18 มีนาคม 2554 00:16 น.
จินาโภ
หลังจากฝึกงานแล้วก็ทำให้เป็นคนที่ละเอียดรอบคอบขึ้นอีกเยอะเลย โดยเฉพาะสายงานแบบเราที่เรากุมชีวิตคนไข้ไว้ในมือ ถ้าผิดพลาดแม้เพียงนิด ก็อาจจะเกิดผลเสียใหญ่หลวงอย่างคาดไม่ถึงได้ ตอนนี้เราได้เรียนรู้แล้วล่ะว่าเรื่องเล็กๆเท่ามดที่เรามองข้ามบางทีมันก็อาจจะมีความสำคัญเท่าช้างเลยก็ได้นะ ^^
...มดกับช้าง...
มดตัวน้อยเดินเรียงแถวเป็นแนวสวย
ต่างก็ช่วยขนอาหารงานใหญ่ยิ่ง
ช้างตัวใหญ่กำลังแรงแข็งแกร่งจริง
หากล้มกลิ้งพื้นคงสั่นลั่นสะเทือน
งานช้างใหญ่ใครมองเห็นเป็นนับถือ
งานมดหรือต่างก็เกี่ยงเลี่ยงอิดเอื้อน
หอคอยสูงน็อตตัวน้อยปล่อยแชเชือน
อาจพังเหมือนช้างล้มล่มทั้งงาน
13 มีนาคม 2554 20:07 น.
จินาโภ
แด่...วันช้างไทย
สัตว์คู่ชาติเคียงนครแต่ก่อนเก่า
ร้อยเรื่องเล่าคู่ฉัตรกษัตริย์สยาม
"เจ้าระยาปราบหงสาฯ"ค่าลือนาม
ป้องเขตคามเอกราชคู่ชาติไกล
ด้วยรำลึกเอนกคุณหนุนนำศักดิ์
สัญลักษณ์แห่งชาติประกาศสมัย
ที่สิบสามมีนาตรามั่นไว้
"วันช้างไทย"คู่แผ่นดินถิ่นขวานทอง
13 มีนาคม 2554 10:59 น.
จินาโภ
กลอนนี้แต่งด้วยความรู้สึกหลังจาก"พิธีสวมเสื้อขาว" ที่คณะเภสัชศาสตร์ ที่เรียนอยู่ค่ะ
เสื้อสีขาวบริสุทธิ์ดุจใยไหม
คนสวมใส่บอกภาระและหน้าที่
รู้เตือนตนรู้รักษาคุณค่านี้
อย่าให้มีรอยหม่นเปื้อนมลทิน
รู้ประมวลล้วนประยุกต์ปลูกคุณค่า
การวิชาเฝ้าหมั่นเพียรเรียนศาสตร์ศิลป์
กอปรคุณธรรม์ตามครรลองครองชีวิน
น้อมใจจินต์อุทิศตนบนทางไกล
เสื้อสีขาวกาวน์สั้นมั่นและเท่ห์
คนมองเก๋สวยสง่าหน้าสดใส
จงเพิ่มค่าราศรีที่ข้างใน
พูนด้วยใจ ศักดิ์ และสัตย์ เภสัชกร
13 มีนาคม 2554 01:46 น.
จินาโภ
ในบางวันที่หมอกหม่นจนล้นอก
เสียงฝนตกในโสตย้ำยามหลับฝัน
คลื่นพายุที่ถาโถมเข้าโรมรัน
ความหวาดหวั่นเหตุแห่งใดคือใจตน
จงสงบคืนสติผลิทางใหม่
ก่อนแพ้ใจที่ร้อนรุกทุกแห่งหน
ดับไฟทุกข์ด้วยสายธรรมนำสายชล
ดับเพื่อพ้นสู่วันใหม่ไร้หมอกเอย...
13 มีนาคม 2554 01:42 น.
จินาโภ
ฉันไม่ใช่กวี....
เพราะไม่มีรางวัลประกันค่า
เป็น"นักกลอน"ค่าน้อยด้อยราคา
เพียงศรัทธาลำนำแห่งคำกลอน
ฉันไม่ใช่กวี...
เพียงหลงสีศิลป์เสียงสำเนียงอักษร
ไม่อาจสื่อรสคำให้กำจร
ไม่อาจสอนสะกดคนจนตรึงใจ
แรงบันดาลใจในการแต่งจาก
"บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า" ของพี่เจย์ เชษฐภัทร ค่ะ
หน้าส่วนตัว
2861
