24 มีนาคม 2546 17:01 น.

สังคม-คน-ความโง่

จิรัฐิติกาล

ฉัน...โง่กับความอยาก?
ชื่อเสียงศักดิ์-การยอมรับ-ความโดดเด่น
แม้ทิ้งทุกอย่างที่ฉันเป็น
สังเวยเซ่นตัณหา-ความต้องการ

และนี่นิยามโลกสับสน
ดี-เลวคละปนมีสืบสาน
อุดมการณ์-หน้าตา-การงาน
ต้านทาน-จับจด-เห็นแก่ตัว

ฉันต้องศึกษาอีกมากแยะ
คน-แพะ? ป้ายสีเปรอะสังคมชั่ว
ฝักใฝ่ผลประโยชน์หน้าตามัว
ปกปิดกลัวใครล้วงรู้ลึก!

แล้วมนุษย์ก็คือหุ่น
ลงทุนทำอย่างชาด้านความรู้สึก
ยอมเป็นทาสให้วัตถุคุมสำนึก
จุดเพลิงศึกฆ่าฟันแก่งแย่งกัน

...จนมีควายลุกทิ้งสายรั้งคาด
ประกาศขอทำตามความฝัน
อยากเป็นมนุษย์เพื่อฝ่าฟัน
ด้วยมั่นจะรังสรรค์ให้คุ้ม ค่าของคน

ท้ายสุดฉันอยากเป็นควาย
ให้รั้งสายปล่อยเลยไร้ใครสน
ดีกว่าเป็นมนุษย์ทุกข์ทน
ถามหา ค่าของคน ให้อายควาย!

กลางเมืองเรืองเจริญมีเพียงร่าง
ละวางคำ คุณค่า ปราศความหมาย
ตึกยิ่งสูงเสียดเคียงคู่-ทำลาย
กับความตายเสียดายชีพ-ใครใช้คุ้ม?				
24 มีนาคม 2546 16:43 น.

ปลง

จิรัฐิติกาล

เพียงอารมณ์ชั่วหวู้บ       ทายทัก
ให้ประจักษ์ถึงหลัก         ถ่องแท้
ต้องการ,อิจฉานัก          จึงทุกข์   หนักเฮย
จงรวบรวมสติแม้           มิได้ดังปอง

เขามีเรานั้นไป่               มีไม่
น้อย-มากจะเป็นไร         ปกติแล้ว
รูปสมบัติทรัพย์ไซร้        ของนอก  กายแฮ
บางสิ่งต้องมีแคล้ว-          คลาดบ้างธรรมดา

ใช่เขาเราทั้งหมด           สมบูรณ์แบบ
มีที่เสีย-ดีแทบ                ทุกถ้วน
อนิจจังติดแนบ               ชีวิต
สรรพทรัพย์ชีพล้วน        ดับสิ้นทุกราย

เกียรติยศเสียเสื่อมได้     เงินตรา
ลาภสรรเสริญนินทา         เพื่อนพ้อง
จักสูญห่างหายซา              บ ยั่ง ยืนเฮย
คงแต่ปัญญาข้อง               เกี่ยวได้ติดตัว

รวมพลังกล้ามั่น                บ่ หนีแหนง
ฟันฝ่าเลือดฉานแดง         ต่อสู้
มีวันสุขด้วยแรง                สมสั่ง ทำนา
ค่าไม่ด้อยด้วยความรู้        เป็นหยิ้งเหนือใด

เพียงอารมณ์ชั่วหวู้บ      ลอยลับ แล้วเอย
ด้วยประจักษ์คณานับ      ทราบข้า
ว่าเหนือกว่ามีทรัพย์        ไร้คิด ความนา
จักตระการแกล้วกล้า      อย่างหน้าภาคภูมิ				
24 มีนาคม 2546 16:34 น.

ให้ไว้เป็นกำลังใจ

จิรัฐิติกาล

ฟ้าว่าสูงกว่าสูง - จะเอื้อมคว้า
เมฆาลอยเคว้งมา - จะไปให้ถึง
มีพลัง, ความสำเร็จหวังคำนึง
แผ่ปีกดึงแรงทะยานฟ้า!

...ข้างหน้าคือเมฆหม่นดำพายุฝน
ปีกกร้านพอทานทนช่วยต้านถ้า-
ผ่านฝนฝึกรับศึกปรือวิชา
น้ำฟ้าหลั่งเพียงธาราไม่พรั่นเกรง

หมองหมอกลอยคอยบัง - อุปสรรค
เพียงพร่าลาย, หลังก้อนดำจักมีแสง
คล้ำนภาครึ้มหมอกหวาดระแวง
ปีกลู่แสดงสัญชาตญาณ - ความกลัว

แล้วแสงแหวกกลีบฟ้าว่าอย่าเขลา
แผ่วเบาอุ่น, เอื้อมโอบ, สลัว
แม้เปียกชุ่มผงาดได้ - แค่ไม่กลัว
สะบัดน้ำรู้ตัวไออุ่นยังตราตรึง...

ฟ้าว่าสูงกว่าสูง - จะเอื้อมคว้า
เมฆาลอยเคว้งมา - จะไปให้ถึง
มีพลัง, ความสำเร็จหวังคำนึง
แผ่ปีกดึงแรงทะยานฟ้า!

...เมื่อฉันกางปีกจะโผผิน
โบยบินมาสุนทรีย์บนเวหา
สีสุรีย์ส่องสว่างนำพา
สูงสง่าท้าทายลีลาตะวัน

ฟ้าว่าสูงกว่าสูง - จะเอื้อมคว้า
ปีกเรากล้ากร้านทนจงเชื่อมั่น
ทะยานไปให้สุดฟ้าด้วยพลัง
ไร้ความหลัง - ความกลัวที่คุ้นเคย...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจิรัฐิติกาล
Lovings  จิรัฐิติกาล เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจิรัฐิติกาล
Lovings  จิรัฐิติกาล เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจิรัฐิติกาล
Lovings  จิรัฐิติกาล เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงจิรัฐิติกาล