ
ทุกอย่างที่เธอมีให้แค่เพียงเพื่อนกัน
จะรู้ไหมคนที่เราเคยรัก
จะเข้าใจไหมกับข้อความที่ส่งให้อย่างปลาบปลื้ม
จะรับไหมกับความห่วงใย ไม่เคยลืม
จะรู้สึกไหมว่าคนถูกลืมเสียใจ
13 ธันวาคม 2548 19:58 น.
จีด้า
ทำไมอยู่ๆ เธอก็เปลี่ยน
ทำไมไม่แวะเวียน ไม่โทรหา
ทำไมเธอไม่ห่วงใย เหมือนที่ผ่านมา
ทำไมอยู่ๆ เธอก็มากลับคำ
เจ็บแปลบที่อกข้างซ้าย
ไม่เคยเจ็บมากมายจนต้องเอ่ยพร่ำ
ทำไมเมื่อรักจางคนร้างไม่เจ็บ และไม่จำ
ทำไมต้องเอ่ยคำให้เธอกลับมา
รู้ไหมคนดีฉันเป็นห่วง
ไม่เป็นไรถ้าเธอจะเปลี่ยนคู่ควงและไม่กลับมาหา
แต่รู้ไว้ในใจฉันยังปรารถนาดีกับเธอทุกเวลา
ไม่ต้องกลับมา แต่อย่าหนีหน้าฉันก็พอ
หน้าส่วนตัว
971
