7 มีนาคม 2553 16:05 น.
จีจัง
จะครบ1ปีแล้วนะเจ้!!
ย้อนกลับไปเมื่อ 11เดือนที่แล้วว…
“พี่แอนปิดเทอมว่างแล้วใช่มะเนี่ย พี่แอนไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ”
น้องคนนึงถามช้านในMSN มันเป็นวันเริ่มต้นที่ทำให้ฉัน…ได้รู้จักกับเค้า..
“อืม ว่างจัดเลยน้องเอ้ย เรื่องเที่ยวรอพ่อแม่เสร็จงานก่อน แล้วน้องพี่ก็ยังเรียน
พิเศษอยู่ แมกทำไรอ่า”
น่าจะเป็นประโยคที่ฉันตอบไอ้แมกไปในวันนั้น ถ้าความจำช้านไม่เลอะเลือนไปก่อน
“งั้นพี่แอนเอาเกมส์นี้ไปเล่นดิ แมกเล่นอยู่ พี่แอนมาเล่นด้วยกันนะ หนุกมากเลยนะพี่แอน”
แล้วแมกก้อจักการส่งเกมมาให้ช้าน
“เกมไรอ่ะ เกมออนไลน์เหรอ ช้านเล่นเป็นที่ไหนเล่าแก ช้านไม่เคยเล่นเกม
ออนไลน์มาก่อนเลยนะ แล้วอีกอย่างช้านแอนตี้เกมออนไลน์ มันไม่น่าสนุก!!”
ช้านพูด แต่สุดท้ายก็กดรับ โหลด ติดตั้ง เสร็จเรียบร้อย (นี่แหละช้าน!!)
แล้วน้องมันก้อสอนช้านเล่นเกม แรกๆๆเป็นอาไรที่ไม่ชินมากกับการเล่น
วันนั้นช้านพูดได้แค่คำว่า อะไรกันเนี่ย! เกมส์บ้า ! …ฉันรู้สึกว่าช้านไม่เหมาะ
กับเกมส์นี้ช้านเลยเลิกเล่นแล้วก็ออกไปเดินห้างแก้เซ็ง
(มันน่าจาเป็นทางออกที่ดีกว่าเล่นเกมส์บ้าอยู่ที่บ้านล่ะนะ)…
ตอนดึกของวันเดียวกัน..
วงจรชีวิตเดิมๆ มานั่งออนMรอเพื่อนเผื่อจามีใครซักคนโผล่มาให้หายคิดถึง
และแล้วก็ไม่มีใครโผล่มาเลยซักคน….ช้านเลยกดเข้าเกมบ้านั่นอีกครั้ง..
การเล่นทุกรอบช้านเล่นได้เหมือนเดิม เล่นห่วยมาก ไม่รู้เรื่อง รู้แค่ว่ามันต้อง
ยิงยังไง เวลาไหนถึงตาที่เราต้องยิง (เจอแต่พวกเทพๆที่เล่นมาก่อน ให้ตาย
เหอะ!!) สิ่งที่ช้านทำได้ในเกมคือบ่นๆแล้วก็บ่น ๆ เกมนี้เล่นได้แบบตัวๆ แล้ว
ก้อแบบทีม ช้านเลือกเล่นแบบทีมมากกว่า (คิดว่าการมีเพื่อร่วมทีมน่าจาโอ
เคกว่าเล่นตัวๆๆ) ….ในขณะรอยิงช้านช้านก็โม้นั่นโน่นกะเพื่อนในทีม
ช้านถามชื่อ เพือนร่วมทีมตอบว่าหมิง
ช้านก้ออืมๆ ยอมรับเลยว่าคุยกะยัยนี่ฮามาก แล้วช้านก็ถามยัยนั่นโน่นนี่ ยัยนั่น
เป็นกันเองมากก (ต่างจากอีกหลายๆๆคนที่ช้านเจอ )ยัยนั่นเล่นเกมเก่งมาก
ยัยนั่นแนะนำช้านเรื่องเกมเยอะเลย… ไม่รู้ว่าโม้กันนานเท่าไหร่
…ช้านเล่นทีมกะยัยนี่นานที่สุดละ ยัยนี่คงปลงและเข้าใจช้าน ก็คนมันมือใหม่ ^^
ช้านเล่นแย่ยัยนี่ไม่เคยว่าซักคำ มีแต่สอนแล้วก็ให้กำลังใจ อ่อ ลืมบอกไปว่า
ถามเรื่องอายุ ยัยนี่อายุมากกว่าช้านนิดๆ ช้านเลยเรียกเค้าเจ้ เค้าก้อ อืมๆๆ
ยัยเจ้นี่น่ารักเปนบ้าเลยในสายตาของช้าน โม้เก่งไม่แพ้กันเลยให้ตายสิ
ในขณะที่ช้านกำลังเล่นกะยัยนั่น ก็มีไอ้บ้าทีมฝั่งตรงข้ามพูดราวๆต่อว่ายัยเจ้
ของช้าน .. บังอาจมาว่าให้ยัยเจ้ มันไม่น่าอภัยให้เลยจริงๆ..ยัยเจ้ก็เหลือเกิน
ปล่อยให้เค้าว่าได้ยังไงยัยเจ้นิ่ง ไม่อะไรซักคำ แต่ช้านยอมไม่ได้หรอก
“นี่ แค่เรื่องเกมส์ เธอจาซีเรียสอะไรนักหนา หัดใจเย็นน่ะเป็นมะบลาๆๆ
…แล้วอีกอย่างการว่าผู้หญิง มันเป็นอะไรที่แย่มากๆเลยนะ ตัวเป็นผู้ชายยังไง..บลาๆๆ”
ช้านโมโหมากเลย….ณ เวลานั้น
“ยัยแอน ช้านเป็นผู้ชาย!!” >>ข้อความจากยัยเจ้ เป็นอะไรที่ช้านตกใจและ
แปลกใจมากในเวลาเดียวกัน ช้านบอกยัยนั่นว่าเธอแน่ใจเหรอเจ้ เธอเหมือน
ผู้หญิงมากเลยนะ จากการพูดจา ยัยเจ้ก็ตอบช้านมาว่าเป็นเรื่องปกติที่ใครจาเข้า
ใจแบบนี้ ยัยนั่นชินแล้ว…
ถึงช้านจารู้ว่าเจ้เป็นผู้ชาย แต่ช้านก็ขอเรียกเค้าว่าเจ้ เพราะง่ายดีแล้วก็
ชินด้วย…
นี่คือการพบกันของช้านกะเจ้ เป็นอะไรที่ช้านตลกแล้ววก็ฮามาก …
ตลกจังที่มานั่งเขียนถึงใครบางคนได้..ช้านคงเพี้ยนจริงๆๆสินะ..
หลังจากวันที่รู้จักกัน ช้านก็คุยกะยัยเจ้มาตลอดเลย ยังพูดได้ว่ายัยเจ้เพื่อนเปน
ที่ดีแล้วก้อยังน่ารักเสมอ..เจอยัยเจ้ทีไรช้านต้องมีเรื่องโม้ได้ตลอด
ยัยเจ้จาเรียนกช้านว่า ยัยแอนซน ยัยเจ้บอกว่าช้านซนมากก (เหอะๆๆช้านว่า
ช้านปกตินะ) บางครั้งยัยนั่นมักจาพูดในทำนองว่า ไม่น่าเชื่อเลยว่าจามีคนแบบ
เธอบนโลก !! (ฉันไม่ใช่เอเลี่ยนแน่ สาบานได้) ช้านโม้กะเจ้บ่อยมาก หลาย
เรื่องเลยล่ะ เวลาออนMคนแรกที่ช้านทักก็ยัยนี่แหละ ช่วงแรกๆช้านจาเป็นตัว
ของตัวเองมาก เฮฮาบ้าบอ หาสาระยากก ซึ่งทุกอย่างโอเค แต่พอนานวันเข้า
ทำไมช้านต้องรู้สึกแปลกๆก็ไม่รู้ เหมือนพยายามฝืนตัวเองเพื่ออะไรก็ไม่รู้..
พอช้านรู้สึกตัวเอง ช้านก้อพยายามบอกว่าอย่าฝืนสิ เป็นตัวช้านเองให้ได้ อย่า
ทำอะไรที่มันไร้สาระออกไป..
จากวันเป็นเดือน จากเดืนก็กลายเปนหลายเดือน ช้านยังคุยกะเจ้อยู่ แต่พัก
หลังๆ เค้าก็เลิกเล่นเกม
(ที่จริงไปเล่นเกมอื่นแล้ว) เราคุยกันน้อยลง แต่สาบานเหอะว่าเห็นออนเกือบ
ทุกวัน แล้วช้านก็ทำตัวไม่ปกติ ไม่กล้าทัก ไม่กล้าพูดกับเค้า…คงกลัวว่าความ
จริงจะหลุดปากไป ว่าช้านรู้สึกดีกะเค้ามาก
(ฟังดูเลี่ยนแล้วก็หาสาระไม่ได้จริงๆ..เขียนเองยังขำเอง)
พักหลังมาช้านแทบไม่ได้คุยกะเจ้ ช้านได้แค่นั่งมองไอคอนที่แสดงบอกว่าเเจ้
ออนไลน์ แต่ช้านก็ไม่กล้าจาคลิกแล้วกดทักเธอด้วยซ้ำ บางวันช้านนั่งมองมัน
เป็นชั่วโมงๆ แค่นี้ช้านก็พอใจแล้วล่ะ
(บ้ามากใช่มะช้าน)
ครั้งหลังสุดที่ช้านรู้เรื่องของเจ้จากพี่ชายเจ้คือ เจ้น่าจะมีปัญหากันคนที่เจ้ชอบ..
นี่เป็นสิ่งที่มันทำให้ช้านต้องยอมรับและ ….ผ่านมันไปให้ได้……
ปกติเจ้จะฟังคาราบาว แต่ครั้งล่าสุดที่ช้านเห็นเพลงที่เจ้ฟังคือ เพลงของโปเตโต้
“รักแท้ดูแลไม่ได้”
เจ้ฟังเพลงซ้ำๆเพลงเดียวเป็นชั่วโมง ซึ่งช้านไม่ต้องเดาก็น่าจาเข้าใจว่าเกิด
อะไร…
มันคงเป็นเรื่องตลก ที่ใครคนนึงมาเพ้อเเรื่องบ้าถึงใครคนนึงอยู่ ช้านแค่อยาก
ทักเธอเหมือนเดิมนะเจ้
ช้านแค่อยากโม้ๆๆเรื่องที่ช้านเจอมาให้เธอฟัง อยากให้เธอมาฮากับช้านเหมือน
เดิม ช่วงหลังๆเหมือนเธอจาซีเรียสยังไงไม่รู้ ช้านไม่กล้าจะถามเธอหรอก บาง
เรื่องมันอาจเครียดเกินไปซึ่งช้านไม่อยากไปสะกิดเรื่องเครียดๆของเธอ ช้าน
อยากแค่กล้าทักเธอเท่านั้นเองนะเจ้ตอนนี้…. ช้านไม่ได้ต้องการอะไรเลยจริงๆให้
ตายเหอะ ช้านยังเป็นยัยแอนซนคนเดิมนะเจ้ เธอได้ยินช้านบ้างรึเปล่าาาาา
ขอร้องเหอะ
ช้านยังเป็นยัยเพื่อนเพี้ยนๆเธอนะเฟร้อยย
มีหลายเรื่องที่เกิดขึ้นมากกว่าจะถึงวันนี้ได้… ณ ตอนนี้ ช้านไม่แม้แต่มีแรงที่
จานึกมันออกมา..
..น้ำตาหยดสุดท้ายมันจาหมดตรงนี้ มันจาไม่มีอีกแล้ว ช้านจาไม่ทำผงเข้าตาอีก ..
ฮ่าๆๆ บ้าชะมัดดใช่มะล่ะช้านเนี่ยย ..
ปล*
สามเดือนที่แล้ว ช้านเคยมาเขียนอะไรเพ้อๆๆถึงเธอด้วยนะ แต่กลัวว่าเธอจะมา
เจอเข้า (ทั้งๆที่ความเป็นไปได้ไม่ก็90%) ช้านเลยต้องมาลบทิ้ง ไม่รู้ทำไมมาวัน
นี้ช้านถึงมาเพ้อถึงเธออีกนะเจ้ ช้านจารอจนกว่าเธอจาทักช้านก่อนนะเจ้ วันนี้
ความรู้สึกของช้านที่มีต่อเธอมันมากขึ้นเล็กน้อยยยยยยยยยยย.. แต่สาบานเหอะ
มันจะไม่มากไปกว่านี้ มันจะไม่มากจนต้องทำลายมิตรภาพของความเป็นเพื่อน
ระหว่างเทอกับช้าน ช้านจารักษาระยะห่างนี้ไว้ให้นานเท่าที่ช้านทำได้(แม้บ้างครั้ง
ช้านต้องหลบเทอ แม้มันเป็นสิ่งที่ช้านไม่อยากทำมากที่สุดก็ตาม) ถ้าช้านยังวน
เวียนใกล้ๆๆเธอ
ช้านกลัวช้านตัดใจไม่ได้…..
จะครบ1ปีแล้วล่ะที่ช้านรู้จักกับเทอมา ของคุณสิ่งที่ทำให้เรามาพบกันแล้วก็เปน
เพื่อนกันนะเจ้
..ไม่มีอะไรจาเอ่ยแล้ว มันตื้อๆไปหมด สมองไม่สั่งการชั่วคราวว
เอาเป็นว่า…ทุกอย่างจาดีขึ้น ดีขึ้น ในทุกๆวันของเธอและช้านนะ ยัยเจ้!!
2 ธันวาคม 2552 01:43 น.
จีจัง
ขออัยค่ะ นิยายเรื่องนี้ ไม่มีอีกแล้วค่ะ
บางครั้ง บางอย่าง มันก็ไม่สามารถหาเหตุผลได้ค่ะ
9 ธันวาคม 2550 15:11 น.
จีจัง
ไม่รักได้ไง..ยัยตัวร้าย!!!
เฮ้อ..แย่แล้วสายแน่ๆเลย..นาฬิกาปลุกก็ดันมาเสียซะได้
มดพึมพำกับตัวเองในวันเปิดเรียนวันแรกของเธอ และในขณะนั้นเองก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาตกกระทบที่ศีรษะเธออย่างแรง
โอ้ย!!เจ็บ ใครมาเล่นอะไรแถวนี้เนี่ย บ้าชะมัดเลยวันนี้มันวันอะไรของฉันนะมดพูดพลางกับก้มลงมองสิ่งที่กลิ้งอยู่บนพื้น
ลูกบาส! มดร้องออกมาด้วยเสียงมึนงงปนอารมณ์เสีย
ใช่ก็ลูกบาสดิ คิดว่าเป็นหมีแพนด้ารึไง หน้าตาก็ไม่น่าซื่อบื้อเลยนี่ เสียงใครบางคนดังออกมาจากด้านหลังของมดจนทำให้มดต้องหันไปมอง และเห็นกลุ่มนักกีฬากลุ่มนึงยืนอยู่มองเธอพลางอมยิ้ม
อะไรกันทำคนอื่นเค้าเจ็บแล้วยังไม่ขอโทษอีกเป็นนักกีฬาภาษาอะไร มดตะคอกไปด้วยความฉุนและอารมณ์เสียสุดๆ
อ้าว..ก็ดันเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอง แล้วจะมาโทษใครกันล่ะคร๊าบบ เจ้าของเสียงเดิมตอบกลับมาด้วยสีหน้าและท่าทางทะเล้น
เฮ้ย!ไอ้เซนพอเลยๆ แกอยู่เฉยแล้วก็หุบปากไว้ด้วย เพื่อนในกลุมคนหนึ่งเดินเข้ามาปรามเพราะเห็นว่าถ้าปล่อยให้สถานการณ์เลยเถิดไปคงได้เดือดร้อนกันทั่วหน้า
น้องครับไม่เป็นไรใช่มั๊ย? พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ก็แล้วกันนะมันไม่ได้ตั้งใจอ่ะและพลันเขาก็เหลือบเห็นเข็มกลัดสีขาวบ่งบอกว่าเป็นม.ปลายปี1ที่ติดอยู่บนเสื้อของมด
อ้าว..เป็นน้องใหม่เหรอ? วันนี้เปิดเรียนวันแรกซะด้วยสิไม่รีบเข้าห้องเดี๋ยวสายนะเรา พี่เตือนด้วยความหวังดีนะ เพราะเหอะๆอาจารย์ปี1อ่ะเข้มเป็นบ้าเลย
มดรีบยกข้อมือมาดูนาฬิกาทันที เฮ้ย!!จริงดิสายมากแล้วด้วย ขอบคุณค่ะพี่เตือน งั้นมดไปก่อนแล้วกันนะคะมดพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ด้วยความเคารพ
ชื่อมดเหรอ..แต่ทำไมดุอย่างกะยุง เซนพูดพลางทำหน้าตาย
ก็ดีกว่านายแล้วกัน..นายหน้าจืด มดพูดพลางเดินเข้าไปแกล้งชนเซนและรีบวิ่งไปทันที เซนกับเพื่อนอึ้งกันไปชั่วขณะกับความกล้าของมด และพอได้สติทุกคนก็หันมามองที่หน้าเซนเป็นตาเดียว
เออๆ จืดจริงๆด้วยว่ะ แหม..น้องมดนี่ช่างตาถึงซะจริงๆเล้ยยย..555+
เพื่อนๆต่างพากันหัวเราะเซนอย่างได้ใจ เพราะตามปกติแล้วเซนจะป๊อบมากในหมู่น้องๆทั้งม.ต้นและม.ปลาย ซึ่งก็รวมถึงกลุ่มเพื่อนนักบาสเก็ตบอลของเขาด้วยเช่นกัน เพราะแต่ละคนต่างก็มีบุคลิกที่น่าสนใจแตกต่างกันออกไป และที่สำคัญยังไม่เคยมีใครที่จะกล้ามาว่าเพื่อนของพวกเขาต่อหน้าแบบนี้
..............................................................................................
++ฮึ..เพราะอีตาเชนหน้าจืดคนเดียวเลยทำให้เราต้องเข้าเรียนสายแถมยังโดนทำโทษอีก..บ้าที่สุดเลย!!++
มดนั่งนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้า เพราะตัวเองโดนครูทำโทษให้คัดลายมือส่งในตอนเย็น
นี่มด..มด..เป็นอะไรรึเปล่านั่งเหม่อเชียว ฟ้าเรียกมดตั้งนานแล้วนะเนี่ย ฟ้าใส เพื่อนใหม่ของมดและนั่งโต๊ะข้างๆเธอถามขึ้น เพราะฟ้าใสเห็นมดนั่งเหม่ออยู่นานแล้ว
อือ..ก็กำลังนึกถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้มดต้องมานั่งคัดลายมือบ้าบออยู่นี่ไง มดโตแล้วยังต้องมานั่งคัดคำว่า..ต่อไปหนูจะไม่มาสายอีกแล้วค่ะ..ใครรู้เข้าอายตายเลย..คิดแล้วเจ็บใจชะมัด
ฟ้าใสอดขำกับท่าทางของมดไม่ได้ แต่เพราะเกรงใจเพื่อนเธอจึงได้แค่อมยิ้มพร้อมกับถามถึงตัวการของเรื่องนี้
แล้วใครกันเหรอที่ทำให้มดต้องมานั่งคัดลายมืออยู่แบบนี้
มดก็ไม่รู้จักหรอก รู้แต่ว่าเป็นรุ่นพี่เราอ่ะ อ้อแล้วมดก็ได้ยินเพื่อนเรียกชื่ออีตานั่นว่าเซน ชื่อนี้มดจำได้ขึ้นใจเลย
ห๊า! พี่เซนเหรอ? แล้วเค้าก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเค้าด้วยใช่ป่ะ พอฟ้าใสได้ยินชื่อเซนก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกับเบิกตาโต
อืมใช่ แล้วนี่เป็นอะไรไปยะทำยังกะรู้จักพวกเค้าดีซะอย่างงั้น มดมองหน้าฟ้าใสด้วยความไม่เข้าใจในปฏิกิริยาของเพื่อน
อ๊ะ..มดลืมไปแล้วเหรอว่าฟ้าเรียนม.ต้นที่นี่นะจ๊ะ เพราะฉะนั้น เรื่องของที่นี่แล้วก็นักเรียนที่นี่ฟ้าไม่อยากคุยเลยว่าฟ้าใสคนนี้รู้ดีซะยิ่งกว่าใคร *-*โฮะๆๆ แล้วยิ่งกลุ่มของพี่เซนนะเรียกว่าแฟนพันธุ์แท้เลยก็ว่าได้ กลุ่มของพวกพี่เค้าอ่ะหล่อสุดๆแล้วก็เก่งสุดๆด้วย ยิ่งพี่ฟิวนะคนนี้ฟ้าปลื้มสุดๆคนอาไรก็ไม่รู้+-+น่าร๊ากกที่สุดเลย+-+
*o*..หน้าฟ้าใสในตอนนี้..
ขนาดนั้นเชียวมดทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
อ่ะนะ..ก็ฟ้าชอบนี่นาฟ้าใสตอบ
ไหนๆก็เสียเวลาคุยเรื่องพวกรุ่นพี่ที่น่ารักของฟ้ามานานแล้ว งั้นฟ้าก็ลองเล่าอะไรที่เกี่ยวกับพวกนี้ให้ฟังหน่อยสิเห็นชอบนักไม่ใช่เหรอ สิ้นคำบอกนั้นทำให้ฟ้าใสถึงกับชะงักและต้องหันมามองหน้ามดอย่างอดสงสัยและอดแซวไม่ได้
อ๊ะๆฟ้ารู้นะ..มดคิดอยากเป็นแฟนพันธุ์แท้พวกพี่เซนอีกคนอ่ะดิใช่ป่ะ เอ๊ะ....หรือว่ามีไรมากกว่านั้นจ๊ะ ฟ้าใสพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อน
บ้าดิคิดไรของฟ้าอ่ะอย่ามาหาพวกเลยไม่สำเร็จหรอก แล้วสรุปจะเล่าป่ะเนี่ย มดพูดในขณะที่กำลังก้มหน้าคัดอย่างตั้งใจ
อ่ะๆเล่าแล้ว..ทำเป็นวัยรุ่นไปร้อนไปได้ เริ่มจากใครก่อนดีล่ะ..อืม..งั้นเริ่มจากพี่ฟิวสุดหล่อของฟ้าก่อนเลยแล้วกันนะ
แล้วพบกันให่น๊าค๊า..
21 กันยายน 2549 15:48 น.
จีจัง
ไม่รุว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน...รุตัวอีกทีเราก้อชอบเค้าเข้าซะแล้ว....
เราแอบชอบเพื่อนในห้องแต่ไม่รุจาบอกยังไงคิดหาวิธีตั้งหลายวิธีแหน่ะเลยได้วิธีแบบโบราณแมนมา ใช้จดหมายดีสุด
......ฉบับแรกฮาสุด.....ก้ออีตานั่นดันเอาให้เพื่อนดู.....ว้ากกกอายสุด
...ในห้องเคมี...
"เฮ้ยพวกเรามาดูนี่ดิ..ไอ้...มันได้รับจดหมายรักมาว่ะ"นี่เปนเสียงของไอ้เตี้ยหัวหน้าห้องค่ะ
"ไหนๆเอามาดูดิ"...เสียงของเพื่อนๆในห้อง
"ไม่ต้องแย่งกันกูจาอ่านเอง"ไอ้เตี้ยพูดแล้วมันก้อเดินไปหน้าห้องค่ะ.....โอ้ยยยถ้าความแตกก้อเปนเรื่อง.....
"เราแอบชอบนายอ่ะนายรุป่ะ..เวลาเราอยู่ใกล้นายแล้วเรารุสึกอบอุ่นมากๆเลยนะ ถึงแม้ว่าเราจามีค่าเปนแค่เม็ดทรายในสายตาของนายก้อตาม"
"โฮๆๆๆๆๆๆ"เสี่ยวว่ะ
"เน่าโคตร"..เสียงใคฟะ
"ไงต่อวะเตี้ย"เสียงเพื่อนของพวกไอ้เตี้ย
"กูไม่อ่านแม่งแล้ว กูจาไปตามหาเม็ดทราย"....
"ไอ้เตี้ยเม็ดทรายมันชอบไอ้....มันไม่ได้ชอบมึง"5555+
"เราว่าต้องเปนคนในห้องแน่เลย จิงนะ"ยัยแว่นเพื่อนตัวดีของเราพูด ก้อยัยแว่นไม่รุนี่นาว่าเปนเรา55+
"เราก้อว่าง้น"เสียงของอีกหลายๆคน
.............ตอนนี้ก้อยังไม่มีใครุว่าเม็ดทรายเปนใครแต่แผน2ก้อได้ถูกวางเอาไว้แล้วค่ะ...แล้าเราจามาบอกนะว่าเปนไงต่อ....ไปทำตามหัวใจเรียกร้องก่องน๊าาา....
เม็ดทราย
19 พฤศจิกายน 2548 21:27 น.
จีจัง
"นี่!! ฟ้ารู้ได้ไงว่าเรากำลังคุยก่ะอีตานั้นอยู่" มดถามอย่างสงสัย O_o??? พร้อมเก็บอุปกรณ์การเรียนเข้ากระเป๋า
" ก็ตอนที่ฟ้ากำลังมองหามดอยู่แล้วเผอิญมองเห็นว่ากำลังคุยกันอยู่นั้นแหละ แล้วคุยไรกันอย่เหรอ...อ่ะ! อย่าบอกน่ะว่าพี่รหัสของมดก็เป็น....เป็น...." ฟ้าใสพูดไม่ออกเพราะไม่อยากจะเชือว่ามันจะใช่อย่างที่ตัวเองคิด O_o
" อืออือ" มดพยักหน้าเป็นเชิงตอบให้
" เห็นไมล่ะว่า...." แต่แล้วไม่ทันพูดจบประโยค เพราะมดพูดแทรกก่อนว่า
" ไปกันเถอะไร้สาระน่า...."
ฟ้าใสยิ้ม ^_^ เพราะรู้ว่ามดไม่อยากได้ยินคำต่อไปที่เธอกำลังจะพูด เธอจึงเปลี่ยนประโยคที่จะพูดแทนประโยคเดิม...แต่ก็ไม่วายเกี่ยวข้องถึงเซนอยู่ดีว่า
" นี่!มดรู้รึเปล่าว่าคงต้องมีสาวๆที่กรี้ดพี่เซนอยู่อิจฉามดแน่ๆเลย"
" นี่!คุยแต่เรืองของเราแล้วพี่รหัสของฟ้าน่ะใครเรอะ ???" มดถามเพื่อเป็นการเปลี่ยนเรื่องไปในตัว
"เฮ้อ(-_-")!!!!...ก็อีตาโซเรียวน่ะสิเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนแถมยังอยู่ชมรมคณิตศาสตร์อีกเป็นวิชาที่เราไม่ชอบเอามากๆก็เราน่ะทั่งไม่เก่งและไม่รู้เรืองเอามากๆซะด้วยงานนี้มีหวังอีตาโซเรียวจบยากแน่ๆถึงจะเก่งซักแค่ใหนก็เหอะ....เฮ้อพอแล้วๆกลับบ้านกันเถอะ"
" โอ้ยเบื่อๆๆๆ" ฟ้าใสเดินมานั่งข้างมด
"นี่เป็นอะไรไปจ๊ะบ่นแต่เช้าเชียว"มดมองหน้าฟ้าใสอย่างงงๆ
"ก็วันนี้พวกเราต้องเข้าชมรมน่ะสิไม่อยากที่จะคิดเลยยย" ฟ้าใสตอบพร้อมทำหน้าเซ็ง -_-
"ไม่เป็นไรหรอกน่ายังไงก็ดีกว่าเราตั้งเยอะล่ะ" มดพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็ง
................
และแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องเข้าชมรมมดและฟ้าใสแยกกันไปชมรมของตัวเอง
หน้าส่วนตัว
920
