17 มิถุนายน 2548 16:46 น.

ยโส

นอกเหนือเงาลางเลือนบนความมืดมิด
จากลิขิตที่ปลายฟ้าเหยียบความฝัน
ตัวตนหนึ่งนิ่งเงียบในเฉียบพลัน
เราเท่านั้นท่วมทุกข์ต้องเผชิญ
ฉันคือคนพ่ายแพ้ในความตั้งมั่น
จะทนฝันให้เดียวดายใครสรรเสริญ?
ไม่มีสิ่งใดเกิด...แค่บังเอิญ
ยอมมันเถิดตั้งมั่นเกินก็ทรุดพัง
ให้ความบ้าท้าตายเข้าสิงสู่
ใครจะสู้ฝืนทนไปก็ช่าง
มาร่วมรับความจริงน่าชิงชัง
อยู่ในความมั่งคั่งของโลกนี้
เหนือใจคิดโสมมที่บ่มสร้าง
ความปล่อยว่างสันดานยังคงที่
ล้มลงร่วงทาบสู่เบื้องธรณี
เหลวแหลกนี้มอบสู่ชีพสามัญ
ที่สุดแล้วคือสูญสิ้นทุกสิ่ง
ฉันละทิ้งซึ่งมุ่งหวังจะสร้างสรรค์
ได้ซึมทราบทุกสิ่ง ณ จุดนั้น
สร้างคืนวันอันเปล่าว้างเพื่อหยัดยืน